Vlog #15 Grapje Achter de Schermen

Soms loopt een training heel anders dan je plant, althans het begin ervan in dit geval. Hip was zo enthousiast om na mijn vakantie weer aan de slag te gaan met clicker-training dat hij geen enkele vraag afwachtte, maar gewoon al zijn kunstjes liet zien. En dan met name zijn nieuwste kunstje ‘lachen’. Wat ik ook vroeg, Hip antwoordde met ‘lachen’.

Ik heb hem toen zogenaamd zijn nek omgedraaid en een keer raden hoe hij daar op reageerde… ?.

Hartelijke groet,

Merel Burggraaf

Ps. Wil jij ook graag nieuw gedrag aanleren of ander gedrag aanleren? Wil je een ‘probleem’ oplossen? Neem gerust contact op met me!

Oeps…

Oeps… onlangs besefte ik plotseling dat ik al een tijd lang over Hippie’s aversie voor het hoofdstel ben heen gewalst 🙁 Waar ik juist vanaf het begin alles prettig voor hem probeer te maken, heb ik onbewust een ‘dagelijks onhandigheidje’ gewoon opzij gezet. Achteraf gezien snap ik daar niks van. Bij alles wat ik doe, streef ik er juist naar om dat heel bewust te doen. Bij alles wat ik besluit, vraag ik me af of het goed is voor Hip, of het bij ons past en of ik het zo wel wil (zelfs als het ‘normaal’ is in de paardenwereld). En toch was er iets ingeslopen dat tegen de manier waarop ik met paarden wil omgaan indruist.

Equine Awareness Centre Merel Burggraaf paard paardengedrag gedragstraining gedragsproblemen clickertraining hoofdstel

Zo enthousiast als Hip zijn hoofd zelf in het halster steekt, zo onwelwillend is hij met het aandoen van zijn hoofdstel, of eigenlijk gebruik ik een kaptoom. Ik kan niet goed verklaren op welk moment dit is begonnen. Hij heeft als jong paard natuurlijk heel nare ervaringen gehad en daar hoort het hoofdstel ook bij. Toen ik Hip kreeg, had hij veel grotere problemen dan ‘de kaptoom’, dus het was in die tijd geen directe prioriteit. Ook begon ik toen pas met clickertraining en met positieve gedragstraining. Er is in het begin zoveel geweest om op te focussen, dat ik vooral koos voor de belangrijkste dingen. Zijn voeding, zijn rug weer pijnvrij krijgen en zorgen dat zijn gedrag minder heftig werd. Hip was al niet makkelijk met het hoofdstel/de kaptoom aandoen, maar er waren dus belangrijkere dingen op dat moment. Ik vond mijn weg om het toch bij hem aan te krijgen en het werd gewoon. De kaptoom die ik destijds had gekocht vond ik heel slecht zitten en het feit dat er metaal in de neusriem zat vond ik veel te hard. Natuurlijk bepaalt mijn hand hoe hard het inwerkt, maar dat gaat niet op als een vierjarig paard schrikt en zich losrukt. Dan doet het absoluut pijn. Waar een ander paard misschien de pijn gaat vermijden, ging Hip daar juist heel heftig tegen in. Die kaptoom heb ik daarom vervangen door een hele fijne met een neusriem van heel prettig zacht leer. Pijn is geen onderdeel van mijn training en als Hip zichzelf pijn deed, was het ook niet zijn schuld. Hij trekt immers niet zelf een kaptoom aan…

Drie jaren verstreken en het werd een gewoonte om Hip de kaptoom aan te trekken terwijl hij zijn halster nog aan had. Ik kon hem dan tegenhouden als hij er subtiel onderuit probeerde te komen. En dat probeerde hij eigenlijk altijd. Onze verstandhouding is echter zo goed, dat hij zich niet los vocht, maar het vergevingsgezind onderging. Heel nobel van hem, maar dit kan niet de bedoeling zijn.

Ik kwam vorige week terug van vakantie en door die pauze of afstand had ik weer een frisse blik. Ik kwam de weerstand weer tegen bij het aantrekken van de kaptoom en voelde zelf ook weerstand. Zó wil ik dit niet doen. We zijn natuurlijk vaak best druk en hebben plannen of doelen voor ons paard. Als je je zinnen hebt gezet op bijvoorbeeld werk aan de hand of rijden, dan wil je waarschijnlijk niet die tijd besteden aan het oplossen van een ‘gedragsprobleem’. Zeker als je tijdens de training niks meer merkt en het paard met veel zin meedoet.

Tijd voor een stukje EAC gedragsrevalidatie dus 🙂 In mijn analyse kon het niet deze kaptoom zelf zijn, maar is er een emotie met bijbehorend gedrag ontstaan bij het aantrekken van de kaptoom, een geconditioneerde emotionele respons. Ik pakte tijdens een hele fijne clickertraining sessie afgelopen donderdag de kaptoom erbij en liet deze aan Hip zien. Zijn reactie was OVERDUIDELIJK en heb ik gelukkig vast gelegd op video. Zijn enthousiasme sloeg om in weerstand. Hij deed niet meer mee, maar draaide zich om. Ik heb clickertraining ingezet om hem weer positief te laten zijn over de kaptoom en ieder stapje in dit proces begeleid. Een deel hiervan heb ik voor je in deze vlog vastgelegd. In totaal heb ik er afgelopen donderdag en zaterdag 10 minuten aan besteed, 2 x 5 minuten. Met als resultaat dat Hip sinds zaterdag  zijn hoofd zelf in de kaptoom doet en ik deze verder kan aantrekken, in vrijheid.

Zo zie je maar weer… met zo’n kleine investering kun je het leven van je paard en de band die je samen hebt een stuk leuker maken <3

Veel plezier met je paard gewenst!

Hartelijke groet,

Merel Burggraaf