Dit jaar start ik met iets nieuws dat mijn mooie werk met de paarden heel mooi aanvult, iets prachtigs! De paarden hebben me geroepen om deze nieuwe wending te nemen en dan luister ik, zelfs al vind ik het best spannend. De paarden hebben me geroepen om hun boodschap aan de mensheid te channelen en deze dus met jou te delen. Ik kan er alleen maar op vertrouwen dat dit het juiste pad is om te bewandelen want de paarden weten altijd wat juist is en wat nodig is.
Je vindt de boodschap in deze vlog en ook hieronder als tekst.
Paardenboodschap 2 januari 2022 – Verdriet als Kracht
“Verdriet en tranen toelaten is een belangrijke kracht, een helende kracht die jullie mensen vrij maakt. Daardoor gééft het kracht. En ook al maak je jezelf graag anders wijs, je bent vergeten hoe het is om je gevoel werkelijk toe te laten. En dit geldt zeker voor je verdriet. Je moet immers door. Je moet je rug recht houden, je tranen inhouden en doorgaan. Maar is dit wel zo? Klopt dat wel?
Om dit te kunnen doen, sluit je jezelf af. Je doet ‘telkens je hart een stukje verder op slot’. En hoewel je dit doet om te kunnen blijven ‘functioneren’, weerhoudt dit je er juist van om te kúnnen functioneren.
Aan de basis van al je handelen, zou ‘voelen’ de belangrijkste peiler moeten zijn. En het werkelijke, diepe doorvoelen en beleven, mis je. Hoe ben je inmiddels niet gewend om van alles te onderdrukken? Van emotie-eten tot anti-depressiva, van een ‘onschuldig paracetamolletje’ tot allerlei afleidingen en verslavingen. De mens doet er alles aan om niet te hoeven voelen. Je raakt vlak en laat van alles over je heen komen. Je moet immers door? Maar moet je wel door? En belangrijker nog: wíl je wel zó door?
Neem eens een moment om goed om je heen te kijken. Wil je in het grote collectief van de mensheid een schakel zijn die gesloten, afgestompt en gevoelloos is geworden? Of wil je een schakel zijn die open, licht, stromend en daardoor werkelijk in verbinding is met alles wat leeft?
Die verbondenheid bereik je alleen vanuit je hart. En je hart bereik je alleen als deze open is. En je hart open je door je gevoel weer toe te laten, met als belangrijke schakel je verdriet. Zoals water dat stroomt vorm geeft aan de rotsen van Moeder Aarde, zo geeft de doorstroming van je gevoel vorm aan je leven en je liefde, je hart.
Alles wat je nu ziet gebeuren in de wereld, alles wat de mensen over zich heen laten komen, kan alleen gebeuren doordat heel veel gevoel bij mensen is weggestopt. Te veel mensen hebben niet meer het gevoel iets te hebben om voor te leven. Verdoofd laat je alles over je heen komen.
Wij paarden spiegelen je hierin. Hoeveel paarden lopen hun proef tóch, ondanks de pijn? Hoeveel paardenpijn wordt weg gestopt of ingespoten zodat de paarden ‘gevoelloos’ door kunnen blijven gaan? Een schep brokken, medicijnen en een spuit er in en door. Wat als wij paarden ons verdriet en pijn konden toelaten? Hoe lang zouden wij dit dan nog accepteren? Een paard ervaart echter geen keuze. Een paard krijg een injectie bij halsartrose, speciale ijzers onder bij hoefklachten, een scherper bit bij opstandig gedrag…
Er is een grote taak weg gelegd voor de mensheid, een grote verantwoordelijkheid met een effect op alles en iedereen. Ga maar na: als jij als mens de eigen pijn toelaat, het verdriet weer laat stromen zodat het voor altijd los gelaten kan worden, dan ga jij / gaat de mens – vanuit verbondenheid – ook de pijn van de paarden, de andere dieren en de natuur weer voelen. En reken maar dat dan heel veel heel snel wordt opgelost.
Zoveel kracht zit er in het doorvoelen en loslaten van verdriet. Zoveel kracht zit er in jou als mens, vanuit ware verbondenheid.”
***
Als aanvulling op deze boodschap kreeg ik nog deze mooie wijsheid door van de paarden:
“De wereld kan pas opbloeien,
Als de mensheid opbloeit.
De mensheid kan pas opbloeien en stromen,
Als ook JIJ opbloeit en stroomt.“
***
Ik wens je veel inspiratie voor 2022 en ook de moed om met verdriet en andere pijnpunten aan de slag te gaan, zodat je kunt open bloeien en de wereld heel veel moois kunt schenken (en jezelf ook!).
Hartelijke groet,
Merel Burggraaf