Heel je Paard – Deel I Hoeven

Zie jij soms ook de bomen door het bos niet meer als het op de zorg voor je paard aankomt. Oh, geloof me, ook ik heb een hele zoektocht achter de rug en die begon ik bewust zodra ik Hippach kocht. En ik denk dat die zoektocht nooit helemaal verdwijnt. Er is altijd wel weer iets nieuws te ontdekken. Ik vind het, zeker achteraf, zo’n mooie, interessante zoektocht. En ik deel graag delen met die zoektocht met jou omdat ik hoop dat het jou een zoektocht bespaart en ik je hoop te inspireren in de manier waarop je naar je paard en zijn ‘probleem’ kunt kijken.

Hoeven
Het eerste deel waarmee ik begin is eigenlijk een van de meest recente dingen waarmee ik ben bezig geweest. Natuurlijk heb ik altijd de hoeven van Hippach laten bekappen, heb ik veel aandacht besteed aan rust en vertrouwen tijdens het bekappen en ook aan het vergroten van Hippach’s balans waardoor voetjes geven makkelijker werd. Maar veel verder dan dat heb ik me eerder niet verdiept in hoeven. Het leken van die ‘dingen’ die, op het bekappen na, zichzelf wel regelen. Ik werd ‘wakker’ rondom de hoeven in september 2020 omdat ik onverklaarbare moeilijkheden kreeg met Hippach tijdens het trainen.

Ik had sinds enkele maanden les van iemand die ons hielp met de verticale balans en rechtrichten en Hip deed het super. Tot hij tijdens de training steeds meer begon te protesteren. In eerste instantie vermoedde ik dat het te maken had met de uitdagingen die hij tegen kwam, maar hij overwon de zogenaamde uitdagingen niet. Dat zou hij normaal gesproken wel doen. Hij heeft soms wat vertrouwen en overtuiging nodig, maar dan gaat hij ook voor me door het vuur. Nu werd hij steeds heftiger. Het was het klassieke geval van een paard dat steeds harder gaat schreeuwen. En dat gebeurde telkens als we meer tempo vroegen. Helaas interpreteerde de instructrice het als een dominantieprobleem, maar daar trapte ik niet in. Hippach heeft een duidelijke mening en heeft bij mij genoeg zelfvertrouwen terug gekregen om weer te durven aangeven dat hij iets niet kan. En dan moeten wij wel luisteren.

Hip kon niet wat wij vroegen. Dat voelde ik heel duidelijk en daarom heb ik holistisch praktijk Den Hoek gebeld om een afspraak te maken met de paardenarts die ik sowieso ieder jaar laat komen voor een ‘apk’. Zij is ook chiropractor en heeft nog veel meer kwalificaties. Tijdens het onderzoek werd duidelijk dat Hippach inderdaad pijn had. En de meest opvallende pijn vond ik de pijn in zijn schoft. En omdat het schoftgebied zo duidelijk naar voren kwam, viel er bij mij ineens een kwartje. Alles in mijn systeem riep ‘hoeven’. Daarmee had ik nog niet de antwoorden, maar wel de start van een nieuwe zoektocht.

Met Hip ging ik weer een herstelfase in. Hij werd behandeld en ik heb de training even los gelaten. Intussen begon ik te lezen. In Florida, bij de vrouw waar ik inmiddels twee keer was geweest, had ik al volop kennis gemaakt met ‘natuurlijk bekappen’, ‘hoof mappen’ en meer natuurlijke vormen van hoefrevalidatie (bijvoorbeeld verschillende ondergronden). Ik las, ik volgde webinars en heb in 2021 een basiscursus hoefbekappen gedaan bij Klaas Feuth. Mijn ogen gingen echt open, wagenwijd! Ik was eigenlijk gelijk al bij de ‘missing link’, namelijk het verschil tussen toontreden en landen op de hiel. Hip was een toontreder geworden, maar daarmee mis je compleet de verende werking van de hoef en vangt de schoft (in het geval van de voorbenen) alle klappen op. Daar is de schoft niet voor bedoeld! Ook krijgen de pezen in de benen grote klappen en loop je een enorm risico op hoefkatrolontsteking en dergelijke.

De hoeven hebben zo’n prachtig verend mechanisme. Bij het landen zet de hoefwand even uit, de straal heeft een belangrijke rol bij de landing en het straalkussen boven de straal ook. Dit geeft allemaal demping en balans! De pezen kunnen vervolgens ook hun werkelijke functie uitvoeren zonder dat ze klappen krijgen. Tijdens de zwaai van het been naar beneden slingert het bloed tot in de kleinste vaatjes in de hoef. Met als hoogtepunt tijdens de landing. Om vervolgens, doordat de hoef na het uitzetten weer verkleint en verder slingert, het bloed (nu met afvalstoffen uit de hoef) weer naar het lichaam te vervoeren. Je krijgt dus een betere doorbloeding tot in de hoeven met een betere aanvoer van voedingsstoffen en een betere afvoer van afvalstoffen. Het zijn vier extra harten.  

De afwezigheid van een goede demping door het toontreden had Hippach dus pijn bezorgd in zijn schoftgebied. Ik vond het fijn dat ik daarachter kwam, maar de zoektocht was nog niet helemaal over. Wat was de reden dat Hippach met toontreden was begonnen? In eerste instantie zocht ik de oorzaak bij de manier van bekappen. De manier van bekappen was namelijk niet goed genoeg. Hij werd bekapt alsof er een ijzer onder moest. Naar hielen en teen werd niet echt gekeken. De straal werd enorm bijgesneden en er bleef altijd een stuk hoefwand staan. En dat terwijl tijdens de landing de straal nou juist zo belangrijk was en de hoefwand niet bedoeld is om te dragen. Mijn toenmalige hoefsmid, die ik erg graag mag omdat ze Hip enorm heeft geholpen met het terug winnen van zijn vertrouwen, kijkt erg ‘traditioneel’ en zei dat het toontreden niet op te lossen was. Door wat ik gelezen had, wist ik dat dit niet waar was.

Ik vond een natuurlijk bekapper en dit bracht al gelijk verandering. Ze wees me op rotstraal. Ze was erg goed, maar niet de juiste match voor Hippach, dus zocht ik verder en vond een bekapper met onwijs veel kennis en die veel paarden doet binnen de Equicare-Plus-club waarvan ik sinds vorig jaar ook deel uitmaak. Niet alleen is Hip bij hem ontzettend kalm en braaf, hij wees me met klem op het oplossen van de rotstraal. Een paard met pijn in de straal en dus het hele hielgebied gaat toontreden omdat het gebied van de hiel te vermijden, logisch! Ik heb rotstraal eerlijk gezegd onderschat. Sterker nog, ik heb het in eerste instantie niet eens goed herkend.

Daarop ben ik aan de slag gegaan met de middelen van Unique-Horn, ontwikkeld door onder andere hoefrevalidatiespecialist Klaas Feuth. Dit zijn middelen die de bacterie aanpakken en het gezonde weefsel heel houden. Veel middelen die rotstraal aanpakken, beschadigen ook het gezonde weefsel. Dat lijkt me niet zinvol. Natuurlijk vindt Hip het niet altijd fijn dat ik speciale watjes met een middel erin in de straalgroeve moet duwen, maar dit gaat ongetwijfeld de goede kant op. Het gevolg is dat Hip hierdoor veel functioneler en correcter kan bewegen en dat daardoor de hoeven ook op een betere manier gaan slijten. En natuurlijk komt dan de demping terug en dat komt de hele bovenlijn (of eigenlijk zijn hele lijf) ten goede.

Ik ben zo blij dat ik achter deze informatie ben gekomen. Dit is nou zoiets waar ik meteen veel meer van had willen weten. Maar ja, er komt zoveel op je af als je aan een paard begint. En hoewel ze letterlijk de basis zijn, zijn de hoeven meestal nog teveel de ondergeschoven kindjes. De Engelsen zeggen niet voor niets ‘no feet no horse’.

Hip na het trainen en recent bekapt. Je ziet dat hij (volledig uit zichzelf) prachtig vierkant staat. Je ziet ook dat hij bijvoorbeeld met de rechter achterhoef de hiel nog wat ontziet. Inmiddels, na dagelijks behandelen, is dit gelukkig wel aan het verbeteren en landt hij ook duidelijk anders aan de longe.

Overigens, de hoeven maken deel uit van het fasciale systeem en daarmee dus letterlijk verbonden met en van invloed op alles in het lichaam van een paard.

Blijf vooral zelf zoeken en uitproberen en ik hoop dat dit jou en je paard op gang helpt.

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf

Dossier Voetjes Geven: Onderschat en Levensgevaarlijk

Hippie als 4-jarige. Met clickertraining begeleid ik hem bij het bekappen. Ik stimuleer een lage hoofdhouding. Zijn aandacht is gericht op de hoefsmid. Hij is mooi kalm en kan op deze manier in alle rust leren.

Ik besef dat deze titel nogal pakkend is en overdreven lijkt. Toch is het waar en dat besef ik, na een gezellig gesprek bij een kopje koffie met mijn hoefsmid afgelopen week, des te meer.  Voetjes geven lijkt zo vanzelfsprekend (paarden kunnen dat toch gewoon?), dat je er misschien geen groot probleem van maakt als je paard er bij het krabben moeite mee heeft of niet altijd mee werkt. Op zulke dagen sla je het misschien over. Volgende keer beter denk je dan. Maar ineens is het weer tijd voor de hoefsmid en wat je voor jezelf voor lief neemt, kan voor de hoefsmid levensgevaarlijk zijn. Dat is oneerlijk naar de hoefsmid en voor je paard ook niet de betere optie. Wat dan wel?

In de afgelopen maanden heeft mijn hoefsmid, een sterke vrouw die keurig werk verricht en goed met de paarden omgaat (anders kwam ze niet bij Hippie in de buurt!), tot twee keer toe botbreuken opgelopen met operaties als gevolg. In beide gevallen paarden die moeite hadden met voetjes geven en eigenaars die er niet helemaal eerlijk over zijn geweest of in ieder geval de risico’s hebben onderschat. Voor de hoefsmid betekent dit niet alleen wekenland niet werken, maar op een gegeven moment ook een verzekering die moeilijk gaat doen. Los van het feit dat iemand ook een zodanig verkeerde klap kan krijgen, dat werken er misschien wel helemaal niet meer in zit.  Gelukkig is het met mijn hoefsmid ‘goed’ afgelopen uiteindelijk.

De paarden in dit verhaal ondervinden er ook nadelen van. Hun gevaarlijke gedrag dat vermoedelijk uit angst voortkomt, is wederom bekrachtigd, met het risico dat dit geconditioneerde angst wordt. Alle redenen dus om dit soort situaties te voorkomen en anders alsnog op een deskundige manier op te lossen.

Voetjes makkelijk oppakken, laat staan bekappen of beslaan, is alles behalve vanzelfsprekend. Je hoeft je dus absoluut niet te schamen als je dit ‘nog steeds niet’ voor elkaar hebt bij je paard. Er zijn veel factoren die mee spelen.

Een Roofdier Grijpt Vaak de Paardenbenen
Neem nu de eerste factor. Een roofdier zal in veel gevallen proberen het paard uit te schakelen door het bij een van de benen te pakken. En dit gaat al miljoenen jaren zo. We hebben het uiterlijk van een paard wel kunnen veranderen, maar het gedrag is nauwelijks veranderd. Een paard reageert in eerste instantie nog steeds op factoren die gelijk zijn aan of voelen als een risico dat al miljoenen jaren een risico is geweest. Pak je een paardenbeen vast? Dan is de kans heel groot dat dit ‘programma’ in het brein direct getriggerd wordt. Natuurlijk kun je dit goed trainen, maar dan moet je dat wel doen ; )

This slideshow requires JavaScript.

Balans
De tweede niet te onderschatten factor is de balans van een paard. Een jong paard heeft vaak helemaal nog geen goede balans. Een paard met pijn, stijfheid in het lichaam, kreupelheid, blessures en dergelijke mist ook balans en soms maakt dit het lastig om goed voetjes te kunnen geven. Een paard kan zijn best doen, maar kan ook in paniek raken met alle gevolgen van dien. Een paard met gebrek aan balans, is bang om te vallen. Vallen maakt een paard kwetsbaar voor roofdieren.
Het is dus belangrijk om balans te trainen en ook om vertrouwen in het eigen lijf te trainen. Zelfs als de balans dan nog niet perfect is, kom je toch een heel eind. Zo heb ik een eigenaresse geholpen met een paard dat echt een heel moeilijk lijf had. Dit paard moest vaak tegen een muur gezet worden om zijn balans te kunnen houden bij de hoefsmid. En vermoedelijk door pijn in de rug, had dit paard echt moeite met het optillen van de achterbenen. Hij had er ook geen vertrouwen in en probeerde daar dan ook onder uit te komen. Met clickertraining hebben we het vertrouwen terug gekregen en met bepaalde balansoefeningen en spierversterkende oefeningen, hebben we de balans in zoverre terug gekregen, dat hij al heel snel rondom bekapt kon worden en hij daarin ook zelf meewerkte.

Het toonbeeld van balans, een favoriet van me Manolo Mendez.  https://www.manolomendezdressage.com/

Training
Zo zijn er nog veel meer factoren natuurlijk. Hippie is afgelopen week weer een keer in de longeerkraal bekapt omdat er ‘te veel gebeurde’ op onze pensionstalling. Hij had er spanning van en was daardoor niet geconcentreerd. Gelukkig hebben zijn hoefsmid en ik geduld met hem en heb ik hem vanaf dag 1 geleerd dat als we wat in de longeerkraal doen, hij volkomen veilig is. Natuurlijk is het bekappen gelukt en het een veilige situatie gebleven voor ons. Het lijkt allemaal zo vanzelfsprekend, maar eigenlijk is het heel bijzonder wat wij allemaal met paarden kunnen doen. Maar nogmaals 🙂 je moet het wel trainen. Je moet wel nagaan waarom iets niet lukt en wat je paard nodig heeft om het wel te kunnen. En begin ook op tijd, voor het een probleem kan worden. Zo kun je het voor je paard en voor jezelf een prettige ervaring maken.

5 tips bij voetjes leren geven
Dit is geen volledige lijst met tips. Ieder paard heeft natuurlijk een speciaal afgestemd programma nodig, afhankelijk van wat zijn situatie is. Ook is dit niet bedoeld als perfecte volgorde. Ik wil je met deze tips vooral voorzien van een aantal aandachtspunten. En je ziet aan dit lijstje zelfs al hoe breed het probleem en de oplossing kunnen zijn.
1. kies een omgeving waar het paard zich kan ontspannen (eventueel met zijn maatje in de buurt.
2. heeft je paard nog te veel angst? Zorg voor een beschermende afrastering tussen jou en je paard zodat je niet geraakt kan worden als je paard paniekt.
3. Gebruik eerst een verlengstuk met een zacht einde eraan (bijvoorbeeld een target stick met een zachte bal of een bandage erom heen gewikkeld) en ga hiermee stap voor stap de benen langs. Wees de angstreactie voor en beloon iedere zichtbare ontspanning. Alleen al het aanraken van de benen, kan voor paarden lastig zijn.
4. gebruik clickertraining om ieder stapje in de goede richting te belonen. Zo bevorder je het vertrouwen van je paard en het plezier in de oefening. De aanmaak van dopamine en serotonine in het brein maken het leren makkelijker. Alle 7 posities van het geheugen zijn beschikbaar om te leren omdat er geen een voor het verwerken van stress wordt gebruikt!
5. verbeter de balans door het paard over balkjes te laten lopen. Zo worden zelfs de kleinste houdingsspieren zoals de ‘soleus’ getraind. Dit is een minispier in de achterbenen die vooral een proprioceptische functie heeft.

Ik hoop dat je inziet hoe kwetsbaar en hoe belangrijk dit proces is. En ook dat je ziet dat je dit met de juiste aandacht, begeleiding en veiligheid wel voor elkaar kunt krijgen.

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf

Hoe Houding Gedrag Beïnvloedt

Equine Awareness Centre Merel Burggraaf paardengedrag gedragsdeskundige paarden clickertraining positieve bekrachtiging R+ angst angstagressie vaststaan
Puppy-paard Hip leerde in het begin vooral dat hij niets meer te vrezen had en hoe hij zichzelf kon kalmeren <3

Toen ik Hippach kocht, wist ik dat hij last had van angstagressie. Ik kende hem immers al goed voor ik hem kocht. Hij werd als drie jarige van de wei geplukt en ‘moest het gaan doen’. Hij moest vast staan op de poetsplaats en hij moest maar binnen no time snappen dat een hoofdstel, een bit, een zadel, iemand op zijn rug en de hoefsmid heel gewoon zijn. Hij moest zijn bloedlijnen gaan waarmaken. Zijn bloedlijnen bepalen echter ook dat bij hem de angst meer aan de oppervlakte zit dan bij veel andere paarden. Met hem was meer geduld en een andere benadering veel beter geweest, maar helaas werd door zijn trainster, naast de gebruikelijke haast, gebruik gemaakt van technieken die meer kwaad dan goed hebben gedaan.

Als Hip zo afschuwelijk werd aangepakt en probeerde te vluchten, dan kreeg hij er nog erger van langs. Niet heel gek dat hij in dat geval agressief reageerde. Dat zou ik zelf ook doen. Helaas werkt dit in de hand dat de angstagressie een geconditioneerde emotionele respons wordt. Het vastzetten bijvoorbeeld werd direct aanleiding voor Hip om compleet over de emmer te gaan. Een poetsplaats ook. De combinatie van die twee samengestelde stimuli en je had een feest te pakken.

Equine Awareness CentreMerel Burggraaf paardengedragsdeskundige paardengedrag deskundige medium paard paarden equine behaviourist.jpg
Het prille begin, Hip wordt hier begeleid bij het vast staan en mag alles zien wat er aan ZIJN lichaam gebeurt. Met het hoofd zo laag, kan hij mooi blijven denken én blijven leren uiteraard. De volgende stap werd de hoefsmid (lees daarover meer in een van de eerdere blogposts)!

Hoewel het heel spannend klinkt om een paard met angstagressie te kopen (en dat is het ook), wist ik vanaf het begin dat wij het samen zouden kunnen gaan oplossen. Ik kon immers op een prachtige manier contact met hem maken en ik wist dat dit het begin zou zijn van zoveel meer. Het was voor mij de aanleiding om een op de wetenschap gebaseerde opleiding te volgen om Equine Behaviourist te worden, oftewel Gedragsdeskundige voor Paarden. 

Natuurlijk heb ik Hip eerst laten bijkomen toen hij bij mij kwam. Toch ben ik ook vrijwel meteen met clickertraining begonnen. Clickertraining, oftwel R+ (positieve bekrachtiging), heeft als groot voordeel dat je er geconditioneerde angsten mee kunt oplossen en dat het 100% welzijnsproof is! Deze methode is nooit aversief, maar juist altijd gericht op het welzijn, positiviteit en kalmte. Het verandert letterlijk de hersenpaden, het zenuwstelsel en het soort hormonen dat wordt afscheiden (van adrenaline bijvoorbeeld naar dopamine). In dit kader heb ik Hip bewust eerst geleerd om zijn hoofd omlaag te brengen. Wanneer het hoofd omlaag is, dan worden er hormonen aangemaakt die bij kalmte horen. Denk maar aan hoe kalm een paard is, als hij graast. En het tegenovergestelde, een paard dat stress heeft doet vaak zijn hoofd helemaal omhoog. Later bleek dat het aanleren van de lage hoofdhouding een super keuze was. Het werd regelmatig een redding en ook de basis voor het aanleren van nieuwe dingen of het omvormen van angst naar vertrouwen.

Al vrij in het begin, Hip was pas 4 toen hij bij mij kwam, raakte Hip in paniek op de poetsplaats. Ik vroeg hem zijn hoofd omlaag te doen, zonder dwang, maar juist met een target, waardoor hij op dat moment net genoeg kalmeerde om weer contact met hem te krijgen en in rust van de poetsplaats af te lopen. Wat was dat een overwinning voor ons allebei. Zeker in het begin waren er wel eens cruciale momenten. Het mooie is, dat oude hersenpaden die niet meer gebruikt worden (angst/paniek) uiteindelijk verdwijnen en dat nieuwe hersenpaden (hoofd omlaag bij stress om kalmte te krijgen) steeds sterker worden. Nu is het zelfs zo dat Hip er zelf voor kiest om zijn hoofd omlaag te brengen wanneer hij iets spannend vindt. Zo kan hij blijven nadenken en normaal blijven functioneren.

Houding beïnvloedt dus gedrag en verandert letterlijk de hersenen. Hiermee kun je een paard dus blijvend helpen. Het is dan natuurlijk wel belangrijk om dit in alle rust aan het paard te leren en niet het paard te dwingen het hoofd naar beneden te brengen. Dit heeft namelijk een heel ander effect.

Equine Awareness Centre Merel Burggraaf paardengedrag gedragsdeskundige voor paarden paardnemedium
Hier is Hip anderhalf jaar bij me. Je ziet hier een open en vrij paard. Clickertraining is één van de belangrijkste aspecten die hieraan hebben bijgedragen <3

Zo zet ik de houding op allerlei manieren in bij het trainen van paarden. Kalmte vind ik belangrijk omdat je dan kunt blijven communiceren met elkaar. En er zijn ook andere mooie koppelingen te maken. Zo kun je een paard dat stress of angst heeft beter laten stil staan en het hoofd omlaag vragen dan hem er ‘doorheen rijden’. De draf en galop zijn namelijk gekoppeld aan het overlevingsmechanisme vluchten en ook aan vechten. Je kunt je voorstellen dat kalmte simuleren met de houding, een paard ook werkelijk kalmer maakt. Het brein weet namelijk het verschil niet tussen een gesimuleerde houding en een echte houding. Het paard gaat er zelf ook steeds vaker bewust voor kiezen om de kalme houding aan te nemen. Je geeft hem tools om het op te lossen. Goed aangeleerde houdingen, die ook passen bij het moment en de mindset, zijn een super tool.

Heb jij een paard met angst? Of wil jij je paard gewoon fijne dingen leren op een positieve manier? Neem dan gerust contact met me op.

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf
NAC Equine Behaviourist Level 1

De Hoefsmid, doodeng of super safe?

Equine Awareness Centre Merel Burggraaf succes paardentraining hoefsmid clicker training paard paarden Hippie Boy
Van angst naar nieuwsgierigheid.

Toen Hippie Boy net bij mij kwam, kende hij eigenlijk nog niets en dat wat hij wel kende was gevuld met angst. Vanuit die angst kon hij dan behoorlijk heftig reageren. Natuurlijk heb ik hem eerst de rust gegeven die hij nodig had om weer bij te komen. Echter met een paard weet je ook dat het al snel tijd is voor de hoefsmid. En ook voetjes geven kende hij als 4 jarige nauwelijks…

Ik merkte al heel snel bij Hippie dat hij eigenlijk alles heel graag voor je doet, als hij zich maar veilig voelt. Daar waar hij het stempel kreeg ‘staatsgevaarlijk’ te zijn, had hij eigenlijk alleen uit angst gereageerd. Wanneer een paard uit angst reageert, kiest hij uit de ‘4F’s’ (onder andere ‘fight’ en ‘flight’). Hippie had hierin een vast patroon ontwikkeld. Bij paniek wil hij vluchten. Wordt hij tegengehouden (of denkt hij dat), dan steigert hij van je af om zich los te werken om vervolgens weg te vluchten. Met dat patroon ben ik dus aan de slag gegaan.

In de eerste periode heb ik Hippie Boy geleerd om kalm te reageren door kalmerende oefeningen te doen met hem en door alleen nog maar te werken met positieve bekrachtiging. Hij leerde daardoor steeds weer dat hij niets fout kon doen en dat hij niets te vrezen had. Ook wist hij hierdoor steeds beter hoe hij zichzelf kon kalmeren als hij iets spannend vond. Vervolgens ben ik hem gaan leren om voetjes te geven.

Met de positieve insteek van de training heeft hij heel snel geleerd om, aan de voorkant, zijn voetjes te geven. Ik kon daar ook al heel snel leren om zijn benen naar voren te strekken, allemaal met het oog op de hoefsmid. Mijn gevoel dat Hip heel graag meewerkt, werd telkens weer bevestigd. Hij vond het leuk, werd steeds nieuwsgieriger en open en had altijd de oortjes naar voren. Bij de achterbenen merkte ik dat hij veel moeite had met zijn balans. Het aanleren was hier veel moeilijker. En dan moet je oppassen dat je wel blijft voelen wat de reden is dat het paard ‘weigert’ zijn achterbenen te geven. Ook bij mij stonden er mensen met goedbedoeld advies aan de kant, advies dat goed weerspiegelt hoe er over het algemeen met paarden wordt omgegaan. Hip werd bestempeld als ‘puber’ en een praam om zijn neus zou hem wel leren…

Uiteraard ging dat advies het ene oor in en het andere oor weer net zo hard uit. Dit paard wil alles voor je doen, als hij het kan. En dit kon hij gewoonweg nog niet. Na enkele maanden van dressuurmatig (aan de hand) trainen en behandelingen door de Osteopaat, is ook dit vrij snel stukken beter gegaan. De hoefsmid was nog even een ander verhaal, met name omdat degene bij wie hij in training was, voor Hip bij mij kwam, had verteld dat hij een ‘akkefietje met de hoefsmid’ had gehad. Ik kende die hoefsmid ook en een akkefietje met hem betekent schoppen en slaan. Dat is bij Hip natuurlijk niet anders geweest.

Op de achtergrond had ik inmiddels een hele deskundige en prettige hoefsmid voor Hippie Boy geregeld, een van de weinige vrouwelijke hoefsmeden die dit land rijk is. Hip had inmiddels al heel wat stappen vooruit gemaakt en stond naar mijn zin te hoog op zijn hoefjes, dus hebben we de stap gezet. De hoefsmid kwam. Spannend natuurlijk, maar gelukkig stond zij volledig open voor het verhaal en mijn inzichten.

Geur werkt heel direct op het limbische brein en roept op die manier razendsnel associaties en bijbehorende emoties op. De geur van hoefsmid is voor een paard dan ook gelijk heel herkenbaar. Als ze voorheen uit angst hebben gereageerd, zullen ze dat gelijk weer doen. Onze hoefsmid maakte in alle rust kennis met Hip en op een plek waar hij zich het veiligst voelt, begon zij aan een van de voorhoeven. Ik voelde aan Hip dat hij enorm probeerde te vertrouwen, maar ook dat de spanning van binnen aan het opbouwen was. Al vrij snel kwam het moment van vluchten, waarbij Hip zich al steigerend omdraaide en zich los rukte, om vervolgens terug te vliegen naar de paddock.

Ik deed dat wat de meesten in de paardenwereld je niet adviseren… Ik liet hem gaan en deed dat bewust. Dit zou het moment zijn waarop Hippie Boy zou leren dat er niet meer gestraft werd. Ik liet hem gaan en al bokkend rende hij naar zijn kudde. In alle rust ben ik vanuit een andere richting naar hem toe gelopen. Op een afstandje bleef ik stil staan waarop Hip direct naar me toe kwam en bij mijn schouder bleef staan. Ik kon hem vervolgens mee terug leiden naar de hoefsmid en daar hebben we, met dank aan onze rust, beide voorhoeven kunnen bekappen. Hippie Boy werd hiervoor beloond natuurlijk. Ook mocht hij nogmaals uitgebreid aan het schort van de hoefsmid snuffelen en kreeg hij ook van haar beloningen. Deze ervaring wordt, met behulp van beloningen en geur, in het zenuwstelsel opgeslagen waardoor het iedere keer makkelijker wordt.

Equine Awareness Centre Merel Burggraaf succes paardentraining hoefsmid clicker training paard paarden Hippie Boy 2
Snuffelen aan het schort van de hoefsmid betekent deze positieve ervaring diep opslaan in het limbische brein.

De keer erop kon de hoefsmid ook de achterhoeven bekappen en al vrij vlug daarna is het gelukt om iedere hoef op het paaltje te zetten en in alle rust te bekappen. Hip vindt het nu gewoon leuk als ze komt!

Equine Awareness Centre Merel Burggraaf succes paardentraining hoefsmid clicker training paard paarden Hippie Boy 3
Belonen, en wel op het juiste moment!

Hopelijk inspireert dit verhaal je om naar alles te kijken wanneer je een paard iets nieuws aanleert en het erop lijkt dat hij ‘weigert’ of zich als ‘puber’ gedraagt. Bij dit traject had ik natuurlijk te maken met diepe angst, een lichaam dat het gevraagde nog niet kon uitvoeren en een zeer sensibel paard (van Jazz) dat zich heeft aangeleerd te vluchten zodra hij het spannend vindt. Dit traject heeft enkele maanden geduurd waarbij ik healing en gedragstraining, dressuur oefeningen en Osteopathie heb ingezet om Hip op een kalme manier alsnog te leren zijn voetjes te geven en dat de hoefsmid niet eng is. Een grote uitdaging, zeker als je ook nog bedenkt dat het vastpakken van de benen vanuit de evolutie door een paard volledig geassocieerd wordt met gepakt worden door een roofdier. Een paard moet zichzelf dus op veel vlakken overwinnen in deze situatie. Door deze aanpak is het echter geen moment onveilig geweest.

Met Hip is het gelukt. Het lukt met jouw paard vast ook! Heb je hulp nodig? Neem dan gerust contact met me op.

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf