Het communiceren met dieren beperkt zich bij mij niet tot het praten met paarden, honden en katten. Eigenlijk ben ik altijd in contact met de natuur om me heen. Een van de dieren waar ik ieder jaar op wacht is de IJsvogel. Ik heb heel veel geluk want die prachtige fel blauwe vogel komt altijd naar het grote bospark bij ons huis. De IJsvogel heeft daar, in de winter, zijn vaste plek, uiteraard direct aan het water. Als de bladeren dan van de bomen en de struiken zijn gevallen, zoek ik altijd naar die intrigerende blauwe vogel die als een heel stil wezentje zit te loeren naar de vissen die voorbij zwemmen.
De bomen en struiken zijn nog lang niet kaal en het weer is nog erg zacht. En toch werd ik al verrast door een bezoekje, alleen deze keer werd het op een heel mooie manier aangekondigd. John en ik waren samen met onze Whippet hond Olaf in stilte aan het genieten van een wandeling toen er ineens iets bijzonders gebeurde. Terwijl ik gedachteloos het pad opliep dat langs het water ligt, kreeg ik een prachtige, helderblauwe energie te zien. Omdat ik met mijn ‘geestesoog’ keek, ‘zag’ of voelde ik direct dat het de IJsvogel was. Echter toen ik vervolgens overschakelde naar mijn fysieke ogen zag ik geen IJsvogel. Dit liet ik gelijk weer los. We liepen door en 50 meter verder riep John ineens: “De Ijsvogel scheert vlak over het water!’ En ja hoor, daar was dit prachtige diertje in fysiek vorm, vlak nadat ik hem energetisch al had opgemerkt.
In deze video beantwoord ik een vraag die ik onlangs kreeg en die ik uiteraard vaker krijg! Kan ik ook mijn eigen dieren horen?
Leuk dat je naar mijn video kijkt! Abonneer je gerust op mijn kanaal. Dan krijg je allerlei leuke video’s te zien en ook meer te horen over de mooie uitbreidingen die eraan komen!
Dit jaar start ik met iets nieuws dat mijn mooie werk met de paarden heel mooi aanvult, iets prachtigs! De paarden hebben me geroepen om deze nieuwe wending te nemen en dan luister ik, zelfs al vind ik het best spannend. De paarden hebben me geroepen om hun boodschap aan de mensheid te channelen en deze dus met jou te delen. Ik kan er alleen maar op vertrouwen dat dit het juiste pad is om te bewandelen want de paarden weten altijd wat juist is en wat nodig is.
Je vindt de boodschap in deze vlog en ook hieronder als tekst.
Paardenboodschap 2 januari 2022 – Verdriet als Kracht
“Verdriet en tranen toelaten is een belangrijke kracht, een helende kracht die jullie mensen vrij maakt. Daardoor gééft het kracht. En ook al maak je jezelf graag anders wijs, je bent vergeten hoe het is om je gevoel werkelijk toe te laten. En dit geldt zeker voor je verdriet. Je moet immers door. Je moet je rug recht houden, je tranen inhouden en doorgaan. Maar is dit wel zo? Klopt dat wel?
Om dit te kunnen doen, sluit je jezelf af. Je doet ‘telkens je hart een stukje verder op slot’. En hoewel je dit doet om te kunnen blijven ‘functioneren’, weerhoudt dit je er juist van om te kúnnen functioneren.
Aan de basis van al je handelen, zou ‘voelen’ de belangrijkste peiler moeten zijn. En het werkelijke, diepe doorvoelen en beleven, mis je. Hoe ben je inmiddels niet gewend om van alles te onderdrukken? Van emotie-eten tot anti-depressiva, van een ‘onschuldig paracetamolletje’ tot allerlei afleidingen en verslavingen. De mens doet er alles aan om niet te hoeven voelen. Je raakt vlak en laat van alles over je heen komen. Je moet immers door? Maar moet je wel door? En belangrijker nog: wíl je wel zó door?
Neem eens een moment om goed om je heen te kijken. Wil je in het grote collectief van de mensheid een schakel zijn die gesloten, afgestompt en gevoelloos is geworden? Of wil je een schakel zijn die open, licht, stromend en daardoor werkelijk in verbinding is met alles wat leeft?
Die verbondenheid bereik je alleen vanuit je hart. En je hart bereik je alleen als deze open is. En je hart open je door je gevoel weer toe te laten, met als belangrijke schakel je verdriet. Zoals water dat stroomt vorm geeft aan de rotsen van Moeder Aarde, zo geeft de doorstroming van je gevoel vorm aan je leven en je liefde, je hart.
Alles wat je nu ziet gebeuren in de wereld, alles wat de mensen over zich heen laten komen, kan alleen gebeuren doordat heel veel gevoel bij mensen is weggestopt. Te veel mensen hebben niet meer het gevoel iets te hebben om voor te leven. Verdoofd laat je alles over je heen komen.
Wij paarden spiegelen je hierin. Hoeveel paarden lopen hun proef tóch, ondanks de pijn? Hoeveel paardenpijn wordt weg gestopt of ingespoten zodat de paarden ‘gevoelloos’ door kunnen blijven gaan? Een schep brokken, medicijnen en een spuit er in en door. Wat als wij paarden ons verdriet en pijn konden toelaten? Hoe lang zouden wij dit dan nog accepteren? Een paard ervaart echter geen keuze. Een paard krijg een injectie bij halsartrose, speciale ijzers onder bij hoefklachten, een scherper bit bij opstandig gedrag…
Er is een grote taak weg gelegd voor de mensheid, een grote verantwoordelijkheid met een effect op alles en iedereen. Ga maar na: als jij als mens de eigen pijn toelaat, het verdriet weer laat stromen zodat het voor altijd los gelaten kan worden, dan ga jij / gaat de mens – vanuit verbondenheid – ook de pijn van de paarden, de andere dieren en de natuur weer voelen. En reken maar dat dan heel veel heel snel wordt opgelost.
Zoveel kracht zit er in het doorvoelen en loslaten van verdriet. Zoveel kracht zit er in jou als mens, vanuit ware verbondenheid.”
***
Als aanvulling op deze boodschap kreeg ik nog deze mooie wijsheid door van de paarden:
“De wereld kan pas opbloeien, Als de mensheid opbloeit.
De mensheid kan pas opbloeien en stromen, Als ook JIJ opbloeit en stroomt.“
***
Ik wens je veel inspiratie voor 2022 en ook de moed om met verdriet en andere pijnpunten aan de slag te gaan, zodat je kunt open bloeien en de wereld heel veel moois kunt schenken (en jezelf ook!).
Over het algemeen praat ik met paarden, maar ook met honden en deze keer heb ik een bijzonder intens, maar mooi, gesprek gehad met een Beagle. Het maakte weer helemaal duidelijk dat wij mensen enorm veel verantwoordelijkheid hebben wanneer we een dier ‘hebben’ en dat een dier zo enorm afhankelijk is van ons. Het gesprek met deze hond bevestigde me wederom hoe belangrijk het is om met een dier in gesprek te gaan en te overleggen wat je met hem of haar van plan bent. Meestal gebeurt dit niet, met als gevolg dat een dier niet weet wat hem of haar overkomt en met trauma als gevolg. Wat was deze kleine wijze hond overkomen?
Zoals bij de paarden wilde ik ook in dit geval geen informatie hebben vooraf. Het hondje kwam direct goed door. Hij voelde in de war en overrompeld. Hij was even helemaal de weg kwijt, intens verdrietig en ik voelde chaos in zijn hoofdje. Hij vertelde dat hij zijn castratie niet had zien aankomen en begon te huilen. Het had hem overrompeld. Hij had op dat moment ook nog niet ervaren wat het is om een mannetje te zijn. De castratie gebeurde toen hij 9 of 10 maanden oud was. Hij wist ineens niet meer goed hoe hij met andere honden om moest gaan en was erg onzeker geworden. Niet alleen door het gebrek aan het gevoel een mannetje te zijn, maar ook omdat hij had ervaren dat hem ineens uit het niets iets kon overkomen dat hem traumatiseerde. De onverwachtheid van de castratie borduurde voort op het trauma van de onverwachte scheiding van zijn moeder en de andere pups. Je kunt je voorstellen dat deze hond niet meer kon inschatten wanneer er weer uit onverwachte hoek een gigantische klap zat aan te komen. Zelfs al zou er nooit meer iets gebeuren, dan nog nam hij deze angst en het gevoel compleet overrompeld te worden overal mee. Hij vertelde verder dat dit hem het gevoel gaf dat hij geen invloed had op zijn eigen leven.
Ik heb niet alleen naar de Beagle geluisterd, maar ook met hem gepraat en ondertussen healing gegeven. Hij liet heel veel los, huilde en sprak. Ik voelde de emotionele veranderingen en hielp hem zijn trauma’s los te laten. Na het gesprek zei hij ‘Ik ben vergevingsgezind.‘ Hij liet me zien dat het klaar was en dat hij met zijn bal ging spelen. Ook heb ik zijn mens alles laten weten en wat tips gegeven. De volgende ochtend al heb ik een mailtje ontvangen waar ik heel blij van werd. Het hondje was weer vrolijk en vrij in het bos. Hij speelde met zijn bal én hij plaste voor het eerst weer als een mannetje! Zijn mens was diep geroerd, heeft hem stevig geknuffeld en verteld dat ze van hem houdt.
Ik hoop dat je door dit verhaal erachter komt dat dieren een net zo rijk gevoelsleven hebben als mensen en dat het belangrijk is dat ze mee kunnen beslissen over hun lijf en over hun leven. Dieren hebben net zoveel recht als mensen op een keuze en op zijn minst om vooraf geïnformeerd te worden over wat voor plannen er zijn. Dit kan van alles zijn, een castratie, een nieuwe baas, een nieuw dier erbij in huis, … etc. Natuurlijk heeft, helaas, niet iedereen dezelfde gave als ik, maar weet dan in ieder geval dat dit tot de mogelijkheden behoort en schakel gerust hulp in! Het is echt heel mooi om te zorgen dat je weet wat je dier wil en hem of haar te helpen helemaal zichzelf te zijn. Je krijgt dan net zo’n fijne, blije, vrije hond als mijn hond Olaf (zie foto’s).
