Vlog #2 Achteruit Inparkeren van Hippie

Dit filmpje vind ik zó leuk! Ik had de dag ervoor Hippach verhuisd naar een andere plek, een paddock paradise. Toen ik de volgende dag weer kwam, wilde ik hem laten wennen aan een onbekende ruimte.

Was hij eerst nog een regelrechte Pietje Paniek wat hem gevaarlijk maakte als je niet weet wat je doet, nu is hij een HELD. Hippie showt dit graag met deze nieuwe vlog! Ik durf te wedden dat je je moeilijk kunt voorstellen dat het ooit heel anders is geweest. Ben jij ook zo trots op Hip?

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf

Vlog #1 Target Training bij dressuur

En daar gaan we dan 🙂 De eerste vlog staat op mijn nieuwe YouTube kanaal. Wat ontzettend leuk om ook op deze manier allerlei paardenkennis met je te delen.

In deze vlog meer informatie over hoe ik target training inzet bij Hippach om hem te helpen een andere houding te vinden in de draf, zonder dominantie, druk en dwang. In vrijheid en met beloning!

Oh ja, onder het filmpje heb ik nog wat meer informatie gedeeld over clicker- en target training, maar ook waar ik die ontzettend leuke turkoois target stick heb gekocht! Het oog wil ook wat.

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf

Toni Chocolonely en een Bijzondere Reading

Equine Awareness Centre Merel Burggraaf healing reading Toni Chocolonely sportpaard druk dwang dominantie maagzweren paard paarden paardenhealing 8
Toni, het sportpaard dat opeens ernstig van gedrag veranderde.

Onlangs werd ik benaderd door de eigenaresse van Toni. Haar paard was plotseling veranderd van een lieverd naar een paard dat geen aanraking meer wilde en tot overmaat van ramp opeens een flinke beet had gegeven. De blauwe plek op haar arm loog er niet om. Ook haar vertrouwen kreeg een deuk. Sanne, de eigenaresse, heeft gelijk de veearts ingeschakeld voor onderzoek. Dit onderzoek stond vandaag gepland. Een gedragsverandering zoals deze kan heel gemakkelijk ontstaan door pijn en de veearts erbij halen is een eerste vereiste. Ze wilde ook graag van een andere kant laten kijken naar haar paard en sprak een reading en healing met mij af.

De Reading & Healing van Toni
Zodra ik in de buurt kwam van het paard merkte ik op dat ik maagzweren voel. De veearts kan hem verder gaan onderzoeken en behandelen. Ik voelde ook dat het paard meer te vertellen had. Ik werk het liefst in vrijheid zodat het paard kan doen waar hij zin in heeft. Ik krijg dan ook het meest eerlijke gedrag te zien. Het eerste wat er gebeurde is dat hij aan de andere kant van de longeerkraal ging staan, met zijn billen naar ons toe. De oren naar achteren en de uitdrukking op zijn gezicht was er een van gespannen irritatie.

Ik besloot om samen met Sanne te blijven staan. Healings en readings kan ik immers ook doen met een oceaan ertussen. Ik maakte contact met hem en kreeg weer het bewijs van hoe nobel en groots paarden zijn. Hij begon niet met zijn probleem, maar met wat zijn leven bij Sanne voor hem betekent. ‘Zij heeft me voor haar plezier’ hoorde ik, waarbij een golf van rust en vreugde door me heen stroomde, komende van het paard. Vervolgens vertelde hij me het koosnaampje dat ze voor hem heeft. ‘Ze noemt me Toni Chocolonely, dat vind ik heel leuk.’  Op dit moment krijg ik een gevoel alsof ik in de lach schiet. Sanne was blij verrast.
Ik vertel hem dat hij meer mag vertellen als hij dat wil en dat ik er ben om hem te helpen. Hij vertelde me namelijk wel de leuke dingen, maar verder voelde hij nog erg gesloten en afstandelijk. Even loop ik naar een andere kant in de longeerkraal, nog steeds op grote afstand. Ik zie dat Toni signalen afgeeft die aangeven dat hij dit niet prettig vindt. En terwijl ik hem vraag of hij dit goed vindt, hoor ik hem weer. ‘Ga maar bij haar staan, dan hoef ik maar op een plek te letten.’ Prima, ik ben bij Sanne gaan staan en ben verder gegaan met de reading. Hij vertelde me dat hij het vreselijk vond op ‘de vorige plek’, voor hij bij Sanne kwam. Ook voelde ik dat hij van hand tot hand was gegaan. Vervolgens liet hij me beelden zien van hoe hij getraind was. Dit ging er hard aan toe, onder veel druk en met harde hand. Hij vertelde me dat hij een attribuut was en er geen oog was voor wie hij in wezen is. Hij liet me zien dat hij getraind werd door een man en dat deze man vervelend en hard met hem omging. Telkens weer wees hij op de druk. ‘Ook als ik iets niet wilde, bang was of iets niet kon, moest ik.’ Dan laat Toni me beelden zien waarbij hij werd gereden met allerlei hulpteugels, kort en strak in de hals en met veel pijn en druk in de mond. Zijn leven bestond uit niet veel meer dan dit. Ik zag ook een beeld waarbij hij aan het springen was. Ik deelde tijdens de reading alle info met de eigenaresse.

Intussen voelde ik veel releases en voelde ik ongemak in het buikgebied, het si-gebied en de hals. Ik voelde spanning in de hals en de atlas. De hals voelde hard. Dit was nog steeds allemaal op afstand. Telkens nadat ik informatie had doorgegeven aan Sanne en als ik grote releases voelde, dan ontspande het paard. Hij zuchtte, gaapte, likte en kauwde, zijn blik werd zacht en zijn orenspel werd heel anders. Zijn oren gingen naar voren. Soms keek hij heel open om naar ons. En op een gegeven moment liet hij zijn oren heel ontspannen naar voren en opzij hangen, de ogen ontspannen en zacht en dan weer gesloten en ook zijn mond werd zacht.

Nu kwam het moment dat ik bij hem kon gaan hurken en healing kon geven aan zijn hals en buikgebied, nog steeds zonder aanraking. Sanne was bij me. De healing en reading voor dit moment was klaar. Toni had veel laten zien en verteld. Ook duwde hij dankbaar zijn neus tegen me aan.

Nu begon Sanne te vertellen. Ze heeft hem iets langer dan een jaar en heeft veel info opgespoord over hem. Ze had ook foto’s. Foto’s en filmpjes van een harde manier van rijden, met hulpteugels, hard in de hand, getraind door een man, o.a. voor springen. Alles wat ik had gezien klopte, ondanks dat ik niks wist. Ook is Toni behandeld door de veearts voor klachten in de hals. Het verbaast me niet na alle readings die ik al heb gedaan, maar het is leuk dat dit weer een keer volop bevestigd is.

Ik heb Sanne een groot compliment gegeven. Ze geeft dit paard een heel goed leven. Zo goed dat het nu ineens zo ontspannen wordt dat de lichamelijke ongemakken die destijds zijn veroorzaakt zich nu uitten. Het is niet veel anders dan bij mensen namelijk. Als mensen heel hard hebben gewerkt en stress hebben ervaren en vervolgens op vakantie gaan, dan zie je vaak dat er opeens alles uit komt. Dit zie je nu bij Toni. Stresshormonen hebben de pijn en het ongemak jaren onderdrukt.
Daarnaast heb ik benadrukt dat het erg helend is voor het paard dat hij na zo’n beet een healing krijgt en alle hulp die hij nodig heeft. Op ‘de vorige plek’ zou hij vermoedelijk een hele andere reactie hebben gekregen wat de reden is dat hij altijd alles binnenhield en als een robot het werk uitvoerde. In de veiligheid die Sanne hem biedt, zal hij zich steeds meer kunnen gaan openen.

Zo’n enorme gedragsverandering is haast altijd het gevolg van pijn en ongemak. Een paard heeft er dan niets aan als het gestraft wordt of als het als ‘stout’ wordt gezien. Kijk daar als eigenaar alsjeblieft altijd doorheen. Paarden zijn goudeerlijk. Wij zijn het aan hen verplicht te luisteren en te zoeken naar de oorzaak.

Omdat ik ben opgeleid als gedragsdeskundige voor paarden (met een wetenschappelijke basis) kan ik de informatie die binnen komt tijdens een healing en reading met betrekking tot gedrag, problemen en boodschappen nog beter interpreteren en overbrengen op jou als eigenaar. Ook kan ik altijd ondersteunen in overleg met de veearts.

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf

 

De Gulden Middenweg

This slideshow requires JavaScript.

Normaal gesproken ben ik geen fan van de gulden middenweg, zeker niet als het op mijn dieren aankomt. Onlangs echter heb ik een keuze moeten maken die puur op papier de gulden middenweg leek, maar later toch echt de beste keuze bleek.

Om verschillende redenen vond ik dat Hippach er slecht bij stond op de pensionstal waar we in de zomer van 2017 naar toe zijn verhuisd. Ik vond dat de staleigenaren niet goed met hem omgingen. Ook was er geen overleg mogelijk om bepaalde omstandigheden voor Hippach te verbeteren. Dit ging zover dat ik merkte dat hij niet meer gelukkig was en ook kreeg hij klachten aan zijn gezondheid. Zijn weide lag laag en was daarom extreem nat. Daardoor kreeg hij een ontsteking aan zijn achterbeen. In deze droge zomer werd zijn weiland weer goed en heb ik hem daar laten bekomen. Intussen zocht ik naar een nieuwe plek en die vond ik.

Halverwege oktober heb ik mijn paard kunnen verhuizen naar de lang door mij begeerde paddock paradise. Wat ideaal leek, bleek later flink tegen te vallen. Een paddock paradise (PP) wordt vaak als een meer natuurlijke oplossing gezien voor het houden van paarden. Waar veel mensen echter aan voorbij gaan, is dat dit niet altijd zonder meer waar is.

Een van de vaak genoemde voordelen is het leven in kuddeverband, maar in de natuur werkt dit compleet anders. Het belangrijkste verschil is dat paarden in een familiegroep leven en niet een, oneerbiedig gezegd, bij elkaar geraapt clubje veelal ongesocialiseerde paarden. Onderling is dit vragen om problemen. Het kan natuurlijk goed gaan en het kan soms een tijdje nodig hebben, maar in ons geval ging het niet goed. Ondanks het feit dat Hippach heel rustig aan werd geïntroduceerd en ik daarbij allerlei voorzorgsmaatregelen had genomen zodat hij eerst een tijdje kennis kon maken, stond hij binnen de kortste keren buiten de paddock paradise omdat een van de ruinen hem met grof geweld het terrein af had gejaagd. Deze ruin had zich over een veulen ontfermd en bevocht fel iedere concurrentie. Hip gaf alle signalen om conflict te voorkomen en er was meer dan voldoende ruimte om conflict te vermijden, maar de ruin hield niet op. De eigenaresse van de ruin gaf helaas niet thuis en ik wilde Hip niet meer blootstellen aan dit soort risico’s. Na een grondige analyse van de situatie op basis van het zichtbare paardengedrag en de omstandigheden, ben ik zo snel mogelijk gaan nadenken over een andere plek. Intussen stond Hip apart met een Shet, gelukkig.

Zoals met alles in mijn leven volg ik ook bij Hippach altijd mijn intuïtie. Ik moet eerlijk bekennen dat ik deze keer niet goed had geluisterd. In de week vooraf aan de verhuizing voelde ik heel sterk dat ik de verhuizing niet moest doorzetten. Echter een pp leek zo ideaal… De positieve kant is natuurlijk dat ik mijn roze bril heb afgezet met betrekking tot paddock paradises. Ook dit is namelijk niet natuurlijk en niet in alle gevallen de beste optie. Het belangrijkste dat je voor je paard kunt doen, is een afweging maken van alle omstandigheden waar het betreffende paard (en ook jij als eigenaar mee te maken krijgt).

Met deze nieuwe inzichten ben ik opnieuw gaan kijken wat Hip nodig heeft. En vond al snel een plek met de volgende super plusplunten 🙂
– in de zomer 24/7 buiten;
– in de winter alleen ‘s avonds en ‘s nachts binnen in grote stallen van zo’n 3,5 x 5 meter;
– de stal heeft een luik naar buiten toe en Hip kan neuzen met zijn buurman;
– in plaats van alleen maar draaien, kan Hip nu zelfs lopen en liggen in zijn stal;
– buiten staan de paarden in kleine kuddes;
– er werd goed afgestemd welk groepje bij Hip past;
– absoluut onbeperkt ruwvoer (ook op stal), hier wordt de belofte waar gemaakt;
– de eigenaren wonen er en zijn goed bereikbaar, hebben veel oog voor het welzijn van paarden en denken mee in mogelijkheden;
– al bovengenoemde factoren zijn van essentieel belang, maar wat voor Hippach een wel heel grote helende factor is, is dat hij in de kudde is geplaatst bij zijn voormalige beste vriend. Paarden maken vriendschappen voor het leven en hebben in natuurlijke kuddes altijd één boezemvriend, de pair-bond genaamd. Zodra ze elkaar zagen, zaten ze weer als klitteband aan elkaar vast. Dit maakte voor Hippach de verhuizing wel heel makkelijk. Nu kan hij weer spelen, groomen en eten zij-aan-zij met zijn favoriete kleine paardje.

Het was een hectische tijd, maar eind goed al goed. Het is de moeite waard om kritisch te blijven in wat je wil voor je paard en daarbij 100% het belang van je paard voor ogen te houden. Zou ik nog steeds liever willen dat Hip nooit op stal hoeft? Ja in zekere zin wel ja, maar dat ik Hip het contact met zijn beste maatje van twee jaar geleden heb kunnen terug geven, is onbetaalbaar voor hem.

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf