Starten met Veulentjes

Toen ik Hippach had en dus dagelijks met hem te maken had en met allerlei paarden van stalgenootjes, besefte ik hoe jammer het is dat we paarden meestal niet vanaf het begin allerlei ‘moeilijke’ dingen leren. Het is, als we vervolgens met een driejarige starten, lastig voor ons, maar we doen er ook echt de paarden mee te kort. Een paard kan het zoveel makkelijker hebben in de mensenwereld als we ze al vroeg wijs maken in de mensenwereld. En, dit hoeft echt niet ten koste te gaan van gewoon lekker paard zijn. Het voordeel van veulens is dat ze super nieuwsgierig zijn en snel leren. Ze hebben per dag echt maar 10 of 15 minuutjes nodig om dingen te leren zoals aangeraakt worden, wijken voor druk, vast staan, mee lopen en halthouden, gewassen worden en onbezorgd de trailer op te gaan. Oh, en niet te vergeten het voetjes geven. Geef ze een kwartiertje van je aandacht per dag en je krijgt er een goed opgeleid paardje voor terug. Makkelijk wanneer je het jonge paard in handen hebt en ook als je het paard wil verkopen. Een nieuwe eigenaar is er blij mee. En nog belangrijker, het is altijd aan ons als paardeneigenaar om een paard zo goed op te voeden dat hij zich netjes gedraagt en zodoende niet in de problemen komt met andere mensen of wellicht ooit een nieuwe eigenaar. Mensen kunnen schade oplopen, maar het paard is uiteindelijk ook altijd de dupe als hij niet goed is opgevoed.

Het Grote Verschil Tussen Hippach en Weran
Hippach was het typische sportpaard dat als klein bloederig veulen, behalve een halstertje om het hoofdje, niets heeft geleerd. Vervolgens ging hij 3 jaar de wei op in een (gelukkig) gemengde kudde. En toen hij drie was, ging hij op stal en werd hij klaar gemaakt voor de verkoop met als doel hem voor zoveel mogelijk geld te verkopen aan iemand die een sportcarrière voor hem in petto had. Hippach, als nerveus dressuurpaard uit onder andere de hengst Jazz, vond de mensenwereld vervolgens dood eng. Hij snapte er niets van en ging ook overal tegen in. Toen hij bijvoorbeeld moest leren vast staan en gepoetst worden, was hij 3 en had hij meer dan genoeg kracht om zich er uit te vechten en te leren los te breken door te gaan hangen, de kettingen te breken en te vluchten. Het vast staan is de rest van zijn leven niet meer gelukt. De enige manier die nog over was om hem te leren om rustig op een plek te blijven staan, was door een rubberen matje als ‘stationary target’ te gebruiken in combinatie met clickertraining. Hij ging daar netjes op staan en het stilstaan met twee voorvoetjes op de rubberen mat was een taak. Hierdoor had hij een focus en kon hij rust vinden in het stil staan. Zelfs weer op betonnen poetsplaatsen, die hij voorheen doodeng vond. Hoe anders was het voor dit prachtige sportpaard geweest, als hij als veulentje had geleerd vast te staan, lekker gekriebeld en geborsteld te worden en daarvoor een kleine beloning te krijgen. Geef zo’n veulentje 10 minuutjes per dag en hij gaat groeien in zijn vertrouwen, mensgerichtheid en gedrag. Je kunt er vervolgens allerlei ander gedrag aan toevoegen, zoals het oppakken van de voetjes.

…10 minuutjes per dag maakt een groot verschil in een paardenleven…

Weran, mijn lieve nieuwe Haflingerveulen, heb ik gekocht van een ontzettend fijne, goede fokker. Ik heb ook heel bewust gezocht naar een fokker die veel hart heeft voor zijn paarden en met aandacht de veulens allerlei mensendingen meegeeft.

En nu lijkt het heel makkelijk natuurlijk, een Haflinger… dat is toch geen vergelijk met een pittig dressuurpaard? Hoewel dit klopt, heb ik ook allerlei Haflingerveulens ontmoet die al deze aandacht en training niet kregen en die bang waren, niet gewend waren om door mensen benaderd te worden (en er dus als een speer van door gingen), volop steigerden om weg te komen bij de trailer of bijvoorbeeld al ‘stalondeugden’ toonden omdat ze 22 uur per dag op stal stonden. Dus of het nu een ‘simpele Haflinger’ of een ‘complex sportpaard’ betreft, heb ik geen verschil gemerkt. Het gaat in beide gevallen om een paard dat moet leren wat er in de mensenwereld van hem verwacht wordt.

Weran had op een rustige manier al heel belangrijke dingen geleerd. Hij kende het vaststaan al (ook aan twee kanten van het halster), kent wassen, de trailer (en reizen) en gepoetst worden. Hij kon al meelopen aan het halster. Weran was al super mensgericht, open en vol vertrouwen. De fokker ging niet heel ingewikkeld met hem om. Weran kreeg gewoon een voertje als hij iets knap deed. En de fokker had ook een trailer (met stang achter de billen en een deurtje) nagebouwd op de poetsplaats en hier kreeg Weran elke dag zijn voer. Toevallig had hij precies de bloedlijnen die ik zocht en voelde ik een goede klik met de fokker, maar veel belangrijker… hij had al precies geleerd wat ik wilde en ik voelde een enorme klik met dit kleine paardje. Het grote voordeel voor Weran was, dat hij heel makkelijk kon wennen bij mij omdat hij al zoveel snapte en zoveel vertrouwen had. Wat een prachtige basis geef je dan mee als fokker. Wat een goede kans op een fijn leven geef je zo’n jong paardje hiermee.

Hippach zijn leven en al zijn lessen zullen, zoals je merkt, altijd de inspiratie blijven in mijn werk om paardenlevens te verbeteren. We hoeven niet te stoppen met paardensport, maar we moeten paarden eerlijkere kansen geven door ze goed te begeleiden in onze wereld.

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf
Paardenmedium
Paardengedragstrainer (o.a. clickertraining)



Het Einde van een Tijdperk

Mijn lieve Hippach toen hij pas een half jaar bij mij was.

Met de komst van Hippach bijna 7 jaar geleden begon er een heel belangrijk tijdperk voor mij. Een tijdperk waarin ik de eer had voor een prachtig paard te zorgen en het nare verleden uit dit prachtige paard te halen. Ik heb niet alleen heel veel met hem meegemaakt, maar ik heb ook ontzettend veel geleerd over paarden, op allerlei gebieden. Hij kwam in mijn leven als een pikzwart super mager dier met een heel pijnlijk lijf. En hij is 3 maanden geleden vertrokken als prachtig bijna wit geworden schimmeltje. Hij was heel mooi geworden, goed uitgezwaard en hij had een lief warm oog met een ontspannen uitstraling gekregen. Hij leefde al 9 maanden in zijn fijne kudde in de kleinschalige paddock paradise op 5 minuten van mijn huis. Deze maanden zijn voor hem heel erg gelukkig geweest.

Deze goede ontwikkeling en zijn gelukkige uitstraling maakten het besluit om afscheid te nemen van Hippach dan ook extra zwaar. Echter, zijn prachtige lijf is van binnen toch weer pijn gaan doen. Hij had onder andere artrose en zijn bekken zou nooit meer goed komen. Hij zakte ook regelmatig door een van zijn achterbenen. Zolang dat de zorg voor hem niet in de weg had gezeten en hij een gelukkige indruk maakte, had hij nog steeds 30 mogen worden bij mij. Ik hoefde niets van hem te hebben. We hadden alleen de dikke pech dat Hippach zich niet meer liet verzorgen. Hij gooide voor de meest basale zorg alles in de strijd om er onder uit te komen. En als Hippach alles in de strijd gooide, dan was het gedaan met je veiligheid. Hij is er nooit op uit geweest om iemand kwaad te doen, maar letsel kan helaas wel een gevolg zijn als je te maken krijgt met 600 kilo weerstand. Waarmee ik hem niet fout wil maken natuurlijk. Voor hem was dit de manier om nee te zeggen en daar wilde ik ook niet met harde middelen (zoals een praam of iets dergelijks) doorheen gaan.

We hebben wel eens vaker voor een uitdaging gestaan en uiteindelijk kreeg ik alles wel opgelost met hem, maar deze keer niet. Ik heb uiteindelijk vijf maanden bedenktijd genomen en alle opties overwogen. Ik heb ook nog overlegd met twee paardenartsen die hem erg goed kennen. Beide artsen stonden achter mijn besluit om mijn liefste Hippach te laten inslapen. Zijn lijf was te pijnlijk. Zelf was hij nog gelukkig. In die zin is hij min of meer op een hoogtepunt van levensgeluk en in alle rust gegaan, op 30 november net voor de echte kou en nattigheid begon. De paardenarts heeft Hippach met heel veel rust en in zijn kudde laten inslapen. Ik had het uiteraard met Hippach doorgenomen en ben bij hem gebleven tot het einde. Ik hield zijn lieve, grijze hoofd vast terwijl ik hem met heel mijn hart liet weten, dat ik weer voor hem zou kiezen en alles met liefde weer zou doen met hem.

Mijn hart is gebroken natuurlijk. Ik mis Hippach heel erg. Ik weet ook dat dit de enige juiste optie was en dat Hippach 6,5 jaar reservetijd heeft gekregen. Hij heeft nooit meer klappen gehad, nooit meer honger gehad, nooit meer een mens op zijn rug gehad en nooit meer een bit in gehad. Hippach heeft alleen nog maar liefde gekend. En in die zin is mijn doel met hem bereikt.

Een einde is altijd pijnlijk, maar kan ook ruimte geven aan een mooi nieuw begin. Hippach heeft mij een groot cadeau gegeven van heel veel ervaring en kennis. Door hem ben ik mezelf gaan scholen als gedragsdeskundige voor paarden, heb ik hoeven leren bekappen, ben ik veel meer te weten gekomen over goede voeding, passieve fysio, speur- en hersenwerk, heb ik correct leren trainen bij Mirelle den Hoed van de TAKT Academy en heb ik bij Karin Leibbrandt van Equicare Plus de opleiding voor Myofasciaal Releasetherapeut gedaan. Dit is nog maar een greep van alles waarin ik me gaan verdiepen. Het zou niet kloppen als ik nu maar stop met alles. Ik blijf natuurlijk paarden helpen en daarover deel ik binnenkort graag meer.

Liefs,
Merel Burggraaf

Wat als je Paard Duidelijk Nee Zegt?

Gisterenavond is er echt iets prachtigs gebeurd toen ik Hip iets (redelijk) nieuws leerde. Er ontstond een moment waarop ik gefrustreerd had kunnen raken, als ik niet de tools had gehad die ik heb. Maar wat het heel bijzonder maakte, was niet alleen de tool die ik tot mijn beschikking had, maar vooral het cadeau dat ik van Hip kreeg. En omdat ik zo graag wil dat jij dit soort cadeaus ook van je paard kunt krijgen, deel ik deze ervaring nu met jou.

Hip vindt douchen tot nu toe nog lastig, dus dat oefenen we op goed gekozen momenten. Ik duw dit niet, als hij al super veel knappe dingen gedaan heeft, nog even door zijn strotje. Gisterenavond heb ik hele leuke clickertraining met Hippie gedaan en het viel me op dat hij ‘over zijn blauwe zeil wandelen’, wat hij normaal geen uitdaging meer vindt, deze keer spannend vond. Ik had iets toegevoegd. Ik had er twee balken voor gelegd. Prima, dan zoeken we een andere ingang en krijgt hij momenten om na te denken voor we verder gaan. Binnen no time durft Hip dan toch en krijgt hij er zelfs lol in.

Zo houden we de hele training ontspannen en positief en natuurlijk zorg ik ook voor afwisseling. Na zo’n super positieve, succesvolle training staat Hip altijd helemaal aan om te leren. Dat vind ik een heel geschikt moment om ook moeilijke of spannende dingen aan te leren. Na deze training, die dus volledig is gericht op een positieve mindset, ging ik Hip verder leren douchen met clickertraining.

—————
Trainingstip Douchen
* Gebruik een vast woord voor je het water aan zet. Ik gebruik: ‘komt ie’ omdat dit voor mij logisch voelt en dus heel natuurlijk is. Je paard gaat dit koppelen en weet zo altijd precies wanneer hij het water kan verwachten.
* Begin altijd op een vaste plek op het lichaam. Ook deze voorspelbaarheid maakt het voor je paard makkelijker om te wennen.
* Oefen altijd op een vaste en veilige plek. Die vaste plek geeft ook voorspelbaarheid. Wanneer je paard vertrouwd is met douchen, kun je dit ook op andere plekken introduceren.
—————

Ook een paard kan een dag hebben waarop hij minder kan hebben of zijn vaatje wat sneller vol zit. Hip zat, ondanks alle rust die ik gebruik, snel vol spanning met het afspoelen. We konden daardoor minder doen dan de voorlaatste keer. Mijn menselijke kant (ja die heb ik ook) baalde hier even van. Ik vroeg me af waarom Hip minder kon hebben en wat ik kon doen om toch positief af te sluiten. Daar kwam ik niet eens toe omdat Hip al snel tijdens deze sessie omsloeg naar weerstand. Hip maakte duidelijk dat hij weg wilde. Hij draaide om me heen (we oefenen dit buiten) en hij stopte tegenover de plek waar ik dit altijd oefen met hem. En dan moet je als mens leren ‘niets doen’. NIET toch doorpakken, NIET trappen in de onzin dat je je paard laat ‘winnen’. Niets doen is je oplossing om de volgende reden.

Ik deed niets. Ik hield alleen het halstertouw vast en ik liet Hip gewoon staan waar hij wilde staan. Hip zijn vaatje zat vol. Hij kon even niet meer aan dan dit. Dus Hip stond en ik liet hem en ik ging rustig naar hem kijken. Ik zag iets heel moois gebeuren (al komt het bijzondere moment nog!). Hip viel even in slaap, zo’n vluchtig paardenslaapje waarbij je ziet dat de ogen knipperen en je paard even weg is, even uit checkt. En ik liet hem. Ik vond het best heel aandoenlijk om te zien. Dat grote, stoere, machtige beest had het even nodig om uit te checken. En dan kun jij als mens er gewoon even voor hem ‘zijn’. In het moment, zonder iets van hem te willen. Gewoon zijn. Het duurde niet lang, misschien maar 1 of 2 minuten, voordat Hip begon te kauwen en weer terug kwam. Ik deed nog steeds niets. De eerste zet was aan Hippie.

Hip gaf zelf aan dat hij verder wilde, alleen wist ik nog niet hoe ver. Ik had het sproeistuk nog steeds vast (uit natuurlijk) en Hip liep op me af. Hij raakte het aan met zijn neus (geleerd met targettraining). Dat beloonde ik. Hip deed dit nog een keer en zijn enthousiasme kwam terug. En wat er toen gebeurde is een cadeau. Hip liep zelf terug naar de plek waar we dit altijd oefenen en ik volgde hem. Hip raakte vervolgens het sproeistuk aan en ik voelde dat hij weer wilde oefenen. Toen ik vervolgens de sproeier weer aanzette, was er niets meer aan de hand en kon ik hem gewoon lekker afspoelen. WAUW, wat ben ik trots op mijn lieve en duidelijke paard.

Hoe vaak krijgen paarden onder dwang iets op hun bordje terwijl zelfs de moeilijkste paarden, als je ze de kans geeft, zo graag meewerken? Soms hebben paarden gewoon even een moment nodig zodat ze kunnen verwerken wat ze leren. Even een momentje om het vertrouwen terug te krijgen en dan moedig weer een stap vooruit te zetten. En hoe mooi is het als jij je paard hierin kunt ondersteunen, waardoor je paard zoveel vertrouwen in je krijgt, dat hij steeds sneller JA zal zeggen op zelfs de moeilijkste vraag.

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf

Vlog #25 Help Mijn Paard Gaapt, het Effect van Positieve Bekrachtiging – Dit Wil je!

In deze vlog laat ik 3 fragmenten zien uit een training met Hippach. Ik gebruik overal clickertraining voor, maar het was weer even geleden dat we echt een hele training gewijd hadden aan puur in vrijheid clickertraining en targettraining te doen. Zoals je misschien weet, is Hip drie maanden geleden verhuisd (zie onze super mooie vlog #24 over zijn reis). Hip heeft een stressvolle periode achter de rug, waar we inmiddels super goed doorheen zijn gekomen. Inmiddels zijn we fanatiek bezig met rechtrichten aan de hand en aan de enkele longe. Ik hou elke dag een dagboek bij van Hippie zijn trainingen, zijn gedrag en eigenlijk heel het management rondom Hip. En hierdoor werd ik me opeens bewust hoe lang het geleden was dat we echt alleen clickertraining hadden gedaan. Clickertraining helpt om stresshormonen te verdrijven en gelukshormonen te stimuleren. Daardoor ontspant je paard enorm en kan hij nóg meer stress loslaten. Nou dat liet Hip hier overduidelijk zien. Hij nam een moment rust, wilde gekriebeld worden en liet toen enorm veel spanning los door stevig te gapen.

Prachtig om Hippach zo krachtig te zien releasen.

Daarna hebben we een begin gemaakt met hersenwerk. En zo zie je maar dat je dressuurtraining heel goed kunt combineren met clickertraining en hersenwerk.

Subscribe jij ook op ons kanaal? Dan blijf je op de hoogte van alles wat we ondernemen.

Veel kijkplezier,
Merel Burggraaf
https://www.facebook.com/EquineAwarenessCentre/

Vlog #24 Hippie’s Verhuizing – Spannend

Een van de meest spannende dingen met een paard vind ik verhuizen. Ten eerste omdat ik een paard niet graag uit zijn vertrouwde omgeving haal, vooral als hij er gelukkig is. En ook omdat je nooit écht weet waar je terecht komt tot je er een tijdje staat. Hip was absoluut gelukkig op zijn vorige plek, maar zijn beste vriend verhuisde. Vervolgens kwam er, zonder dat ik zocht, een goede plek voorbij in mijn eigen dorp en dus lekker dichtbij huis. Na overleg met Hip heb ik de knoop doorgehakt. In deze vlog vertel ik je er meer over.

Super leuk dat je naar mijn vlog kijkt! Ik zou het super vinden als je een ‘like’ geeft, zodat we nóg beter gevonden worden 🙂 Vind je het leuk om op de hoogte te blijven? Abonneer je dan op ons kanaal.

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf
Paardenmedium
Paardvriendelijke Gedragstrainer

Opsporing Verzocht – Verloren Kat Dropje

Het is een koude, regenachtige novemberavond als ik een berichtje krijg met de vraag of ik ook een zoekgeraakt katje kan opsporen. Het ging om een kitten dat al 24 uur weg was en het was echt van dat barre novemberweer. Dat wilde ik zeker proberen. Het is dan wel geen paard, maar als dierentolk of dierencommunicator maakt het natuurlijk in feite niet uit met wat voor diersoort ik contact maak. Ik ontving een foto en ging op zoek naar Dropje.

Deze poes wilde maar wat graag gevonden worden. Ik voelde direct dat ze nog leefde, maar ook dat ze het zwaar had en dat dit niet nog lang moest duren. Ik voelde hoofdpijn en rillerigheid. Ze was gelukkig niet de weg overgestoken, maar aan de kant van het huis gebleven. Terwijl ik contact had met de poes, was de bezorgde dame thuis en alert op mijn whatsapp-berichten.

Ik vroeg de poes me te laten zien wat zij zag. daarop liet ze me zien dat ze allemaal hout om zich heen zag, licht hout. Het leek erop dat ze allemaal takken om zich heen had. Ze liet me zien dat ze buiten was en ze vertelde dat ze niet weg kon. Ze voelde slap en verward, maar ook een soort van opgesloten, alleen dan buiten en niet in een schuur of zo. Ik voelde dat ze bij een huis en een schuur in de buurt zat en het voelde als het terrein van de buren of tussen de buren en het huis van de dame

Het Verlossende Woord

Intussen had ik contact met de dame en liet ik alles weten wat ik doorkreeg van de kat en wat ik zag en voelde. Ze had al volop gezocht en geroepen, maar er was één probleem met dit kitten… ze miauwt nooit, dus ze reageerde niet. Daarop heb ik direct aan de poes gevraagd of ze wilde miauwen en dan graag hard. Intussen ging de eigenaresse naar buiten en het eerste wat ze hoorde was haar kitten. Eindelijk gaf ze het verlossende woord en miauwde heel hard. Ze zat recht naast het huis, tussen takken, in een hoge boom. En ze was gered. Het kitten is uiteraard gelijk uit de boom gehaald en lekker mee naar binnen genomen om op te drogen en warm te worden <3 Gevonden! En dit alles in een kwartier. Iedereen, ik ook, was zo blij. Het kitten was zo koud. Dit had echt niet veel langer moeten duren. Eind goed, al goed en zo’n avontuur levert haar vast een goede verhaal op in de kattenwereld.

De dag erna, Dropje heerlijk behaaglijk bij de verwarming. Een beeld waar ik heerlijk warm van werd. Dropje is goed bekomen.

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf

Oproep – Heb jij dat ook?

Toen Hippie Boy mijn leven binnen sprong, werkte ik al weer een tijdje in de paardenwereld op een sportstal. En eerlijk gezegd ging het er op die plek behoorlijk traditioneel aan toe. Op zich hoeft er niks mis te zijn met traditioneel, alleen zijn er inmiddels steeds meer prachtige inzichten en ontwikkelingen waarmee we paarden ondersteunen en die welzijnsverhogend kunnen zijn. En misschien zijn we in bepaalde opzichten wel enorm doorgeslagen op het gebied van paarden. Is alles wat we tegenwoordig met, op en om paarden doen dan wel gericht op welzijn? Hier kun je heel veel interessante vragen over stellen natuurlijk. En toen ik Hippie Boy kreeg, besloot ik dan ook om me bij alles wat ik met hem ging doen en bij alles wat effect op hem heeft vragen te stellen. Dat heeft me een hele mooie, interessante en soms ook lastige zoektocht opgeleverd. Eentje die zeker nog niet over is!

Heb jij dat ook?
Ben je kritisch, of juist onzeker, en vraag je je bij alles af wat je paard werkelijk nodig heeft? Dan hoor ik heel graag van je. Misschien denk je er eigenlijk niet zo heel veel over na? Ben je er wel of niet nieuwsgierig naar of je paard de dingen krijgt en doet die hij nodig heeft en leuk vindt? Ik ben heel benieuwd naar hoe jij dit beleeft. En ik ben ook heel benieuwd of je wel eens bewust iets veranderd hebt en waarom. Zijn er dingen waar je onzeker over bent of waar je over twijfelt? Ik zou het echt super leuk vinden om dit in een reactie onder deze blogpost, op Facebook of een mail te lezen (merelburggraafeac@gmail.com). Ik wil weten wat er leeft bij jou als paardenmens en waar we wellicht een gemeenschappelijke factor hebben. Waar lopen we het meest tegenaan en waar is behoefte aan een oplossing.

Ik communiceer met paarden, dus vanuit de paarden heb ik best een behoorlijk beeld van wat er leeft en wat de behoefte is, zelfs over de landsgrenzen heen. En nu hoor ik het ook graag van jou.

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf
Het Paardenmedium

Communicatie met paarden
Paardengedragsdeskundige
merelburggraafeac@gmail.com

Altijd Blijven Luisteren, met je HART

Het is in de afgelopen zomer dat Hip zoveel verbeterde dat zelfs rijden in beeld kwam. Daar hebben we ook wat voor gedaan natuurlijk. We begonnen in maart met een instructrice die opgeleid is door de bekende Karin Leibrandt van 4DimensionDressage. Daar was ik erg blij mee want ik kan me enorm vinden in deze kijk op revalidatietraining voor paarden. Daarnaast laat ik Hip regelmatig behandelen door een hele goede chiropractor/acupuncturist. Het ging steeds beter met Hip, tot hij begon te schreeuwen.

Het is begin september als ik les heb en Hip weliswaar braaf start, maar gaandeweg tijdens de les heftig werd. Ik had hem lang niet zo gezien. Gedurende de zomer zat hier wel een opbouw in. Hij was tijdens de lessen ‘moeilijk’, maar als ik hem tussendoor trainde deed hij dat gelukkig telkens weer beter. Dressuurtraining is een vak apart, laat staan een paard revalideren! En daarom deed ik tijdens de les uiteraard ‘een stapje opzij’ en stelde me dus lerend op. Tot en met die bewuste les in september. Hip begon braaf, werd heftig en ik probeerde dit met de tips van onze instructrice op te lossen. Het werkte echter niet en prompt kreeg Hip het stempel ‘dominant’. Iets wat absoluut niet waar is en iets waar ik allergisch voor ben omdat dit gebaseerd is op misvattingen. Daar zal ik in komende blogs verder over uitweiden, maar ik garandeer je dat deze blog al laat zien wat voor enorm risico dit label is. De les liep niet naar tevredenheid en ik kon even niet meer helder denken op dat moment. Hip is ALTIJD eerlijk, werkt heel graag voor me, maar kreeg nu weer een label opgeplakt. Ik weet dat mensen geneigd zijn een paard een label te geven als ze lastig gedrag niet krijgen opgelost. Met mijn kennis echter moest het gecompliceerder zijn dan dit. Hip is altijd eerlijk.

Door een gelukkige samenloop van omstandigheden kwam vijf dagen later ‘toevallig’ een holistisch paardenarts van de bekende praktijk Den Hoek in de Bilt. Deze zeer deskundige paardenarts heeft een heel pakket aan vaardigheden, zoals chiropractie, acupunctuur, de lecher antenne en nog meer. Zij heeft twee uur de tijd genomen om Hip helemaal door te lichten en direct te behandelen. Een prachtig en interessant proces om met mijn paard door te maken. Hip was zichtbaar dankbaar. En waar ik veel opluchting door voelde was dat ze direct heel helder was over het feit dat Hip rugpijn had en niet goed in zijn vel zat (verzwakt immuunsysteem, pijnlijke maag/darmontstekingen, oud trauma e.d.). Eindelijk was bevestigd dat hij geschreeuwd had en met een hele goede reden. Hip is altijd eerlijk.

Dat Hip van ‘bijna klaar om te gaan rijden’ naar ‘tijdelijk ontrainbaar’ ging in zo’n kort tijdsbestek en met zulke goede begeleiding verbaasde me enorm. Ik besloot onze chiropractor te bellen die ons eerder begeleid had en vertelde haar wat er in de tussentijd gebeurd was, wie ik erbij had gehaald en wat de bevindingen waren. Dat is heel waardevol om te doen. Als je zo’n goed team om je paard heen hebt, is het wijs om ze er allemaal bij te betrekken. Ik kreeg door dit gesprek helderheid over de puzzel. Van de zomer kon opeens Hip’s borstbeen worden behandeld. Dit was in de vier jaar daarvoor nog nooit aan bod gekomen. Voor Hip van mij werd, was hier flink trauma ontstaan. We waren dus ineens bij een diepere laag aangekomen. Door die diepere laag te behandelen, kreeg Hip de kans die laag op te lossen. Alleen dit gaat wel gepaard met het doormaken en oplossen van de emotionele pijn en het trauma dat daar bij hoorde. Er werden dus klachten zichtbaar die eerder niet zo heftig aan de oppervlakte waren gekomen. Hierdoor zie ik het ook niet zozeer als een terugval, maar eerder als een gunstig teken dat we de kans krijgen nog meer op te lossen 🙂

Inmiddels krijgt Hip sinds september dus begeleiding hierbij. En ik heb volop positieve gedragstraining, dus clickertraining, ingezet om de stress om te keren en zijn immuunsysteem een boost te geven met happy hormones! Mijn lieve Hip gaat de goede kant op. Afgelopen week is de paardenarts van praktijk Den Hoek weer geweest. Hippie zit weer in de lift. En nu is het zaak om goed naar Hip te blijven luisteren en dat doe ik niet alleen met mijn oren, maar vooral met mijn hart.

STEL dat ik hem was gaan trainen met het doel Hip minder dominant te laten zijn. Dat had kant nog wal geraakt. En Hip zijn welzijn, gezondheid en geluk zouden hierdoor enorm in het gedrang zijn gekomen. Blijf alsjeblieft altijd goed luisteren, voelen en zoeken. Paarden zijn altijd eerlijk.

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf

Hier had ik Hip nog maar kort. Ik geef hem hier healing en daar kon hij ook geen genoeg van krijgen zoals je ziet. Paarden zijn zeer gevoelige wezens. Ga goed en respectvol met ze om. Het gevoelsleven van een paard is net zo rijk als dat van een mens.

Een Gebroken Ziel & Paardenliefde

Mijn leven is bij momenten een behoorlijke strijd geweest. Van een full on paardenmeisje met een ‘lievelingspaard’ waarmee ik wedstrijden reed en waarmee ik al kon communiceren, ging ik door omstandigheden en trauma naar een compleet paardloos leven. Kort gezegd verloor ik nogal wat stukjes van mezelf in een periode dat het juist zo belangrijk is om jezelf verder te gaan ontwikkelen. Toen ik vervolgens ook mijn lievelingspaard verloor, kreeg ik de genadeklap en zei ik de paardenwereld gedag. Van dromen over een carrière in de paardenwereld naar totaal zielloos en ongelukkig op de bank voor de televisie. Ik had wel herinneringen aan hoe het voelde om echt van paarden te houden, maar ik kon het niet meer werkelijk voelen.

Ik had de paardenwereld en mijn liefde voor paarden ver weg gestopt zodat ik de pijn niet meer zou voelen. Echter er was één ding dat ik niet kon wegduwen, hoe hard ik het ook probeerde, en dat was het contact dat ik had met mijn vroegere lievelingspaard. Zijn naam was Eros. Hij bleef zelfs na zijn dood contact met me maken. Hij verscheen bijvoorbeeld in dromen en werd daarin steeds duidelijker dat ik terug moest naar de paarden. Op het moment dat ik me volledig op wielrennen had gestort, vertelde hij me in een droom dat ik mijn fiets op stal moest zetten en liet hij me vervolgens een sportstal zien waar ik heen moest. Er werd gesprongen en ik kon daar werken. Eros voelde wanhopig en bijna streng. Hoe ik ook probeerde mijn hart dicht te houden, Eros kwam steeds weer om me te herinneren aan mijn taak en me de weg te wijzen.

Op een dag besloot ik te luisteren. Ik besefte plotseling dat ik maar 500 meter woonde van een sportstal die nog niet zo lang bestond. Ik had geen idee waar ik moest beginnen, maar besloot dat ik wel kon vragen of ze misschien iemand konden gebruiken die mee hielp. Na een gesprek op de stal spraken we af dat ik daar zou gaan helpen met het groomen van de sportpaarden die er getraind werden. Een prachtige manier om weer rustig aan wat stappen te zetten in de paardenwereld. Ik begon ook paarden te trainen aan de longe en ik kreeg een grote eventingmerrie tot mijn beschikking om te rijden. Later kwam daar nog een Arabische merrie bij. Ik was er gelukkig weer ingerold. En ja, springen stond centraal op deze stal, precies zoals Eros me in de droom had laten zien. En dat was niet het enige.

Vlak nadat ik begonnen was met het werken op deze sportstal en ik meer en meer vertrouwd raakte met alle paarden en steeds meer taken op me nam, ontmoette ik Hippie Boy <3 Een grote schimmel die het heel moeilijk had en die van iedereen bang was door de vreselijke dingen die hij meemaakte, maar die met mij direct een diepe band aan ging. Niemand kon wat met hem en dat werd van kwaad tot erger. Ook dit paard communiceerde direct met me. Zijn ogen volgden me altijd overal vanachter de tralies van zijn stal. Mijn hart opende zich steeds meer en toen hoorde ik op een dag Hippie zeggen: ‘Ik ben jouw paard.’ Ik had geen idee hoe, maar ik geloofde hem. Vanuit mijn hart besloot ik Hippie te helpen waar ik maar kon en precies zoals hij had gezegd werd hij binnen enkele maanden als door een wonder mijn paard.

Inmiddels heb ik Hippie 4,5 jaar en is het openen van mijn hart nog een heel project geweest. Ik was zover van mezelf verwijderd dat ik nog heel lang niet kon voelen dat Hip echt mijn paard was. Ik kon het niet geloven zelfs toen ik al een aantal jaar voor hem zorgde. Trauma kan een mens heel ver bij zichzelf vandaan halen, maar één ding heb ik zeker van de paarden geleerd. Door je hart, heel moedig, toch steeds weer een beetje meer te openen, kun je zelfs de diepste wonden helen en vanuit je hart absoluut weer een diepe verbinding aangaan met je paard. En dit heeft voor Hippie ook betekent dat hij zelf meer en meer kan helen van zijn trauma. Vanuit die hartverbinding werk ik met alle paarden en hun eigenaren en door die hartverbinding is mijn ziel gelukkig weer wakker geworden en heb ik mezelf weer helemaal terug gevonden.

En zo zie je dat je grootste wond ook je grootste zegen kan zijn want vanuit deze ervaring heb ik mijn werk met de paarden opgebouwd met de volgende missie:
***
Met mijn gave om met paarden (en andere dieren) te communiceren en vanuit mijn kennis van paardengedrag en positieve gedragstraining inspireer ik mensen om vanuit hun hart verbinding te maken met hun paard (of ander dier) en om van daaruit zowel de relatie als het gedrag te herstellen.
***

Hoe meer ik mijn hart en ziel heb geheeld, hoe minder ik boodschappen van Eros heb gekregen. Ik vermoed dat hij eindelijk gerustgesteld is en geniet van het gras op de eeuwige weide en hopelijk is hij ook een beetje trots op me <3

Hartelijk groet,
Merel Burggraaf


Hippie’s Vlog #3 Stank voor Dank

Het was weer tijd voor een vlog van een lachwekkend moment met the Hippie Boy ?. Ben nog steeds benieuwd wat Hippie nou werkelijk wilde zeggen op dit moment ?. Persoonlijk dacht ik dat we super leuk aan het trainen waren, dus misschien heeft dit gekke paard gewoon geen manieren ?. ⬇️⬇️⬇️

Veel kijkplezier! Oh en abonneer je natuurlijk op ons kanaal en like Hippie’s video zodat nog meer paarden en mensen de weg naar ons kanaal kunnen vinden ❤. Dank je wel!!

Hartelijke groet,
Merel & Hippie