Starten met Veulentjes

Toen ik Hippach had en dus dagelijks met hem te maken had en met allerlei paarden van stalgenootjes, besefte ik hoe jammer het is dat we paarden meestal niet vanaf het begin allerlei ‘moeilijke’ dingen leren. Het is, als we vervolgens met een driejarige starten, lastig voor ons, maar we doen er ook echt de paarden mee te kort. Een paard kan het zoveel makkelijker hebben in de mensenwereld als we ze al vroeg wijs maken in de mensenwereld. En, dit hoeft echt niet ten koste te gaan van gewoon lekker paard zijn. Het voordeel van veulens is dat ze super nieuwsgierig zijn en snel leren. Ze hebben per dag echt maar 10 of 15 minuutjes nodig om dingen te leren zoals aangeraakt worden, wijken voor druk, vast staan, mee lopen en halthouden, gewassen worden en onbezorgd de trailer op te gaan. Oh, en niet te vergeten het voetjes geven. Geef ze een kwartiertje van je aandacht per dag en je krijgt er een goed opgeleid paardje voor terug. Makkelijk wanneer je het jonge paard in handen hebt en ook als je het paard wil verkopen. Een nieuwe eigenaar is er blij mee. En nog belangrijker, het is altijd aan ons als paardeneigenaar om een paard zo goed op te voeden dat hij zich netjes gedraagt en zodoende niet in de problemen komt met andere mensen of wellicht ooit een nieuwe eigenaar. Mensen kunnen schade oplopen, maar het paard is uiteindelijk ook altijd de dupe als hij niet goed is opgevoed.

Het Grote Verschil Tussen Hippach en Weran
Hippach was het typische sportpaard dat als klein bloederig veulen, behalve een halstertje om het hoofdje, niets heeft geleerd. Vervolgens ging hij 3 jaar de wei op in een (gelukkig) gemengde kudde. En toen hij drie was, ging hij op stal en werd hij klaar gemaakt voor de verkoop met als doel hem voor zoveel mogelijk geld te verkopen aan iemand die een sportcarrière voor hem in petto had. Hippach, als nerveus dressuurpaard uit onder andere de hengst Jazz, vond de mensenwereld vervolgens dood eng. Hij snapte er niets van en ging ook overal tegen in. Toen hij bijvoorbeeld moest leren vast staan en gepoetst worden, was hij 3 en had hij meer dan genoeg kracht om zich er uit te vechten en te leren los te breken door te gaan hangen, de kettingen te breken en te vluchten. Het vast staan is de rest van zijn leven niet meer gelukt. De enige manier die nog over was om hem te leren om rustig op een plek te blijven staan, was door een rubberen matje als ‘stationary target’ te gebruiken in combinatie met clickertraining. Hij ging daar netjes op staan en het stilstaan met twee voorvoetjes op de rubberen mat was een taak. Hierdoor had hij een focus en kon hij rust vinden in het stil staan. Zelfs weer op betonnen poetsplaatsen, die hij voorheen doodeng vond. Hoe anders was het voor dit prachtige sportpaard geweest, als hij als veulentje had geleerd vast te staan, lekker gekriebeld en geborsteld te worden en daarvoor een kleine beloning te krijgen. Geef zo’n veulentje 10 minuutjes per dag en hij gaat groeien in zijn vertrouwen, mensgerichtheid en gedrag. Je kunt er vervolgens allerlei ander gedrag aan toevoegen, zoals het oppakken van de voetjes.

…10 minuutjes per dag maakt een groot verschil in een paardenleven…

Weran, mijn lieve nieuwe Haflingerveulen, heb ik gekocht van een ontzettend fijne, goede fokker. Ik heb ook heel bewust gezocht naar een fokker die veel hart heeft voor zijn paarden en met aandacht de veulens allerlei mensendingen meegeeft.

En nu lijkt het heel makkelijk natuurlijk, een Haflinger… dat is toch geen vergelijk met een pittig dressuurpaard? Hoewel dit klopt, heb ik ook allerlei Haflingerveulens ontmoet die al deze aandacht en training niet kregen en die bang waren, niet gewend waren om door mensen benaderd te worden (en er dus als een speer van door gingen), volop steigerden om weg te komen bij de trailer of bijvoorbeeld al ‘stalondeugden’ toonden omdat ze 22 uur per dag op stal stonden. Dus of het nu een ‘simpele Haflinger’ of een ‘complex sportpaard’ betreft, heb ik geen verschil gemerkt. Het gaat in beide gevallen om een paard dat moet leren wat er in de mensenwereld van hem verwacht wordt.

Weran had op een rustige manier al heel belangrijke dingen geleerd. Hij kende het vaststaan al (ook aan twee kanten van het halster), kent wassen, de trailer (en reizen) en gepoetst worden. Hij kon al meelopen aan het halster. Weran was al super mensgericht, open en vol vertrouwen. De fokker ging niet heel ingewikkeld met hem om. Weran kreeg gewoon een voertje als hij iets knap deed. En de fokker had ook een trailer (met stang achter de billen en een deurtje) nagebouwd op de poetsplaats en hier kreeg Weran elke dag zijn voer. Toevallig had hij precies de bloedlijnen die ik zocht en voelde ik een goede klik met de fokker, maar veel belangrijker… hij had al precies geleerd wat ik wilde en ik voelde een enorme klik met dit kleine paardje. Het grote voordeel voor Weran was, dat hij heel makkelijk kon wennen bij mij omdat hij al zoveel snapte en zoveel vertrouwen had. Wat een prachtige basis geef je dan mee als fokker. Wat een goede kans op een fijn leven geef je zo’n jong paardje hiermee.

Hippach zijn leven en al zijn lessen zullen, zoals je merkt, altijd de inspiratie blijven in mijn werk om paardenlevens te verbeteren. We hoeven niet te stoppen met paardensport, maar we moeten paarden eerlijkere kansen geven door ze goed te begeleiden in onze wereld.

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf
Paardenmedium
Paardengedragstrainer (o.a. clickertraining)



Vlog #26 Hippie Krijgt Zelfvertrouwen met Hersenwerk

Dit is weer zo’n leuk filmpje met Hip! In deze vlog neem ik je mee tijdens de tweede keer dat Hippie hersenwerk doet. Hersenwerk en ook speurwerk heeft ontzettend veel gedaan voor Hip. Hip was een heel angstig en onzeker paard. En tegelijkertijd was hij een paard dat gelijk nogal groot en heftig werd. Dat is niet heel praktisch als je bijvoorbeeld wil oefenen met buiten wandelen. Ik deed dat wel, maar oh wat was dat af en toe spannend. Met hersenwerk en speurwerk heb ik echt een duidelijk verschil gemerkt in Hip zijn eigen benadering van nieuwe dingen, zijn moed en zijn zelfvertrouwen. Wauw wat hebben paarden hier veel aan!

Doordat je paard leert zijn neus te gebruiken en dus meer tools tot zijn beschikking heeft om zijn omgeving mee te verkennen, wordt hij een stuk zelfverzekerder. Je paard wil echt op avontuur, uit zichzelf. Dat is zo mooi om te zien. Ik merk aan Hip dat hij uit zichzelf heel zijn omgeving begint te scannen met zijn neus én dat hij zijn cirkel steeds meer uitbreidt. Dit komt omdat hij het makkelijker kan handelen omdat hij voelt dat hij het zelf in de hand heeft. Ik zal dan ook zeker meer filmpjes met je delen waarin je ziet dat Hip zelf verder op avontuur gaat. En dat voor een paard dat overal bang van was.

Heel erg bedankt voor het kijken naar mijn vlog. Ik zou het super leuk vinden als je je wil abonneren op mijn kanaal, een like wil geven en zelfs mijn vlog wil delen. Dan blijf je altijd als eerste op de hoogte van alles wat we ondernemen 😊 en het helpt mijn algoritme waardoor ik meer mensen en paarden kan bereiken met allerlei leuke, waardevolle info. Dank je wel!

Veel kijkplezier,
Merel Burggraaf
https://www.facebook.com/EquineAwarenessCentre/ https://www.instagram.com/merelburggraaf/

Vlog #25 Help Mijn Paard Gaapt, het Effect van Positieve Bekrachtiging – Dit Wil je!

In deze vlog laat ik 3 fragmenten zien uit een training met Hippach. Ik gebruik overal clickertraining voor, maar het was weer even geleden dat we echt een hele training gewijd hadden aan puur in vrijheid clickertraining en targettraining te doen. Zoals je misschien weet, is Hip drie maanden geleden verhuisd (zie onze super mooie vlog #24 over zijn reis). Hip heeft een stressvolle periode achter de rug, waar we inmiddels super goed doorheen zijn gekomen. Inmiddels zijn we fanatiek bezig met rechtrichten aan de hand en aan de enkele longe. Ik hou elke dag een dagboek bij van Hippie zijn trainingen, zijn gedrag en eigenlijk heel het management rondom Hip. En hierdoor werd ik me opeens bewust hoe lang het geleden was dat we echt alleen clickertraining hadden gedaan. Clickertraining helpt om stresshormonen te verdrijven en gelukshormonen te stimuleren. Daardoor ontspant je paard enorm en kan hij nóg meer stress loslaten. Nou dat liet Hip hier overduidelijk zien. Hij nam een moment rust, wilde gekriebeld worden en liet toen enorm veel spanning los door stevig te gapen.

Prachtig om Hippach zo krachtig te zien releasen.

Daarna hebben we een begin gemaakt met hersenwerk. En zo zie je maar dat je dressuurtraining heel goed kunt combineren met clickertraining en hersenwerk.

Subscribe jij ook op ons kanaal? Dan blijf je op de hoogte van alles wat we ondernemen.

Veel kijkplezier,
Merel Burggraaf
https://www.facebook.com/EquineAwarenessCentre/

Oproep – Heb jij dat ook?

Toen Hippie Boy mijn leven binnen sprong, werkte ik al weer een tijdje in de paardenwereld op een sportstal. En eerlijk gezegd ging het er op die plek behoorlijk traditioneel aan toe. Op zich hoeft er niks mis te zijn met traditioneel, alleen zijn er inmiddels steeds meer prachtige inzichten en ontwikkelingen waarmee we paarden ondersteunen en die welzijnsverhogend kunnen zijn. En misschien zijn we in bepaalde opzichten wel enorm doorgeslagen op het gebied van paarden. Is alles wat we tegenwoordig met, op en om paarden doen dan wel gericht op welzijn? Hier kun je heel veel interessante vragen over stellen natuurlijk. En toen ik Hippie Boy kreeg, besloot ik dan ook om me bij alles wat ik met hem ging doen en bij alles wat effect op hem heeft vragen te stellen. Dat heeft me een hele mooie, interessante en soms ook lastige zoektocht opgeleverd. Eentje die zeker nog niet over is!

Heb jij dat ook?
Ben je kritisch, of juist onzeker, en vraag je je bij alles af wat je paard werkelijk nodig heeft? Dan hoor ik heel graag van je. Misschien denk je er eigenlijk niet zo heel veel over na? Ben je er wel of niet nieuwsgierig naar of je paard de dingen krijgt en doet die hij nodig heeft en leuk vindt? Ik ben heel benieuwd naar hoe jij dit beleeft. En ik ben ook heel benieuwd of je wel eens bewust iets veranderd hebt en waarom. Zijn er dingen waar je onzeker over bent of waar je over twijfelt? Ik zou het echt super leuk vinden om dit in een reactie onder deze blogpost, op Facebook of een mail te lezen (merelburggraafeac@gmail.com). Ik wil weten wat er leeft bij jou als paardenmens en waar we wellicht een gemeenschappelijke factor hebben. Waar lopen we het meest tegenaan en waar is behoefte aan een oplossing.

Ik communiceer met paarden, dus vanuit de paarden heb ik best een behoorlijk beeld van wat er leeft en wat de behoefte is, zelfs over de landsgrenzen heen. En nu hoor ik het ook graag van jou.

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf
Het Paardenmedium

Communicatie met paarden
Paardengedragsdeskundige
merelburggraafeac@gmail.com

Altijd Blijven Luisteren, met je HART

Het is in de afgelopen zomer dat Hip zoveel verbeterde dat zelfs rijden in beeld kwam. Daar hebben we ook wat voor gedaan natuurlijk. We begonnen in maart met een instructrice die opgeleid is door de bekende Karin Leibrandt van 4DimensionDressage. Daar was ik erg blij mee want ik kan me enorm vinden in deze kijk op revalidatietraining voor paarden. Daarnaast laat ik Hip regelmatig behandelen door een hele goede chiropractor/acupuncturist. Het ging steeds beter met Hip, tot hij begon te schreeuwen.

Het is begin september als ik les heb en Hip weliswaar braaf start, maar gaandeweg tijdens de les heftig werd. Ik had hem lang niet zo gezien. Gedurende de zomer zat hier wel een opbouw in. Hij was tijdens de lessen ‘moeilijk’, maar als ik hem tussendoor trainde deed hij dat gelukkig telkens weer beter. Dressuurtraining is een vak apart, laat staan een paard revalideren! En daarom deed ik tijdens de les uiteraard ‘een stapje opzij’ en stelde me dus lerend op. Tot en met die bewuste les in september. Hip begon braaf, werd heftig en ik probeerde dit met de tips van onze instructrice op te lossen. Het werkte echter niet en prompt kreeg Hip het stempel ‘dominant’. Iets wat absoluut niet waar is en iets waar ik allergisch voor ben omdat dit gebaseerd is op misvattingen. Daar zal ik in komende blogs verder over uitweiden, maar ik garandeer je dat deze blog al laat zien wat voor enorm risico dit label is. De les liep niet naar tevredenheid en ik kon even niet meer helder denken op dat moment. Hip is ALTIJD eerlijk, werkt heel graag voor me, maar kreeg nu weer een label opgeplakt. Ik weet dat mensen geneigd zijn een paard een label te geven als ze lastig gedrag niet krijgen opgelost. Met mijn kennis echter moest het gecompliceerder zijn dan dit. Hip is altijd eerlijk.

Door een gelukkige samenloop van omstandigheden kwam vijf dagen later ‘toevallig’ een holistisch paardenarts van de bekende praktijk Den Hoek in de Bilt. Deze zeer deskundige paardenarts heeft een heel pakket aan vaardigheden, zoals chiropractie, acupunctuur, de lecher antenne en nog meer. Zij heeft twee uur de tijd genomen om Hip helemaal door te lichten en direct te behandelen. Een prachtig en interessant proces om met mijn paard door te maken. Hip was zichtbaar dankbaar. En waar ik veel opluchting door voelde was dat ze direct heel helder was over het feit dat Hip rugpijn had en niet goed in zijn vel zat (verzwakt immuunsysteem, pijnlijke maag/darmontstekingen, oud trauma e.d.). Eindelijk was bevestigd dat hij geschreeuwd had en met een hele goede reden. Hip is altijd eerlijk.

Dat Hip van ‘bijna klaar om te gaan rijden’ naar ‘tijdelijk ontrainbaar’ ging in zo’n kort tijdsbestek en met zulke goede begeleiding verbaasde me enorm. Ik besloot onze chiropractor te bellen die ons eerder begeleid had en vertelde haar wat er in de tussentijd gebeurd was, wie ik erbij had gehaald en wat de bevindingen waren. Dat is heel waardevol om te doen. Als je zo’n goed team om je paard heen hebt, is het wijs om ze er allemaal bij te betrekken. Ik kreeg door dit gesprek helderheid over de puzzel. Van de zomer kon opeens Hip’s borstbeen worden behandeld. Dit was in de vier jaar daarvoor nog nooit aan bod gekomen. Voor Hip van mij werd, was hier flink trauma ontstaan. We waren dus ineens bij een diepere laag aangekomen. Door die diepere laag te behandelen, kreeg Hip de kans die laag op te lossen. Alleen dit gaat wel gepaard met het doormaken en oplossen van de emotionele pijn en het trauma dat daar bij hoorde. Er werden dus klachten zichtbaar die eerder niet zo heftig aan de oppervlakte waren gekomen. Hierdoor zie ik het ook niet zozeer als een terugval, maar eerder als een gunstig teken dat we de kans krijgen nog meer op te lossen 🙂

Inmiddels krijgt Hip sinds september dus begeleiding hierbij. En ik heb volop positieve gedragstraining, dus clickertraining, ingezet om de stress om te keren en zijn immuunsysteem een boost te geven met happy hormones! Mijn lieve Hip gaat de goede kant op. Afgelopen week is de paardenarts van praktijk Den Hoek weer geweest. Hippie zit weer in de lift. En nu is het zaak om goed naar Hip te blijven luisteren en dat doe ik niet alleen met mijn oren, maar vooral met mijn hart.

STEL dat ik hem was gaan trainen met het doel Hip minder dominant te laten zijn. Dat had kant nog wal geraakt. En Hip zijn welzijn, gezondheid en geluk zouden hierdoor enorm in het gedrang zijn gekomen. Blijf alsjeblieft altijd goed luisteren, voelen en zoeken. Paarden zijn altijd eerlijk.

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf

Hier had ik Hip nog maar kort. Ik geef hem hier healing en daar kon hij ook geen genoeg van krijgen zoals je ziet. Paarden zijn zeer gevoelige wezens. Ga goed en respectvol met ze om. Het gevoelsleven van een paard is net zo rijk als dat van een mens.

Een Gebroken Ziel & Paardenliefde

Mijn leven is bij momenten een behoorlijke strijd geweest. Van een full on paardenmeisje met een ‘lievelingspaard’ waarmee ik wedstrijden reed en waarmee ik al kon communiceren, ging ik door omstandigheden en trauma naar een compleet paardloos leven. Kort gezegd verloor ik nogal wat stukjes van mezelf in een periode dat het juist zo belangrijk is om jezelf verder te gaan ontwikkelen. Toen ik vervolgens ook mijn lievelingspaard verloor, kreeg ik de genadeklap en zei ik de paardenwereld gedag. Van dromen over een carrière in de paardenwereld naar totaal zielloos en ongelukkig op de bank voor de televisie. Ik had wel herinneringen aan hoe het voelde om echt van paarden te houden, maar ik kon het niet meer werkelijk voelen.

Ik had de paardenwereld en mijn liefde voor paarden ver weg gestopt zodat ik de pijn niet meer zou voelen. Echter er was één ding dat ik niet kon wegduwen, hoe hard ik het ook probeerde, en dat was het contact dat ik had met mijn vroegere lievelingspaard. Zijn naam was Eros. Hij bleef zelfs na zijn dood contact met me maken. Hij verscheen bijvoorbeeld in dromen en werd daarin steeds duidelijker dat ik terug moest naar de paarden. Op het moment dat ik me volledig op wielrennen had gestort, vertelde hij me in een droom dat ik mijn fiets op stal moest zetten en liet hij me vervolgens een sportstal zien waar ik heen moest. Er werd gesprongen en ik kon daar werken. Eros voelde wanhopig en bijna streng. Hoe ik ook probeerde mijn hart dicht te houden, Eros kwam steeds weer om me te herinneren aan mijn taak en me de weg te wijzen.

Op een dag besloot ik te luisteren. Ik besefte plotseling dat ik maar 500 meter woonde van een sportstal die nog niet zo lang bestond. Ik had geen idee waar ik moest beginnen, maar besloot dat ik wel kon vragen of ze misschien iemand konden gebruiken die mee hielp. Na een gesprek op de stal spraken we af dat ik daar zou gaan helpen met het groomen van de sportpaarden die er getraind werden. Een prachtige manier om weer rustig aan wat stappen te zetten in de paardenwereld. Ik begon ook paarden te trainen aan de longe en ik kreeg een grote eventingmerrie tot mijn beschikking om te rijden. Later kwam daar nog een Arabische merrie bij. Ik was er gelukkig weer ingerold. En ja, springen stond centraal op deze stal, precies zoals Eros me in de droom had laten zien. En dat was niet het enige.

Vlak nadat ik begonnen was met het werken op deze sportstal en ik meer en meer vertrouwd raakte met alle paarden en steeds meer taken op me nam, ontmoette ik Hippie Boy <3 Een grote schimmel die het heel moeilijk had en die van iedereen bang was door de vreselijke dingen die hij meemaakte, maar die met mij direct een diepe band aan ging. Niemand kon wat met hem en dat werd van kwaad tot erger. Ook dit paard communiceerde direct met me. Zijn ogen volgden me altijd overal vanachter de tralies van zijn stal. Mijn hart opende zich steeds meer en toen hoorde ik op een dag Hippie zeggen: ‘Ik ben jouw paard.’ Ik had geen idee hoe, maar ik geloofde hem. Vanuit mijn hart besloot ik Hippie te helpen waar ik maar kon en precies zoals hij had gezegd werd hij binnen enkele maanden als door een wonder mijn paard.

Inmiddels heb ik Hippie 4,5 jaar en is het openen van mijn hart nog een heel project geweest. Ik was zover van mezelf verwijderd dat ik nog heel lang niet kon voelen dat Hip echt mijn paard was. Ik kon het niet geloven zelfs toen ik al een aantal jaar voor hem zorgde. Trauma kan een mens heel ver bij zichzelf vandaan halen, maar één ding heb ik zeker van de paarden geleerd. Door je hart, heel moedig, toch steeds weer een beetje meer te openen, kun je zelfs de diepste wonden helen en vanuit je hart absoluut weer een diepe verbinding aangaan met je paard. En dit heeft voor Hippie ook betekent dat hij zelf meer en meer kan helen van zijn trauma. Vanuit die hartverbinding werk ik met alle paarden en hun eigenaren en door die hartverbinding is mijn ziel gelukkig weer wakker geworden en heb ik mezelf weer helemaal terug gevonden.

En zo zie je dat je grootste wond ook je grootste zegen kan zijn want vanuit deze ervaring heb ik mijn werk met de paarden opgebouwd met de volgende missie:
***
Met mijn gave om met paarden (en andere dieren) te communiceren en vanuit mijn kennis van paardengedrag en positieve gedragstraining inspireer ik mensen om vanuit hun hart verbinding te maken met hun paard (of ander dier) en om van daaruit zowel de relatie als het gedrag te herstellen.
***

Hoe meer ik mijn hart en ziel heb geheeld, hoe minder ik boodschappen van Eros heb gekregen. Ik vermoed dat hij eindelijk gerustgesteld is en geniet van het gras op de eeuwige weide en hopelijk is hij ook een beetje trots op me <3

Hartelijk groet,
Merel Burggraaf


Vlog #20 Een Keer Iets Anders Met Hippie

Hippie heeft een wat zwaardere tijd achter de rug. Gelukkig heb ik een hele goede paardenarts van de bekende holistische prakijk Den Hoek in De Bilt die helemaal onze kant op kwam. Hip krijgt allerlei goede middelen om ervoor te zorgen dat hij zich weer op en top zal voelen. Ik zal hier binnenkort wat meer over vertellen. Naast deze goede behandeling vond ik, en Hip ook, dat we eens wat andere dingen moesten doen saampjes.

In deze vlog zie je hoe we met een onderdeel van de Tteam van Linda Tellington Jones aan de slag gaan. Ik heb de oefening wel een beetje aangepast met de targetstick en clickertraining. Deze leuke oefening helpt met focus en dan vooral kalme oplettendheid. Het is een hele waardevolle oefening die je ook kunt gebruiken om je paard rustig en oplettend naast je te laten lopen en goed te reageren als je bijvoorbeeld even wil stil staan. Ja het oefent zelfs geduld bij mijn lieve enthousiaste Hippie Boy!

Heel veel plezier met onze nieuwe vlog! En tot slot… like en deel onze vlog zodat Hip en ik nog meer paarden en mensen kunnen bereiken 🙂 en abonneer je natuurlijk ook even op ons YouTube kanaal zodat je gelijk op de hoogte bent van nieuwe vlogs ?.

Hartelijke groet,
Merel & Hippie
https://www.facebook.com/EquineAwarenessCentre/

Dossier Voetjes Geven: Onderschat en Levensgevaarlijk

Hippie als 4-jarige. Met clickertraining begeleid ik hem bij het bekappen. Ik stimuleer een lage hoofdhouding. Zijn aandacht is gericht op de hoefsmid. Hij is mooi kalm en kan op deze manier in alle rust leren.

Ik besef dat deze titel nogal pakkend is en overdreven lijkt. Toch is het waar en dat besef ik, na een gezellig gesprek bij een kopje koffie met mijn hoefsmid afgelopen week, des te meer.  Voetjes geven lijkt zo vanzelfsprekend (paarden kunnen dat toch gewoon?), dat je er misschien geen groot probleem van maakt als je paard er bij het krabben moeite mee heeft of niet altijd mee werkt. Op zulke dagen sla je het misschien over. Volgende keer beter denk je dan. Maar ineens is het weer tijd voor de hoefsmid en wat je voor jezelf voor lief neemt, kan voor de hoefsmid levensgevaarlijk zijn. Dat is oneerlijk naar de hoefsmid en voor je paard ook niet de betere optie. Wat dan wel?

In de afgelopen maanden heeft mijn hoefsmid, een sterke vrouw die keurig werk verricht en goed met de paarden omgaat (anders kwam ze niet bij Hippie in de buurt!), tot twee keer toe botbreuken opgelopen met operaties als gevolg. In beide gevallen paarden die moeite hadden met voetjes geven en eigenaars die er niet helemaal eerlijk over zijn geweest of in ieder geval de risico’s hebben onderschat. Voor de hoefsmid betekent dit niet alleen wekenland niet werken, maar op een gegeven moment ook een verzekering die moeilijk gaat doen. Los van het feit dat iemand ook een zodanig verkeerde klap kan krijgen, dat werken er misschien wel helemaal niet meer in zit.  Gelukkig is het met mijn hoefsmid ‘goed’ afgelopen uiteindelijk.

De paarden in dit verhaal ondervinden er ook nadelen van. Hun gevaarlijke gedrag dat vermoedelijk uit angst voortkomt, is wederom bekrachtigd, met het risico dat dit geconditioneerde angst wordt. Alle redenen dus om dit soort situaties te voorkomen en anders alsnog op een deskundige manier op te lossen.

Voetjes makkelijk oppakken, laat staan bekappen of beslaan, is alles behalve vanzelfsprekend. Je hoeft je dus absoluut niet te schamen als je dit ‘nog steeds niet’ voor elkaar hebt bij je paard. Er zijn veel factoren die mee spelen.

Een Roofdier Grijpt Vaak de Paardenbenen
Neem nu de eerste factor. Een roofdier zal in veel gevallen proberen het paard uit te schakelen door het bij een van de benen te pakken. En dit gaat al miljoenen jaren zo. We hebben het uiterlijk van een paard wel kunnen veranderen, maar het gedrag is nauwelijks veranderd. Een paard reageert in eerste instantie nog steeds op factoren die gelijk zijn aan of voelen als een risico dat al miljoenen jaren een risico is geweest. Pak je een paardenbeen vast? Dan is de kans heel groot dat dit ‘programma’ in het brein direct getriggerd wordt. Natuurlijk kun je dit goed trainen, maar dan moet je dat wel doen ; )

This slideshow requires JavaScript.

Balans
De tweede niet te onderschatten factor is de balans van een paard. Een jong paard heeft vaak helemaal nog geen goede balans. Een paard met pijn, stijfheid in het lichaam, kreupelheid, blessures en dergelijke mist ook balans en soms maakt dit het lastig om goed voetjes te kunnen geven. Een paard kan zijn best doen, maar kan ook in paniek raken met alle gevolgen van dien. Een paard met gebrek aan balans, is bang om te vallen. Vallen maakt een paard kwetsbaar voor roofdieren.
Het is dus belangrijk om balans te trainen en ook om vertrouwen in het eigen lijf te trainen. Zelfs als de balans dan nog niet perfect is, kom je toch een heel eind. Zo heb ik een eigenaresse geholpen met een paard dat echt een heel moeilijk lijf had. Dit paard moest vaak tegen een muur gezet worden om zijn balans te kunnen houden bij de hoefsmid. En vermoedelijk door pijn in de rug, had dit paard echt moeite met het optillen van de achterbenen. Hij had er ook geen vertrouwen in en probeerde daar dan ook onder uit te komen. Met clickertraining hebben we het vertrouwen terug gekregen en met bepaalde balansoefeningen en spierversterkende oefeningen, hebben we de balans in zoverre terug gekregen, dat hij al heel snel rondom bekapt kon worden en hij daarin ook zelf meewerkte.

Het toonbeeld van balans, een favoriet van me Manolo Mendez.  https://www.manolomendezdressage.com/

Training
Zo zijn er nog veel meer factoren natuurlijk. Hippie is afgelopen week weer een keer in de longeerkraal bekapt omdat er ‘te veel gebeurde’ op onze pensionstalling. Hij had er spanning van en was daardoor niet geconcentreerd. Gelukkig hebben zijn hoefsmid en ik geduld met hem en heb ik hem vanaf dag 1 geleerd dat als we wat in de longeerkraal doen, hij volkomen veilig is. Natuurlijk is het bekappen gelukt en het een veilige situatie gebleven voor ons. Het lijkt allemaal zo vanzelfsprekend, maar eigenlijk is het heel bijzonder wat wij allemaal met paarden kunnen doen. Maar nogmaals 🙂 je moet het wel trainen. Je moet wel nagaan waarom iets niet lukt en wat je paard nodig heeft om het wel te kunnen. En begin ook op tijd, voor het een probleem kan worden. Zo kun je het voor je paard en voor jezelf een prettige ervaring maken.

5 tips bij voetjes leren geven
Dit is geen volledige lijst met tips. Ieder paard heeft natuurlijk een speciaal afgestemd programma nodig, afhankelijk van wat zijn situatie is. Ook is dit niet bedoeld als perfecte volgorde. Ik wil je met deze tips vooral voorzien van een aantal aandachtspunten. En je ziet aan dit lijstje zelfs al hoe breed het probleem en de oplossing kunnen zijn.
1. kies een omgeving waar het paard zich kan ontspannen (eventueel met zijn maatje in de buurt.
2. heeft je paard nog te veel angst? Zorg voor een beschermende afrastering tussen jou en je paard zodat je niet geraakt kan worden als je paard paniekt.
3. Gebruik eerst een verlengstuk met een zacht einde eraan (bijvoorbeeld een target stick met een zachte bal of een bandage erom heen gewikkeld) en ga hiermee stap voor stap de benen langs. Wees de angstreactie voor en beloon iedere zichtbare ontspanning. Alleen al het aanraken van de benen, kan voor paarden lastig zijn.
4. gebruik clickertraining om ieder stapje in de goede richting te belonen. Zo bevorder je het vertrouwen van je paard en het plezier in de oefening. De aanmaak van dopamine en serotonine in het brein maken het leren makkelijker. Alle 7 posities van het geheugen zijn beschikbaar om te leren omdat er geen een voor het verwerken van stress wordt gebruikt!
5. verbeter de balans door het paard over balkjes te laten lopen. Zo worden zelfs de kleinste houdingsspieren zoals de ‘soleus’ getraind. Dit is een minispier in de achterbenen die vooral een proprioceptische functie heeft.

Ik hoop dat je inziet hoe kwetsbaar en hoe belangrijk dit proces is. En ook dat je ziet dat je dit met de juiste aandacht, begeleiding en veiligheid wel voor elkaar kunt krijgen.

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf

Vlog #18 Hip Leert op Eigen Benen Lopen

De ontwikkelingen van Hip volgen zich in hoog tempo op momenteel. Super leuk! En bijna niet tegenaan te vloggen LOL. Niet erg natuurlijk, voor nu geniet ik ervan en probeer ik je ervan op de hoogte te houden. Ik heb nog een super leuke vlog in petto, hierna.

De korte vlog die ik nu post, vind ik zelf ook heel leuk. Om een paard te leren niet op schoot te kruipen om zich veilig te voelen, is het leuk om op een creatieve manier te werken aan oplossingen die het proces in kleine stapjes verdelen. Zo kun je met zo min mogelijk stress het paard laten voelen dat het echt oké is als je iets verder weg bent bijvoorbeeld. Je hoeft er niet voor met touwen te zwaaien 😉 Ook handig als je over wil gaan op het werken met de lange lijnen of rijden.

Veel kijkplezier,

Hartelijke groet,

Merel (tip: abonneer je op mijn YouTube kanaal!)

Een Paard dat Zelf Kan Blijven Denken

Paarden zijn in mijn opinie onder andere cognitieve wezens, dieren die prima zelf kunnen denken. We ontnemen ze dit alleen vaak omdat wij mensen veel voor ze bepalen. Ik vind het ontzettend leuk om mijn paard, maar natuurlijk ook andere paarden, keuzes te laten maken en zichzelf zodanig te laten uiten dat duidelijk wordt waar ze op dat moment behoefte aan hebben. Zoiets kan je enorm verrassen. Ik heb twee mooie toepassingen en voorbeelden voor je 🙂

This slideshow requires JavaScript.

Inmiddels bijna twee jaar terug bedacht ik een keer dat we werk aan de hand zouden gaan doen. Hippie liep echter telkens weg toen ik de teugel wilde  vastmaken. Hippie werkt super graag, dus dit had zeker betekenis. ‘Gewoon’ iets niet willen is er niet bij. Er is altijd een reden. We waren al in de rijbak en ik besloot de hele kaptoom af te doen., vrijheid dus. Hippie’s houding veranderde direct. We stonden naast elkaar en ik voelde dat hij wilde rennen. Ik rende voor hem uit en puur vanuit gevoel ontstond er een hele dans. We hadden samen zoveel fun! Een paar foto’s van dit moment zie je hierboven. Ik vind zoiets een cadeautje natuurlijk, maar er is nog een toepassing waarbij ik het zelf denken stimuleer.

This slideshow requires JavaScript.

Vandaag kwam de Osteopaat voor Hippie. Vooraf ging ik Hip poetsen en vaak doe ik dat in de longeerkraal in vrijheid. Vandaag stond er een auto met trailer vlak naast de longeerkraal en waren ze ook volop bezig met trailertraining. Zoiets kan Hippie nog best wat spannend vinden, dus heb ik een target meegenomen, in dit geval een pion.  Ik poetste Hip en hij kon in alle rust wennen aan de geluiden, de trailer enz. Zijn halstertouw had ik over zijn hals gehangen en de target stond voor hem op de grond. Hip heeft geleerd om zijn hoofd omlaag te brengen als hij iets spannend vindt, een belangrijk onderdeel van mijn gedragsrevalidatie. En ook heeft hij geleerd om de target voor hem aan te raken als het even ‘iets teveel’ wordt. Terwijl ik hem poetste, zag ik heel mooi hoe hij hiervan gebruik maakte. En omdat hij het op zo’n moment zelf oplost, had ik zelfs tijd om er foto’s van te maken zoals je ziet.

Als paarden iets spannend vinden, dan doen ze meestal hun hoofd omhoog. Ze zijn in een staat van verhoogde alertheid en kunnen dan snel vluchten. Een paard is op zo’n moment ‘slecht bereikbaar’. Sommige trainers gaan een paard dan aan het werk zetten. Ik ben daar echter geen voorstander van. Het paard leert het spannende dan namelijk niet echt oplossen en dan blijven die momenten spannend en de manier van reageren op iets spannends blijft dan ook hetzelfde. Ook is activiteit zoals draven en galopperen verwant aan vluchten. Bij activiteit wordt bijvoorbeeld ook adrenaline aangemaakt.
Ik train bewust kalmte met bijvoorbeeld zo’n target omdat een paard dan kan blijven nadenken, het kan oplossen en het ook kan verwerken. Alle vier de voeten blijven netjes op de grond (met een doel!) en kalmerende hormonen worden gestimuleerd. Doe je dit vervolgens bij allerlei situaties, dan ga je deze manier van kalm maken ‘generaliseren’. Het paard leert dat hij dit zelf ook kan toepassen. De target blijft niet nodig natuurlijk omdat ik daar ook een woord aan koppel.

Het principe van de target nog op een andere manier in beeld zien? Kijk dan deze vlog!
En lijkt dit in het begin saai? Bedenk dan dat saai de voorkeur heeft boven gevaarlijk, dat er hele mooie dingen uit ontstaan (zoals de danssessie met Hip) en dat je je weer kunt gaan focussen op de dingen die je echt graag met je paard wil doen omdat hij dan tenminste lekker kalm is. 

Hulp nodig? Neem gerust contact met me op!

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf
Equine Behaviour Consultant
EAC Gedragsrevalidatie, voor een blijvend herstel van de klik met je paard.