Category: Mijn Paard

Posted on

Starten met Veulentjes

Kleine Weran stapt zelf de trailer op en blijft er braaf op staan.

Toen ik Hippach had en dus dagelijks met hem te maken had en met allerlei paarden van stalgenootjes, besefte ik hoe jammer het is dat we paarden meestal niet vanaf het begin allerlei ‘moeilijke’ dingen leren. Het is, als we vervolgens met een driejarige starten, lastig voor ons, maar we doen er ook echt de paarden mee te kort. Een paard kan het zoveel makkelijker hebben in de mensenwereld als we ze al vroeg wijs maken in de mensenwereld. En, dit hoeft echt niet ten koste te gaan van gewoon lekker paard zijn. Het voordeel van veulens is dat ze super nieuwsgierig zijn en snel leren. Ze hebben per dag echt maar 10 of 15 minuutjes nodig om dingen te leren zoals aangeraakt worden, wijken voor druk, vast staan, mee lopen en halthouden, gewassen worden en onbezorgd de trailer op te gaan. Oh, en niet te vergeten het voetjes geven. Geef ze een kwartiertje van je aandacht per dag en je krijgt er een goed opgeleid paardje voor terug. Makkelijk wanneer je het jonge paard in handen hebt en ook als je het paard wil verkopen. Een nieuwe eigenaar is er blij mee. En nog belangrijker, het is altijd aan ons als paardeneigenaar om een paard zo goed op te voeden dat hij zich netjes gedraagt en zodoende niet in de problemen komt met andere mensen of wellicht ooit een nieuwe eigenaar. Mensen kunnen schade oplopen, maar het paard is uiteindelijk ook altijd de dupe als hij niet goed is opgevoed.

Het Grote Verschil Tussen Hippach en Weran
Hippach was het typische sportpaard dat als klein bloederig veulen, behalve een halstertje om het hoofdje, niets heeft geleerd. Vervolgens ging hij 3 jaar de wei op in een (gelukkig) gemengde kudde. En toen hij drie was, ging hij op stal en werd hij klaar gemaakt voor de verkoop met als doel hem voor zoveel mogelijk geld te verkopen aan iemand die een sportcarrière voor hem in petto had. Hippach, als nerveus dressuurpaard uit onder andere de hengst Jazz, vond de mensenwereld vervolgens dood eng. Hij snapte er niets van en ging ook overal tegen in. Toen hij bijvoorbeeld moest leren vast staan en gepoetst worden, was hij 3 en had hij meer dan genoeg kracht om zich er uit te vechten en te leren los te breken door te gaan hangen, de kettingen te breken en te vluchten. Het vast staan is de rest van zijn leven niet meer gelukt. De enige manier die nog over was om hem te leren om rustig op een plek te blijven staan, was door een rubberen matje als ‘stationary target’ te gebruiken in combinatie met clickertraining. Hij ging daar netjes op staan en het stilstaan met twee voorvoetjes op de rubberen mat was een taak. Hierdoor had hij een focus en kon hij rust vinden in het stil staan. Zelfs weer op betonnen poetsplaatsen, die hij voorheen doodeng vond. Hoe anders was het voor dit prachtige sportpaard geweest, als hij als veulentje had geleerd vast te staan, lekker gekriebeld en geborsteld te worden en daarvoor een kleine beloning te krijgen. Geef zo’n veulentje 10 minuutjes per dag en hij gaat groeien in zijn vertrouwen, mensgerichtheid en gedrag. Je kunt er vervolgens allerlei ander gedrag aan toevoegen, zoals het oppakken van de voetjes.

…10 minuutjes per dag maakt een groot verschil in een paardenleven…

Weran, mijn lieve nieuwe Haflingerveulen, heb ik gekocht van een ontzettend fijne, goede fokker. Ik heb ook heel bewust gezocht naar een fokker die veel hart heeft voor zijn paarden en met aandacht de veulens allerlei mensendingen meegeeft.

En nu lijkt het heel makkelijk natuurlijk, een Haflinger… dat is toch geen vergelijk met een pittig dressuurpaard? Hoewel dit klopt, heb ik ook allerlei Haflingerveulens ontmoet die al deze aandacht en training niet kregen en die bang waren, niet gewend waren om door mensen benaderd te worden (en er dus als een speer van door gingen), volop steigerden om weg te komen bij de trailer of bijvoorbeeld al ‘stalondeugden’ toonden omdat ze 22 uur per dag op stal stonden. Dus of het nu een ‘simpele Haflinger’ of een ‘complex sportpaard’ betreft, heb ik geen verschil gemerkt. Het gaat in beide gevallen om een paard dat moet leren wat er in de mensenwereld van hem verwacht wordt.

Weran had op een rustige manier al heel belangrijke dingen geleerd. Hij kende het vaststaan al (ook aan twee kanten van het halster), kent wassen, de trailer (en reizen) en gepoetst worden. Hij kon al meelopen aan het halster. Weran was al super mensgericht, open en vol vertrouwen. De fokker ging niet heel ingewikkeld met hem om. Weran kreeg gewoon een voertje als hij iets knap deed. En de fokker had ook een trailer (met stang achter de billen en een deurtje) nagebouwd op de poetsplaats en hier kreeg Weran elke dag zijn voer. Toevallig had hij precies de bloedlijnen die ik zocht en voelde ik een goede klik met de fokker, maar veel belangrijker… hij had al precies geleerd wat ik wilde en ik voelde een enorme klik met dit kleine paardje. Het grote voordeel voor Weran was, dat hij heel makkelijk kon wennen bij mij omdat hij al zoveel snapte en zoveel vertrouwen had. Wat een prachtige basis geef je dan mee als fokker. Wat een goede kans op een fijn leven geef je zo’n jong paardje hiermee.

Hippach zijn leven en al zijn lessen zullen, zoals je merkt, altijd de inspiratie blijven in mijn werk om paardenlevens te verbeteren. We hoeven niet te stoppen met paardensport, maar we moeten paarden eerlijkere kansen geven door ze goed te begeleiden in onze wereld.

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf
Paardenmedium
Paardengedragstrainer (o.a. clickertraining)



Posted on

Het Einde van een Tijdperk

Mijn lieve Hippach toen hij pas een half jaar bij mij was.

Met de komst van Hippach bijna 7 jaar geleden begon er een heel belangrijk tijdperk voor mij. Een tijdperk waarin ik de eer had voor een prachtig paard te zorgen en het nare verleden uit dit prachtige paard te halen. Ik heb niet alleen heel veel met hem meegemaakt, maar ik heb ook ontzettend veel geleerd over paarden, op allerlei gebieden. Hij kwam in mijn leven als een pikzwart super mager dier met een heel pijnlijk lijf. En hij is 3 maanden geleden vertrokken als prachtig bijna wit geworden schimmeltje. Hij was heel mooi geworden, goed uitgezwaard en hij had een lief warm oog met een ontspannen uitstraling gekregen. Hij leefde al 9 maanden in zijn fijne kudde in de kleinschalige paddock paradise op 5 minuten van mijn huis. Deze maanden zijn voor hem heel erg gelukkig geweest.

Deze goede ontwikkeling en zijn gelukkige uitstraling maakten het besluit om afscheid te nemen van Hippach dan ook extra zwaar. Echter, zijn prachtige lijf is van binnen toch weer pijn gaan doen. Hij had onder andere artrose en zijn bekken zou nooit meer goed komen. Hij zakte ook regelmatig door een van zijn achterbenen. Zolang dat de zorg voor hem niet in de weg had gezeten en hij een gelukkige indruk maakte, had hij nog steeds 30 mogen worden bij mij. Ik hoefde niets van hem te hebben. We hadden alleen de dikke pech dat Hippach zich niet meer liet verzorgen. Hij gooide voor de meest basale zorg alles in de strijd om er onder uit te komen. En als Hippach alles in de strijd gooide, dan was het gedaan met je veiligheid. Hij is er nooit op uit geweest om iemand kwaad te doen, maar letsel kan helaas wel een gevolg zijn als je te maken krijgt met 600 kilo weerstand. Waarmee ik hem niet fout wil maken natuurlijk. Voor hem was dit de manier om nee te zeggen en daar wilde ik ook niet met harde middelen (zoals een praam of iets dergelijks) doorheen gaan.

We hebben wel eens vaker voor een uitdaging gestaan en uiteindelijk kreeg ik alles wel opgelost met hem, maar deze keer niet. Ik heb uiteindelijk vijf maanden bedenktijd genomen en alle opties overwogen. Ik heb ook nog overlegd met twee paardenartsen die hem erg goed kennen. Beide artsen stonden achter mijn besluit om mijn liefste Hippach te laten inslapen. Zijn lijf was te pijnlijk. Zelf was hij nog gelukkig. In die zin is hij min of meer op een hoogtepunt van levensgeluk en in alle rust gegaan, op 30 november net voor de echte kou en nattigheid begon. De paardenarts heeft Hippach met heel veel rust en in zijn kudde laten inslapen. Ik had het uiteraard met Hippach doorgenomen en ben bij hem gebleven tot het einde. Ik hield zijn lieve, grijze hoofd vast terwijl ik hem met heel mijn hart liet weten, dat ik weer voor hem zou kiezen en alles met liefde weer zou doen met hem.

Mijn hart is gebroken natuurlijk. Ik mis Hippach heel erg. Ik weet ook dat dit de enige juiste optie was en dat Hippach 6,5 jaar reservetijd heeft gekregen. Hij heeft nooit meer klappen gehad, nooit meer honger gehad, nooit meer een mens op zijn rug gehad en nooit meer een bit in gehad. Hippach heeft alleen nog maar liefde gekend. En in die zin is mijn doel met hem bereikt.

Een einde is altijd pijnlijk, maar kan ook ruimte geven aan een mooi nieuw begin. Hippach heeft mij een groot cadeau gegeven van heel veel ervaring en kennis. Door hem ben ik mezelf gaan scholen als gedragsdeskundige voor paarden, heb ik hoeven leren bekappen, ben ik veel meer te weten gekomen over goede voeding, passieve fysio, speur- en hersenwerk, heb ik correct leren trainen bij Mirelle den Hoed van de TAKT Academy en heb ik bij Karin Leibbrandt van Equicare Plus de opleiding voor Myofasciaal Releasetherapeut gedaan. Dit is nog maar een greep van alles waarin ik me gaan verdiepen. Het zou niet kloppen als ik nu maar stop met alles. Ik blijf natuurlijk paarden helpen en daarover deel ik binnenkort graag meer.

Liefs,
Merel Burggraaf

Posted on

Heel je Paard – Deel I Hoeven

Zie jij soms ook de bomen door het bos niet meer als het op de zorg voor je paard aankomt. Oh, geloof me, ook ik heb een hele zoektocht achter de rug en die begon ik bewust zodra ik Hippach kocht. En ik denk dat die zoektocht nooit helemaal verdwijnt. Er is altijd wel weer iets nieuws te ontdekken. Ik vind het, zeker achteraf, zo’n mooie, interessante zoektocht. En ik deel graag delen met die zoektocht met jou omdat ik hoop dat het jou een zoektocht bespaart en ik je hoop te inspireren in de manier waarop je naar je paard en zijn ‘probleem’ kunt kijken.

Hoeven
Het eerste deel waarmee ik begin is eigenlijk een van de meest recente dingen waarmee ik ben bezig geweest. Natuurlijk heb ik altijd de hoeven van Hippach laten bekappen, heb ik veel aandacht besteed aan rust en vertrouwen tijdens het bekappen en ook aan het vergroten van Hippach’s balans waardoor voetjes geven makkelijker werd. Maar veel verder dan dat heb ik me eerder niet verdiept in hoeven. Het leken van die ‘dingen’ die, op het bekappen na, zichzelf wel regelen. Ik werd ‘wakker’ rondom de hoeven in september 2020 omdat ik onverklaarbare moeilijkheden kreeg met Hippach tijdens het trainen.

Ik had sinds enkele maanden les van iemand die ons hielp met de verticale balans en rechtrichten en Hip deed het super. Tot hij tijdens de training steeds meer begon te protesteren. In eerste instantie vermoedde ik dat het te maken had met de uitdagingen die hij tegen kwam, maar hij overwon de zogenaamde uitdagingen niet. Dat zou hij normaal gesproken wel doen. Hij heeft soms wat vertrouwen en overtuiging nodig, maar dan gaat hij ook voor me door het vuur. Nu werd hij steeds heftiger. Het was het klassieke geval van een paard dat steeds harder gaat schreeuwen. En dat gebeurde telkens als we meer tempo vroegen. Helaas interpreteerde de instructrice het als een dominantieprobleem, maar daar trapte ik niet in. Hippach heeft een duidelijke mening en heeft bij mij genoeg zelfvertrouwen terug gekregen om weer te durven aangeven dat hij iets niet kan. En dan moeten wij wel luisteren.

Hip kon niet wat wij vroegen. Dat voelde ik heel duidelijk en daarom heb ik holistisch praktijk Den Hoek gebeld om een afspraak te maken met de paardenarts die ik sowieso ieder jaar laat komen voor een ‘apk’. Zij is ook chiropractor en heeft nog veel meer kwalificaties. Tijdens het onderzoek werd duidelijk dat Hippach inderdaad pijn had. En de meest opvallende pijn vond ik de pijn in zijn schoft. En omdat het schoftgebied zo duidelijk naar voren kwam, viel er bij mij ineens een kwartje. Alles in mijn systeem riep ‘hoeven’. Daarmee had ik nog niet de antwoorden, maar wel de start van een nieuwe zoektocht.

Met Hip ging ik weer een herstelfase in. Hij werd behandeld en ik heb de training even los gelaten. Intussen begon ik te lezen. In Florida, bij de vrouw waar ik inmiddels twee keer was geweest, had ik al volop kennis gemaakt met ‘natuurlijk bekappen’, ‘hoof mappen’ en meer natuurlijke vormen van hoefrevalidatie (bijvoorbeeld verschillende ondergronden). Ik las, ik volgde webinars en heb in 2021 een basiscursus hoefbekappen gedaan bij Klaas Feuth. Mijn ogen gingen echt open, wagenwijd! Ik was eigenlijk gelijk al bij de ‘missing link’, namelijk het verschil tussen toontreden en landen op de hiel. Hip was een toontreder geworden, maar daarmee mis je compleet de verende werking van de hoef en vangt de schoft (in het geval van de voorbenen) alle klappen op. Daar is de schoft niet voor bedoeld! Ook krijgen de pezen in de benen grote klappen en loop je een enorm risico op hoefkatrolontsteking en dergelijke.

De hoeven hebben zo’n prachtig verend mechanisme. Bij het landen zet de hoefwand even uit, de straal heeft een belangrijke rol bij de landing en het straalkussen boven de straal ook. Dit geeft allemaal demping en balans! De pezen kunnen vervolgens ook hun werkelijke functie uitvoeren zonder dat ze klappen krijgen. Tijdens de zwaai van het been naar beneden slingert het bloed tot in de kleinste vaatjes in de hoef. Met als hoogtepunt tijdens de landing. Om vervolgens, doordat de hoef na het uitzetten weer verkleint en verder slingert, het bloed (nu met afvalstoffen uit de hoef) weer naar het lichaam te vervoeren. Je krijgt dus een betere doorbloeding tot in de hoeven met een betere aanvoer van voedingsstoffen en een betere afvoer van afvalstoffen. Het zijn vier extra harten.  

De afwezigheid van een goede demping door het toontreden had Hippach dus pijn bezorgd in zijn schoftgebied. Ik vond het fijn dat ik daarachter kwam, maar de zoektocht was nog niet helemaal over. Wat was de reden dat Hippach met toontreden was begonnen? In eerste instantie zocht ik de oorzaak bij de manier van bekappen. De manier van bekappen was namelijk niet goed genoeg. Hij werd bekapt alsof er een ijzer onder moest. Naar hielen en teen werd niet echt gekeken. De straal werd enorm bijgesneden en er bleef altijd een stuk hoefwand staan. En dat terwijl tijdens de landing de straal nou juist zo belangrijk was en de hoefwand niet bedoeld is om te dragen. Mijn toenmalige hoefsmid, die ik erg graag mag omdat ze Hip enorm heeft geholpen met het terug winnen van zijn vertrouwen, kijkt erg ‘traditioneel’ en zei dat het toontreden niet op te lossen was. Door wat ik gelezen had, wist ik dat dit niet waar was.

Ik vond een natuurlijk bekapper en dit bracht al gelijk verandering. Ze wees me op rotstraal. Ze was erg goed, maar niet de juiste match voor Hippach, dus zocht ik verder en vond een bekapper met onwijs veel kennis en die veel paarden doet binnen de Equicare-Plus-club waarvan ik sinds vorig jaar ook deel uitmaak. Niet alleen is Hip bij hem ontzettend kalm en braaf, hij wees me met klem op het oplossen van de rotstraal. Een paard met pijn in de straal en dus het hele hielgebied gaat toontreden omdat het gebied van de hiel te vermijden, logisch! Ik heb rotstraal eerlijk gezegd onderschat. Sterker nog, ik heb het in eerste instantie niet eens goed herkend.

Daarop ben ik aan de slag gegaan met de middelen van Unique-Horn, ontwikkeld door onder andere hoefrevalidatiespecialist Klaas Feuth. Dit zijn middelen die de bacterie aanpakken en het gezonde weefsel heel houden. Veel middelen die rotstraal aanpakken, beschadigen ook het gezonde weefsel. Dat lijkt me niet zinvol. Natuurlijk vindt Hip het niet altijd fijn dat ik speciale watjes met een middel erin in de straalgroeve moet duwen, maar dit gaat ongetwijfeld de goede kant op. Het gevolg is dat Hip hierdoor veel functioneler en correcter kan bewegen en dat daardoor de hoeven ook op een betere manier gaan slijten. En natuurlijk komt dan de demping terug en dat komt de hele bovenlijn (of eigenlijk zijn hele lijf) ten goede.

Ik ben zo blij dat ik achter deze informatie ben gekomen. Dit is nou zoiets waar ik meteen veel meer van had willen weten. Maar ja, er komt zoveel op je af als je aan een paard begint. En hoewel ze letterlijk de basis zijn, zijn de hoeven meestal nog teveel de ondergeschoven kindjes. De Engelsen zeggen niet voor niets ‘no feet no horse’.

Hip na het trainen en recent bekapt. Je ziet dat hij (volledig uit zichzelf) prachtig vierkant staat. Je ziet ook dat hij bijvoorbeeld met de rechter achterhoef de hiel nog wat ontziet. Inmiddels, na dagelijks behandelen, is dit gelukkig wel aan het verbeteren en landt hij ook duidelijk anders aan de longe.

Overigens, de hoeven maken deel uit van het fasciale systeem en daarmee dus letterlijk verbonden met en van invloed op alles in het lichaam van een paard.

Blijf vooral zelf zoeken en uitproberen en ik hoop dat dit jou en je paard op gang helpt.

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf

Posted on

Vlog #26 Hippie Krijgt Zelfvertrouwen met Hersenwerk

Dit is weer zo’n leuk filmpje met Hip! In deze vlog neem ik je mee tijdens de tweede keer dat Hippie hersenwerk doet. Hersenwerk en ook speurwerk heeft ontzettend veel gedaan voor Hip. Hip was een heel angstig en onzeker paard. En tegelijkertijd was hij een paard dat gelijk nogal groot en heftig werd. Dat is niet heel praktisch als je bijvoorbeeld wil oefenen met buiten wandelen. Ik deed dat wel, maar oh wat was dat af en toe spannend. Met hersenwerk en speurwerk heb ik echt een duidelijk verschil gemerkt in Hip zijn eigen benadering van nieuwe dingen, zijn moed en zijn zelfvertrouwen. Wauw wat hebben paarden hier veel aan!

Doordat je paard leert zijn neus te gebruiken en dus meer tools tot zijn beschikking heeft om zijn omgeving mee te verkennen, wordt hij een stuk zelfverzekerder. Je paard wil echt op avontuur, uit zichzelf. Dat is zo mooi om te zien. Ik merk aan Hip dat hij uit zichzelf heel zijn omgeving begint te scannen met zijn neus én dat hij zijn cirkel steeds meer uitbreidt. Dit komt omdat hij het makkelijker kan handelen omdat hij voelt dat hij het zelf in de hand heeft. Ik zal dan ook zeker meer filmpjes met je delen waarin je ziet dat Hip zelf verder op avontuur gaat. En dat voor een paard dat overal bang van was.

Heel erg bedankt voor het kijken naar mijn vlog. Ik zou het super leuk vinden als je je wil abonneren op mijn kanaal, een like wil geven en zelfs mijn vlog wil delen. Dan blijf je altijd als eerste op de hoogte van alles wat we ondernemen 😊 en het helpt mijn algoritme waardoor ik meer mensen en paarden kan bereiken met allerlei leuke, waardevolle info. Dank je wel!

Veel kijkplezier,
Merel Burggraaf
https://www.facebook.com/EquineAwarenessCentre/ https://www.instagram.com/merelburggraaf/

Posted on

Vlog #25 Help Mijn Paard Gaapt, het Effect van Positieve Bekrachtiging – Dit Wil je!

In deze vlog laat ik 3 fragmenten zien uit een training met Hippach. Ik gebruik overal clickertraining voor, maar het was weer even geleden dat we echt een hele training gewijd hadden aan puur in vrijheid clickertraining en targettraining te doen. Zoals je misschien weet, is Hip drie maanden geleden verhuisd (zie onze super mooie vlog #24 over zijn reis). Hip heeft een stressvolle periode achter de rug, waar we inmiddels super goed doorheen zijn gekomen. Inmiddels zijn we fanatiek bezig met rechtrichten aan de hand en aan de enkele longe. Ik hou elke dag een dagboek bij van Hippie zijn trainingen, zijn gedrag en eigenlijk heel het management rondom Hip. En hierdoor werd ik me opeens bewust hoe lang het geleden was dat we echt alleen clickertraining hadden gedaan. Clickertraining helpt om stresshormonen te verdrijven en gelukshormonen te stimuleren. Daardoor ontspant je paard enorm en kan hij nóg meer stress loslaten. Nou dat liet Hip hier overduidelijk zien. Hij nam een moment rust, wilde gekriebeld worden en liet toen enorm veel spanning los door stevig te gapen.

Prachtig om Hippach zo krachtig te zien releasen.

Daarna hebben we een begin gemaakt met hersenwerk. En zo zie je maar dat je dressuurtraining heel goed kunt combineren met clickertraining en hersenwerk.

Subscribe jij ook op ons kanaal? Dan blijf je op de hoogte van alles wat we ondernemen.

Veel kijkplezier,
Merel Burggraaf
https://www.facebook.com/EquineAwarenessCentre/

Posted on

Vlog #24 Hippie’s Verhuizing – Spannend

Een van de meest spannende dingen met een paard vind ik verhuizen. Ten eerste omdat ik een paard niet graag uit zijn vertrouwde omgeving haal, vooral als hij er gelukkig is. En ook omdat je nooit écht weet waar je terecht komt tot je er een tijdje staat. Hip was absoluut gelukkig op zijn vorige plek, maar zijn beste vriend verhuisde. Vervolgens kwam er, zonder dat ik zocht, een goede plek voorbij in mijn eigen dorp en dus lekker dichtbij huis. Na overleg met Hip heb ik de knoop doorgehakt. In deze vlog vertel ik je er meer over.

Super leuk dat je naar mijn vlog kijkt! Ik zou het super vinden als je een ‘like’ geeft, zodat we nóg beter gevonden worden 🙂 Vind je het leuk om op de hoogte te blijven? Abonneer je dan op ons kanaal.

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf
Paardenmedium
Paardvriendelijke Gedragstrainer

Posted on

Altijd Blijven Luisteren, met je HART

Het is in de afgelopen zomer dat Hip zoveel verbeterde dat zelfs rijden in beeld kwam. Daar hebben we ook wat voor gedaan natuurlijk. We begonnen in maart met een instructrice die opgeleid is door de bekende Karin Leibrandt van 4DimensionDressage. Daar was ik erg blij mee want ik kan me enorm vinden in deze kijk op revalidatietraining voor paarden. Daarnaast laat ik Hip regelmatig behandelen door een hele goede chiropractor/acupuncturist. Het ging steeds beter met Hip, tot hij begon te schreeuwen.

Het is begin september als ik les heb en Hip weliswaar braaf start, maar gaandeweg tijdens de les heftig werd. Ik had hem lang niet zo gezien. Gedurende de zomer zat hier wel een opbouw in. Hij was tijdens de lessen ‘moeilijk’, maar als ik hem tussendoor trainde deed hij dat gelukkig telkens weer beter. Dressuurtraining is een vak apart, laat staan een paard revalideren! En daarom deed ik tijdens de les uiteraard ‘een stapje opzij’ en stelde me dus lerend op. Tot en met die bewuste les in september. Hip begon braaf, werd heftig en ik probeerde dit met de tips van onze instructrice op te lossen. Het werkte echter niet en prompt kreeg Hip het stempel ‘dominant’. Iets wat absoluut niet waar is en iets waar ik allergisch voor ben omdat dit gebaseerd is op misvattingen. Daar zal ik in komende blogs verder over uitweiden, maar ik garandeer je dat deze blog al laat zien wat voor enorm risico dit label is. De les liep niet naar tevredenheid en ik kon even niet meer helder denken op dat moment. Hip is ALTIJD eerlijk, werkt heel graag voor me, maar kreeg nu weer een label opgeplakt. Ik weet dat mensen geneigd zijn een paard een label te geven als ze lastig gedrag niet krijgen opgelost. Met mijn kennis echter moest het gecompliceerder zijn dan dit. Hip is altijd eerlijk.

Door een gelukkige samenloop van omstandigheden kwam vijf dagen later ‘toevallig’ een holistisch paardenarts van de bekende praktijk Den Hoek in de Bilt. Deze zeer deskundige paardenarts heeft een heel pakket aan vaardigheden, zoals chiropractie, acupunctuur, de lecher antenne en nog meer. Zij heeft twee uur de tijd genomen om Hip helemaal door te lichten en direct te behandelen. Een prachtig en interessant proces om met mijn paard door te maken. Hip was zichtbaar dankbaar. En waar ik veel opluchting door voelde was dat ze direct heel helder was over het feit dat Hip rugpijn had en niet goed in zijn vel zat (verzwakt immuunsysteem, pijnlijke maag/darmontstekingen, oud trauma e.d.). Eindelijk was bevestigd dat hij geschreeuwd had en met een hele goede reden. Hip is altijd eerlijk.

Dat Hip van ‘bijna klaar om te gaan rijden’ naar ‘tijdelijk ontrainbaar’ ging in zo’n kort tijdsbestek en met zulke goede begeleiding verbaasde me enorm. Ik besloot onze chiropractor te bellen die ons eerder begeleid had en vertelde haar wat er in de tussentijd gebeurd was, wie ik erbij had gehaald en wat de bevindingen waren. Dat is heel waardevol om te doen. Als je zo’n goed team om je paard heen hebt, is het wijs om ze er allemaal bij te betrekken. Ik kreeg door dit gesprek helderheid over de puzzel. Van de zomer kon opeens Hip’s borstbeen worden behandeld. Dit was in de vier jaar daarvoor nog nooit aan bod gekomen. Voor Hip van mij werd, was hier flink trauma ontstaan. We waren dus ineens bij een diepere laag aangekomen. Door die diepere laag te behandelen, kreeg Hip de kans die laag op te lossen. Alleen dit gaat wel gepaard met het doormaken en oplossen van de emotionele pijn en het trauma dat daar bij hoorde. Er werden dus klachten zichtbaar die eerder niet zo heftig aan de oppervlakte waren gekomen. Hierdoor zie ik het ook niet zozeer als een terugval, maar eerder als een gunstig teken dat we de kans krijgen nog meer op te lossen 🙂

Inmiddels krijgt Hip sinds september dus begeleiding hierbij. En ik heb volop positieve gedragstraining, dus clickertraining, ingezet om de stress om te keren en zijn immuunsysteem een boost te geven met happy hormones! Mijn lieve Hip gaat de goede kant op. Afgelopen week is de paardenarts van praktijk Den Hoek weer geweest. Hippie zit weer in de lift. En nu is het zaak om goed naar Hip te blijven luisteren en dat doe ik niet alleen met mijn oren, maar vooral met mijn hart.

STEL dat ik hem was gaan trainen met het doel Hip minder dominant te laten zijn. Dat had kant nog wal geraakt. En Hip zijn welzijn, gezondheid en geluk zouden hierdoor enorm in het gedrang zijn gekomen. Blijf alsjeblieft altijd goed luisteren, voelen en zoeken. Paarden zijn altijd eerlijk.

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf

Hier had ik Hip nog maar kort. Ik geef hem hier healing en daar kon hij ook geen genoeg van krijgen zoals je ziet. Paarden zijn zeer gevoelige wezens. Ga goed en respectvol met ze om. Het gevoelsleven van een paard is net zo rijk als dat van een mens.
Posted on

Een Gebroken Ziel & Paardenliefde

Mijn leven is bij momenten een behoorlijke strijd geweest. Van een full on paardenmeisje met een ‘lievelingspaard’ waarmee ik wedstrijden reed en waarmee ik al kon communiceren, ging ik door omstandigheden en trauma naar een compleet paardloos leven. Kort gezegd verloor ik nogal wat stukjes van mezelf in een periode dat het juist zo belangrijk is om jezelf verder te gaan ontwikkelen. Toen ik vervolgens ook mijn lievelingspaard verloor, kreeg ik de genadeklap en zei ik de paardenwereld gedag. Van dromen over een carrière in de paardenwereld naar totaal zielloos en ongelukkig op de bank voor de televisie. Ik had wel herinneringen aan hoe het voelde om echt van paarden te houden, maar ik kon het niet meer werkelijk voelen.

Ik had de paardenwereld en mijn liefde voor paarden ver weg gestopt zodat ik de pijn niet meer zou voelen. Echter er was één ding dat ik niet kon wegduwen, hoe hard ik het ook probeerde, en dat was het contact dat ik had met mijn vroegere lievelingspaard. Zijn naam was Eros. Hij bleef zelfs na zijn dood contact met me maken. Hij verscheen bijvoorbeeld in dromen en werd daarin steeds duidelijker dat ik terug moest naar de paarden. Op het moment dat ik me volledig op wielrennen had gestort, vertelde hij me in een droom dat ik mijn fiets op stal moest zetten en liet hij me vervolgens een sportstal zien waar ik heen moest. Er werd gesprongen en ik kon daar werken. Eros voelde wanhopig en bijna streng. Hoe ik ook probeerde mijn hart dicht te houden, Eros kwam steeds weer om me te herinneren aan mijn taak en me de weg te wijzen.

Op een dag besloot ik te luisteren. Ik besefte plotseling dat ik maar 500 meter woonde van een sportstal die nog niet zo lang bestond. Ik had geen idee waar ik moest beginnen, maar besloot dat ik wel kon vragen of ze misschien iemand konden gebruiken die mee hielp. Na een gesprek op de stal spraken we af dat ik daar zou gaan helpen met het groomen van de sportpaarden die er getraind werden. Een prachtige manier om weer rustig aan wat stappen te zetten in de paardenwereld. Ik begon ook paarden te trainen aan de longe en ik kreeg een grote eventingmerrie tot mijn beschikking om te rijden. Later kwam daar nog een Arabische merrie bij. Ik was er gelukkig weer ingerold. En ja, springen stond centraal op deze stal, precies zoals Eros me in de droom had laten zien. En dat was niet het enige.

Vlak nadat ik begonnen was met het werken op deze sportstal en ik meer en meer vertrouwd raakte met alle paarden en steeds meer taken op me nam, ontmoette ik Hippie Boy <3 Een grote schimmel die het heel moeilijk had en die van iedereen bang was door de vreselijke dingen die hij meemaakte, maar die met mij direct een diepe band aan ging. Niemand kon wat met hem en dat werd van kwaad tot erger. Ook dit paard communiceerde direct met me. Zijn ogen volgden me altijd overal vanachter de tralies van zijn stal. Mijn hart opende zich steeds meer en toen hoorde ik op een dag Hippie zeggen: ‘Ik ben jouw paard.’ Ik had geen idee hoe, maar ik geloofde hem. Vanuit mijn hart besloot ik Hippie te helpen waar ik maar kon en precies zoals hij had gezegd werd hij binnen enkele maanden als door een wonder mijn paard.

Inmiddels heb ik Hippie 4,5 jaar en is het openen van mijn hart nog een heel project geweest. Ik was zover van mezelf verwijderd dat ik nog heel lang niet kon voelen dat Hip echt mijn paard was. Ik kon het niet geloven zelfs toen ik al een aantal jaar voor hem zorgde. Trauma kan een mens heel ver bij zichzelf vandaan halen, maar één ding heb ik zeker van de paarden geleerd. Door je hart, heel moedig, toch steeds weer een beetje meer te openen, kun je zelfs de diepste wonden helen en vanuit je hart absoluut weer een diepe verbinding aangaan met je paard. En dit heeft voor Hippie ook betekent dat hij zelf meer en meer kan helen van zijn trauma. Vanuit die hartverbinding werk ik met alle paarden en hun eigenaren en door die hartverbinding is mijn ziel gelukkig weer wakker geworden en heb ik mezelf weer helemaal terug gevonden.

En zo zie je dat je grootste wond ook je grootste zegen kan zijn want vanuit deze ervaring heb ik mijn werk met de paarden opgebouwd met de volgende missie:
***
Met mijn gave om met paarden (en andere dieren) te communiceren en vanuit mijn kennis van paardengedrag en positieve gedragstraining inspireer ik mensen om vanuit hun hart verbinding te maken met hun paard (of ander dier) en om van daaruit zowel de relatie als het gedrag te herstellen.
***

Hoe meer ik mijn hart en ziel heb geheeld, hoe minder ik boodschappen van Eros heb gekregen. Ik vermoed dat hij eindelijk gerustgesteld is en geniet van het gras op de eeuwige weide en hopelijk is hij ook een beetje trots op me <3

Hartelijk groet,
Merel Burggraaf


Posted on

Hippie’s Vlog #3 Stank voor Dank

Het was weer tijd voor een vlog van een lachwekkend moment met the Hippie Boy ?. Ben nog steeds benieuwd wat Hippie nou werkelijk wilde zeggen op dit moment ?. Persoonlijk dacht ik dat we super leuk aan het trainen waren, dus misschien heeft dit gekke paard gewoon geen manieren ?. ⬇️⬇️⬇️

Veel kijkplezier! Oh en abonneer je natuurlijk op ons kanaal en like Hippie’s video zodat nog meer paarden en mensen de weg naar ons kanaal kunnen vinden ❤. Dank je wel!!

Hartelijke groet,
Merel & Hippie

Posted on

Vlog #23 Vindt Hippie zijn Micklem Multi Bridle Fijn???

In deze korte vlog laten Hippie en ik zien wat de eerste ervaring is met het Micklem hoofdstel, de multibridle. Hip is gevoelig en heeft een hele duidelijke mening, dus het was best even spannend. Ik heb het toch gewoon gekocht via de webshop van Het Drunen’s Ruiterhuis omdat ik zoveel goede geluiden over de Micklem Multibridle heb gehoord. Dat is natuurlijk een risico, maar ik durfde het aan.

Veel kijkplezier!
Hartelijke groet,
Merel & Hippie