Een Gebroken Ziel & Paardenliefde

Mijn leven is bij momenten een behoorlijke strijd geweest. Van een full on paardenmeisje met een ‘lievelingspaard’ waarmee ik wedstrijden reed en waarmee ik al kon communiceren, ging ik door omstandigheden en trauma naar een compleet paardloos leven. Kort gezegd verloor ik nogal wat stukjes van mezelf in een periode dat het juist zo belangrijk is om jezelf verder te gaan ontwikkelen. Toen ik vervolgens ook mijn lievelingspaard verloor, kreeg ik de genadeklap en zei ik de paardenwereld gedag. Van dromen over een carrière in de paardenwereld naar totaal zielloos en ongelukkig op de bank voor de televisie. Ik had wel herinneringen aan hoe het voelde om echt van paarden te houden, maar ik kon het niet meer werkelijk voelen.

Ik had de paardenwereld en mijn liefde voor paarden ver weg gestopt zodat ik de pijn niet meer zou voelen. Echter er was één ding dat ik niet kon wegduwen, hoe hard ik het ook probeerde, en dat was het contact dat ik had met mijn vroegere lievelingspaard. Zijn naam was Eros. Hij bleef zelfs na zijn dood contact met me maken. Hij verscheen bijvoorbeeld in dromen en werd daarin steeds duidelijker dat ik terug moest naar de paarden. Op het moment dat ik me volledig op wielrennen had gestort, vertelde hij me in een droom dat ik mijn fiets op stal moest zetten en liet hij me vervolgens een sportstal zien waar ik heen moest. Er werd gesprongen en ik kon daar werken. Eros voelde wanhopig en bijna streng. Hoe ik ook probeerde mijn hart dicht te houden, Eros kwam steeds weer om me te herinneren aan mijn taak en me de weg te wijzen.

Op een dag besloot ik te luisteren. Ik besefte plotseling dat ik maar 500 meter woonde van een sportstal die nog niet zo lang bestond. Ik had geen idee waar ik moest beginnen, maar besloot dat ik wel kon vragen of ze misschien iemand konden gebruiken die mee hielp. Na een gesprek op de stal spraken we af dat ik daar zou gaan helpen met het groomen van de sportpaarden die er getraind werden. Een prachtige manier om weer rustig aan wat stappen te zetten in de paardenwereld. Ik begon ook paarden te trainen aan de longe en ik kreeg een grote eventingmerrie tot mijn beschikking om te rijden. Later kwam daar nog een Arabische merrie bij. Ik was er gelukkig weer ingerold. En ja, springen stond centraal op deze stal, precies zoals Eros me in de droom had laten zien. En dat was niet het enige.

Vlak nadat ik begonnen was met het werken op deze sportstal en ik meer en meer vertrouwd raakte met alle paarden en steeds meer taken op me nam, ontmoette ik Hippie Boy <3 Een grote schimmel die het heel moeilijk had en die van iedereen bang was door de vreselijke dingen die hij meemaakte, maar die met mij direct een diepe band aan ging. Niemand kon wat met hem en dat werd van kwaad tot erger. Ook dit paard communiceerde direct met me. Zijn ogen volgden me altijd overal vanachter de tralies van zijn stal. Mijn hart opende zich steeds meer en toen hoorde ik op een dag Hippie zeggen: ‘Ik ben jouw paard.’ Ik had geen idee hoe, maar ik geloofde hem. Vanuit mijn hart besloot ik Hippie te helpen waar ik maar kon en precies zoals hij had gezegd werd hij binnen enkele maanden als door een wonder mijn paard.

Inmiddels heb ik Hippie 4,5 jaar en is het openen van mijn hart nog een heel project geweest. Ik was zover van mezelf verwijderd dat ik nog heel lang niet kon voelen dat Hip echt mijn paard was. Ik kon het niet geloven zelfs toen ik al een aantal jaar voor hem zorgde. Trauma kan een mens heel ver bij zichzelf vandaan halen, maar één ding heb ik zeker van de paarden geleerd. Door je hart, heel moedig, toch steeds weer een beetje meer te openen, kun je zelfs de diepste wonden helen en vanuit je hart absoluut weer een diepe verbinding aangaan met je paard. En dit heeft voor Hippie ook betekent dat hij zelf meer en meer kan helen van zijn trauma. Vanuit die hartverbinding werk ik met alle paarden en hun eigenaren en door die hartverbinding is mijn ziel gelukkig weer wakker geworden en heb ik mezelf weer helemaal terug gevonden.

En zo zie je dat je grootste wond ook je grootste zegen kan zijn want vanuit deze ervaring heb ik mijn werk met de paarden opgebouwd met de volgende missie:
***
Met mijn gave om met paarden (en andere dieren) te communiceren en vanuit mijn kennis van paardengedrag en positieve gedragstraining inspireer ik mensen om vanuit hun hart verbinding te maken met hun paard (of ander dier) en om van daaruit zowel de relatie als het gedrag te herstellen.
***

Hoe meer ik mijn hart en ziel heb geheeld, hoe minder ik boodschappen van Eros heb gekregen. Ik vermoed dat hij eindelijk gerustgesteld is en geniet van het gras op de eeuwige weide en hopelijk is hij ook een beetje trots op me <3

Hartelijk groet,
Merel Burggraaf


Hippie’s Vlog #3 Stank voor Dank

Het was weer tijd voor een vlog van een lachwekkend moment met the Hippie Boy ?. Ben nog steeds benieuwd wat Hippie nou werkelijk wilde zeggen op dit moment ?. Persoonlijk dacht ik dat we super leuk aan het trainen waren, dus misschien heeft dit gekke paard gewoon geen manieren ?. ⬇️⬇️⬇️

Veel kijkplezier! Oh en abonneer je natuurlijk op ons kanaal en like Hippie’s video zodat nog meer paarden en mensen de weg naar ons kanaal kunnen vinden ❤. Dank je wel!!

Hartelijke groet,
Merel & Hippie

Ongelukje

Je maakt wat mee als je met paarden werkt. Ik hoop dat, als jij een paard hebt, je er niet mee te maken krijgt, maar de meeste paardeneigenaren hebben het wel een keer mee gemaakt. Je komt bij je paard aan en hij heeft een wond. Niet fijn. Vanochtend kwam ik bij een klant voor gedragstraining toen we erachter kwamen dat haar paard een wond had. Vooral omdat er ook een stuk van de hoefwand af was, werd besloten de paardenarts te bellen.

De eigenaresse is geen paniekvogel, het paard was rustig en ik was er toch en besloot mee te wachten op de paardenarts. Het kon wel eens een uur gaan duren. Wat ik echter zo waardevol vind van gedragstraining met de clicker is natuurlijk de positieve en creatieve benadering. Toen ik die wereld in dook, is mijn benadering van lastige situaties in het dagelijkse leven ook positiever en creatiever geworden. Ik besloot daarom toch voor te stellen, als afleiding van het geheel, om tijdens het wachten de training door te laten gaan. Het paard stond rustig hooi te eten en er was geen acute situatie. De eigenaresse kon ook wel even wat afleiding gebruiken. En er is meer dan genoeg wat je stilstaand kunt trainen.

Mijn manier van trainen maakt positief, creatief en vindingrijk en dus paste ik dat ook hier toe. Ik besloot eerst even samen met de eigenaresse over het paard te praten. Waar loopt ze tegenaan met de merrie? Waar wil ze graag aan werken? Wat gaat goed, wat gaat minder? Ik kende deze merrie in ieder geval al van de reading die ik op afstand had gedaan (en in het echt bleek ze nog veel leuker!), dus vanuit hier konden we makkelijk een bruggetje maken. Ik wilde vervolgens de eigenaresse nog even haar rust gunnen en stelde voor dat ik alvast eens zou kijken hoe de merrie op de clicker reageert.

Normaal gesproken zou je een paardeneigenaar helemaal niet willen lastig vallen met ‘zullen we toch kijken of we kunnen trainen?’ na zo’n ontdekking! En in dit geval bleek het de juiste keuze. Zowel de eigenaresse als de merrie hadden even afleiding. Sterker nog, de merrie begon het aanleren van de click heel leuk te vinden en de eigenaresse had zelfs even tijd om met de pensioneigenaar te kijken wat de oorzaak kan zijn geweest in de stal. We zijn zelfs zo ver gekomen dat ook de eigenaresse even met de clicker aan de slag kon en we samen de merrie alvast konden laten kennismaken met de target. Hoe leuk is dat?

Het uur wachten op de paardenarts dat anders koud en saai was geweest, vloog hierdoor voorbij. En op het moment dat we klaar waren met de training en het paard opeens meer met haar been bezig was, verscheen de paardenarts. Ik kon nog blijven, dus dat deed ik. Ik hielp graag mee want als een paard met een wond onderzocht en behandeld moet worden, dan zijn een paar extra handen en ogen vaak best welkom.

Er is goede hoop dat de merrie goed herstelt en gelukkig is er genoeg dat we wél kunnen trainen, dus we kijken ondanks dit ongeluk al uit naar de volgende keer. Dát vind ik nou zo mooi aan mijn werk: ik kijk naar wat wél kan in plaats van wat niet kan.

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf

Vlog #23 Vindt Hippie zijn Micklem Multi Bridle Fijn???

In deze korte vlog laten Hippie en ik zien wat de eerste ervaring is met het Micklem hoofdstel, de multibridle. Hip is gevoelig en heeft een hele duidelijke mening, dus het was best even spannend. Ik heb het toch gewoon gekocht via de webshop van Het Drunen’s Ruiterhuis omdat ik zoveel goede geluiden over de Micklem Multibridle heb gehoord. Dat is natuurlijk een risico, maar ik durfde het aan.

Veel kijkplezier!
Hartelijke groet,
Merel & Hippie



Vlog #22 Nieuwe Micklem Bridle – Hippie Haat Zijn Hoofdstel 2 & Review

Dit is het vervolg op vlog nummer 16 (link onder deze video op YouTube). In vlog nummer 16 vertelde ik je dat Hippie een zijn hoofdstel haat. Het ging hierbij om een, in mijn ogen, hele fijne kaptoom die helemaal zacht onderlegd was en die ik goed op zijn hoofd had afgesteld. Het knelde nergens. Ik hield er rekening mee dat zijn weerstand om het hoofdstel aan te doen te maken had met oude ervaringen en daarom heb ik in die vlog laten zien hoe ik er met clickertraining in vrijheid ervoor zorgde dat Hip zijn hoofdstel weer probleemloos aan liet doen. Ik merkte echter dat in de loop van de tijd bij Hippie de weerstand weer terug kwam. Dit maakte mij duidelijk dat er een andere reden was en ik vermoed dat het hoofdstel oncomfortabel was of hem zelfs ergens pijn deed. Toen ik vervolgens ervoor koos om Hip met een halster te longeren en hij opeens veel vrijer bewoog werd dit voor mij dubbel bevestigd. Hij liet zijn hals mooier zakken en zijn neus kwam meer naar voren. Het hoofdstel heeft hem dus ergens belemmerd. Ik kies ervoor het merk en type van die kaptoop niet te noemen omdat ik denk dat het in dit geval Hip is die ergens gevoelig is (geweest). Deze past duidelijk niet bij Hip, maar ik heb er andere paarden probleemloos in zien werken. Tijd voor een deel 2 dus!!
***
Ik geef vaak alles wat tijd omdat ik dan eens goed kan voelen wat de volgende stap zou kunnen zijn. Voorlopig ging het longeren met een halster prima. Ook tijdens de les met onze revalidatietrainster (opgeleid door 4DimensionDressage en dus door Karin Leibbrandt!). Ik denk dat het Micklem hoofdstel de oplossing is en ik wil graag het werken aan de hand weer oppakken. Ik heb het dus gekocht en moet het nog gaan uitproberen, maar heb wel alvast een vlog voor je gemaakt met mijn gedachten over de keuze voor dit hoofdstel. Denk jij er ook over om het Micklem hoofdstel te kopen? In deze vlog vertel ik je waarom ik dit hoofdstel heb gekocht. Ook vertel ik wat je er allemaal bij krijgt en welke mogelijkheden je hebt met het Micklem multibridle.
***
Ik ga Hip goed begeleiden bij het wennen aan het Micklem hoofdstel en zal jullie ook weer op de hoogte houden van dit proces in deel 3!
Vond je dit filmpje leuk? Like het dan alsjeblieft en abonneer je op ons kanaal als je het leuk vindt om op de hoogte te blijven.
Dank je wel!

Hartelijke groet,
Merel & Hippie