Tag: communiceren met paarden

Posted on

Starten met Veulentjes

Kleine Weran stapt zelf de trailer op en blijft er braaf op staan.

Toen ik Hippach had en dus dagelijks met hem te maken had en met allerlei paarden van stalgenootjes, besefte ik hoe jammer het is dat we paarden meestal niet vanaf het begin allerlei ‘moeilijke’ dingen leren. Het is, als we vervolgens met een driejarige starten, lastig voor ons, maar we doen er ook echt de paarden mee te kort. Een paard kan het zoveel makkelijker hebben in de mensenwereld als we ze al vroeg wijs maken in de mensenwereld. En, dit hoeft echt niet ten koste te gaan van gewoon lekker paard zijn. Het voordeel van veulens is dat ze super nieuwsgierig zijn en snel leren. Ze hebben per dag echt maar 10 of 15 minuutjes nodig om dingen te leren zoals aangeraakt worden, wijken voor druk, vast staan, mee lopen en halthouden, gewassen worden en onbezorgd de trailer op te gaan. Oh, en niet te vergeten het voetjes geven. Geef ze een kwartiertje van je aandacht per dag en je krijgt er een goed opgeleid paardje voor terug. Makkelijk wanneer je het jonge paard in handen hebt en ook als je het paard wil verkopen. Een nieuwe eigenaar is er blij mee. En nog belangrijker, het is altijd aan ons als paardeneigenaar om een paard zo goed op te voeden dat hij zich netjes gedraagt en zodoende niet in de problemen komt met andere mensen of wellicht ooit een nieuwe eigenaar. Mensen kunnen schade oplopen, maar het paard is uiteindelijk ook altijd de dupe als hij niet goed is opgevoed.

Het Grote Verschil Tussen Hippach en Weran
Hippach was het typische sportpaard dat als klein bloederig veulen, behalve een halstertje om het hoofdje, niets heeft geleerd. Vervolgens ging hij 3 jaar de wei op in een (gelukkig) gemengde kudde. En toen hij drie was, ging hij op stal en werd hij klaar gemaakt voor de verkoop met als doel hem voor zoveel mogelijk geld te verkopen aan iemand die een sportcarrière voor hem in petto had. Hippach, als nerveus dressuurpaard uit onder andere de hengst Jazz, vond de mensenwereld vervolgens dood eng. Hij snapte er niets van en ging ook overal tegen in. Toen hij bijvoorbeeld moest leren vast staan en gepoetst worden, was hij 3 en had hij meer dan genoeg kracht om zich er uit te vechten en te leren los te breken door te gaan hangen, de kettingen te breken en te vluchten. Het vast staan is de rest van zijn leven niet meer gelukt. De enige manier die nog over was om hem te leren om rustig op een plek te blijven staan, was door een rubberen matje als ‘stationary target’ te gebruiken in combinatie met clickertraining. Hij ging daar netjes op staan en het stilstaan met twee voorvoetjes op de rubberen mat was een taak. Hierdoor had hij een focus en kon hij rust vinden in het stil staan. Zelfs weer op betonnen poetsplaatsen, die hij voorheen doodeng vond. Hoe anders was het voor dit prachtige sportpaard geweest, als hij als veulentje had geleerd vast te staan, lekker gekriebeld en geborsteld te worden en daarvoor een kleine beloning te krijgen. Geef zo’n veulentje 10 minuutjes per dag en hij gaat groeien in zijn vertrouwen, mensgerichtheid en gedrag. Je kunt er vervolgens allerlei ander gedrag aan toevoegen, zoals het oppakken van de voetjes.

…10 minuutjes per dag maakt een groot verschil in een paardenleven…

Weran, mijn lieve nieuwe Haflingerveulen, heb ik gekocht van een ontzettend fijne, goede fokker. Ik heb ook heel bewust gezocht naar een fokker die veel hart heeft voor zijn paarden en met aandacht de veulens allerlei mensendingen meegeeft.

En nu lijkt het heel makkelijk natuurlijk, een Haflinger… dat is toch geen vergelijk met een pittig dressuurpaard? Hoewel dit klopt, heb ik ook allerlei Haflingerveulens ontmoet die al deze aandacht en training niet kregen en die bang waren, niet gewend waren om door mensen benaderd te worden (en er dus als een speer van door gingen), volop steigerden om weg te komen bij de trailer of bijvoorbeeld al ‘stalondeugden’ toonden omdat ze 22 uur per dag op stal stonden. Dus of het nu een ‘simpele Haflinger’ of een ‘complex sportpaard’ betreft, heb ik geen verschil gemerkt. Het gaat in beide gevallen om een paard dat moet leren wat er in de mensenwereld van hem verwacht wordt.

Weran had op een rustige manier al heel belangrijke dingen geleerd. Hij kende het vaststaan al (ook aan twee kanten van het halster), kent wassen, de trailer (en reizen) en gepoetst worden. Hij kon al meelopen aan het halster. Weran was al super mensgericht, open en vol vertrouwen. De fokker ging niet heel ingewikkeld met hem om. Weran kreeg gewoon een voertje als hij iets knap deed. En de fokker had ook een trailer (met stang achter de billen en een deurtje) nagebouwd op de poetsplaats en hier kreeg Weran elke dag zijn voer. Toevallig had hij precies de bloedlijnen die ik zocht en voelde ik een goede klik met de fokker, maar veel belangrijker… hij had al precies geleerd wat ik wilde en ik voelde een enorme klik met dit kleine paardje. Het grote voordeel voor Weran was, dat hij heel makkelijk kon wennen bij mij omdat hij al zoveel snapte en zoveel vertrouwen had. Wat een prachtige basis geef je dan mee als fokker. Wat een goede kans op een fijn leven geef je zo’n jong paardje hiermee.

Hippach zijn leven en al zijn lessen zullen, zoals je merkt, altijd de inspiratie blijven in mijn werk om paardenlevens te verbeteren. We hoeven niet te stoppen met paardensport, maar we moeten paarden eerlijkere kansen geven door ze goed te begeleiden in onze wereld.

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf
Paardenmedium
Paardengedragstrainer (o.a. clickertraining)



Posted on

Een Aankondiging van de IJsvogel

Potloodtekening Kingfisher / IJsvogel – Merel Burggraaf 2018 (verkocht)

Het communiceren met dieren beperkt zich bij mij niet tot het praten met paarden, honden en katten. Eigenlijk ben ik altijd in contact met de natuur om me heen. Een van de dieren waar ik ieder jaar op wacht is de IJsvogel. Ik heb heel veel geluk want die prachtige fel blauwe vogel komt altijd naar het grote bospark bij ons huis. De IJsvogel heeft daar, in de winter, zijn vaste plek, uiteraard direct aan het water. Als de bladeren dan van de bomen en de struiken zijn gevallen, zoek ik altijd naar die intrigerende blauwe vogel die als een heel stil wezentje zit te loeren naar de vissen die voorbij zwemmen.

De bomen en struiken zijn nog lang niet kaal en het weer is nog erg zacht. En toch werd ik al verrast door een bezoekje, alleen deze keer werd het op een heel mooie manier aangekondigd. John en ik waren samen met onze Whippet hond Olaf in stilte aan het genieten van een wandeling toen er ineens iets bijzonders gebeurde. Terwijl ik gedachteloos het pad opliep dat langs het water ligt, kreeg ik een prachtige, helderblauwe energie te zien. Omdat ik met mijn ‘geestesoog’ keek, ‘zag’ of voelde ik direct dat het de IJsvogel was. Echter toen ik vervolgens overschakelde naar mijn fysieke ogen zag ik geen IJsvogel. Dit liet ik gelijk weer los. We liepen door en 50 meter verder riep John ineens: “De Ijsvogel scheert vlak over het water!’ En ja hoor, daar was dit prachtige diertje in fysiek vorm, vlak nadat ik hem energetisch al had opgemerkt.

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf

Posted on

Boodschap van de Paarden – 17 augustus 2022

Paardenboodschap:
Voor deze boodschap heb ik contact gemaakt met Hippach om samen met hem de boodschap aan je door te geven die de paarden op dit moment voor jou hebben.
De paarden vertellen je hoe je grip en focus houdt op wat er voor jou toe doet. En vooral hoe jij het pad van je hart kunt bewandelen. ze drukken je op het hart dat het nu tijd is om het pad van je hart te bewandelen. Er is nog maar weinig tijd, dus kijk gauw de video, verzamel moed en ga ervoor.

Gedicht:
Hieronder nog even het gedicht dat ik deel van de 13e eeuwse soefi-dichter en mysicus Rumi…
~
Wanhoop, laat me je altijd,
Weten te verwelkomen.
En de toorts in jouw handen drukken,
Om het huis af te laten branden.
~

In deze video kom je achter de diepere betekenis van dit prachtige gedicht.

Kaarten
De kaart die ik laat zien komt uit het dek ‘De Weg van het Paard’ van Linda Kohanov.

Kunst
Het schilderij op de achtergrond is van mijn hand en heet Arabian Sea Horse.

Bedankt voor de aandacht voor deze paardenboodschap! Wil je er meer? Abonneer je dan op mijn kanaal en klik ook op de bel, dan word je als eerste op de hoogte gebracht.

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf

Posted on

Communiceren met Dieren – Hoor ik mijn Eigen Dieren?

In deze video beantwoord ik een vraag die ik onlangs kreeg en die ik uiteraard vaker krijg! Kan ik ook mijn eigen dieren horen?

Leuk dat je naar mijn video kijkt! Abonneer je gerust op mijn kanaal. Dan krijg je allerlei leuke video’s te zien en ook meer te horen over de mooie uitbreidingen die eraan komen!

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf

Posted on

Boodschap van de Paarden – April 2022

Het was weer tijd voor een mooie, indringende boodschap van de paarden. Deze paardenboodschap voor april 2022 zit vol goed toepasbare wijsheid. Precies zoals de paarden zijn… super veel spirituele wijsheid, maar wel met het benodigde vleugje verbinding met Moeder Aarde.

Veel kijkplezier!

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf

Posted on

Paardenboodschap 2022 – Verdriet als Kracht

Dit jaar start ik met iets nieuws dat mijn mooie werk met de paarden heel mooi aanvult, iets prachtigs! De paarden hebben me geroepen om deze nieuwe wending te nemen en dan luister ik, zelfs al vind ik het best spannend. De paarden hebben me geroepen om hun boodschap aan de mensheid te channelen en deze dus met jou te delen. Ik kan er alleen maar op vertrouwen dat dit het juiste pad is om te bewandelen want de paarden weten altijd wat juist is en wat nodig is.

Je vindt de boodschap in deze vlog en ook hieronder als tekst.

Paardenboodschap 2 januari 2022 – Verdriet als Kracht

“Verdriet en tranen toelaten is een belangrijke kracht, een helende kracht die jullie mensen vrij maakt. Daardoor gééft het kracht. En ook al maak je jezelf graag anders wijs, je bent vergeten hoe het is om je gevoel werkelijk toe te laten. En dit geldt zeker voor je verdriet. Je moet immers door. Je moet je rug recht houden, je tranen inhouden en doorgaan. Maar is dit wel zo? Klopt dat wel?

Om dit te kunnen doen, sluit je jezelf af. Je doet ‘telkens je hart een stukje verder op slot’. En hoewel je dit doet om te kunnen blijven ‘functioneren’, weerhoudt dit je er juist van om te kúnnen functioneren.

Aan de basis van al je handelen, zou ‘voelen’ de belangrijkste peiler moeten zijn. En het werkelijke, diepe doorvoelen en beleven, mis je. Hoe ben je inmiddels niet gewend om van alles te onderdrukken? Van emotie-eten tot anti-depressiva, van een ‘onschuldig paracetamolletje’ tot allerlei afleidingen en verslavingen. De mens doet er alles aan om niet te hoeven voelen. Je raakt vlak en laat van alles over je heen komen. Je moet immers door? Maar moet je wel door? En belangrijker nog: wíl je wel zó door?

Neem eens een moment om goed om je heen te kijken. Wil je in het grote collectief van de mensheid een schakel zijn die gesloten, afgestompt en gevoelloos is geworden? Of wil je een schakel zijn die open, licht, stromend en daardoor werkelijk in verbinding is met alles wat leeft?

Die verbondenheid bereik je alleen vanuit je hart. En je hart bereik je alleen als deze open is. En je hart open je door je gevoel weer toe te laten, met als belangrijke schakel je verdriet. Zoals water dat stroomt vorm geeft aan de rotsen van Moeder Aarde, zo geeft de doorstroming van je gevoel vorm aan je leven en je liefde, je hart.

Alles wat je nu ziet gebeuren in de wereld, alles wat de mensen over zich heen laten komen, kan alleen gebeuren doordat heel veel gevoel bij mensen is weggestopt. Te veel mensen hebben niet meer het gevoel iets te hebben om voor te leven. Verdoofd laat je alles over je heen komen.

Wij paarden spiegelen je hierin. Hoeveel paarden lopen hun proef tóch, ondanks de pijn? Hoeveel paardenpijn wordt weg gestopt of ingespoten zodat de paarden ‘gevoelloos’ door kunnen blijven gaan? Een schep brokken, medicijnen en een spuit er in en door. Wat als wij paarden ons verdriet en pijn konden toelaten? Hoe lang zouden wij dit dan nog accepteren? Een paard ervaart echter geen keuze. Een paard krijg een injectie bij halsartrose, speciale ijzers onder bij hoefklachten, een scherper bit bij opstandig gedrag…

Er is een grote taak weg gelegd voor de mensheid, een grote verantwoordelijkheid met een effect op alles en iedereen. Ga maar na: als jij als mens de eigen pijn toelaat, het verdriet weer laat stromen zodat het voor altijd los gelaten kan worden, dan ga jij / gaat de mens – vanuit verbondenheid – ook de pijn van de paarden, de andere dieren en de natuur weer voelen. En reken maar dat dan heel veel heel snel wordt opgelost.

Zoveel kracht zit er in het doorvoelen en loslaten van verdriet. Zoveel kracht zit er in jou als mens, vanuit ware verbondenheid.”

***

Als aanvulling op deze boodschap kreeg ik nog deze mooie wijsheid door van de paarden:

“De wereld kan pas opbloeien,
Als de mensheid opbloeit.

De mensheid kan pas opbloeien en stromen,
Als ook JIJ opbloeit en stroomt.“

***

Ik wens je veel inspiratie voor 2022 en ook de moed om met verdriet en andere pijnpunten aan de slag te gaan, zodat je kunt open bloeien en de wereld heel veel moois kunt schenken (en jezelf ook!).

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf

Posted on

Oproep – Heb jij dat ook?

Toen Hippie Boy mijn leven binnen sprong, werkte ik al weer een tijdje in de paardenwereld op een sportstal. En eerlijk gezegd ging het er op die plek behoorlijk traditioneel aan toe. Op zich hoeft er niks mis te zijn met traditioneel, alleen zijn er inmiddels steeds meer prachtige inzichten en ontwikkelingen waarmee we paarden ondersteunen en die welzijnsverhogend kunnen zijn. En misschien zijn we in bepaalde opzichten wel enorm doorgeslagen op het gebied van paarden. Is alles wat we tegenwoordig met, op en om paarden doen dan wel gericht op welzijn? Hier kun je heel veel interessante vragen over stellen natuurlijk. En toen ik Hippie Boy kreeg, besloot ik dan ook om me bij alles wat ik met hem ging doen en bij alles wat effect op hem heeft vragen te stellen. Dat heeft me een hele mooie, interessante en soms ook lastige zoektocht opgeleverd. Eentje die zeker nog niet over is!

Heb jij dat ook?
Ben je kritisch, of juist onzeker, en vraag je je bij alles af wat je paard werkelijk nodig heeft? Dan hoor ik heel graag van je. Misschien denk je er eigenlijk niet zo heel veel over na? Ben je er wel of niet nieuwsgierig naar of je paard de dingen krijgt en doet die hij nodig heeft en leuk vindt? Ik ben heel benieuwd naar hoe jij dit beleeft. En ik ben ook heel benieuwd of je wel eens bewust iets veranderd hebt en waarom. Zijn er dingen waar je onzeker over bent of waar je over twijfelt? Ik zou het echt super leuk vinden om dit in een reactie onder deze blogpost, op Facebook of een mail te lezen (merelburggraafeac@gmail.com). Ik wil weten wat er leeft bij jou als paardenmens en waar we wellicht een gemeenschappelijke factor hebben. Waar lopen we het meest tegenaan en waar is behoefte aan een oplossing.

Ik communiceer met paarden, dus vanuit de paarden heb ik best een behoorlijk beeld van wat er leeft en wat de behoefte is, zelfs over de landsgrenzen heen. En nu hoor ik het ook graag van jou.

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf
Het Paardenmedium

Communicatie met paarden
Paardengedragsdeskundige
merelburggraafeac@gmail.com

Posted on

Altijd Blijven Luisteren, met je HART

Het is in de afgelopen zomer dat Hip zoveel verbeterde dat zelfs rijden in beeld kwam. Daar hebben we ook wat voor gedaan natuurlijk. We begonnen in maart met een instructrice die opgeleid is door de bekende Karin Leibrandt van 4DimensionDressage. Daar was ik erg blij mee want ik kan me enorm vinden in deze kijk op revalidatietraining voor paarden. Daarnaast laat ik Hip regelmatig behandelen door een hele goede chiropractor/acupuncturist. Het ging steeds beter met Hip, tot hij begon te schreeuwen.

Het is begin september als ik les heb en Hip weliswaar braaf start, maar gaandeweg tijdens de les heftig werd. Ik had hem lang niet zo gezien. Gedurende de zomer zat hier wel een opbouw in. Hij was tijdens de lessen ‘moeilijk’, maar als ik hem tussendoor trainde deed hij dat gelukkig telkens weer beter. Dressuurtraining is een vak apart, laat staan een paard revalideren! En daarom deed ik tijdens de les uiteraard ‘een stapje opzij’ en stelde me dus lerend op. Tot en met die bewuste les in september. Hip begon braaf, werd heftig en ik probeerde dit met de tips van onze instructrice op te lossen. Het werkte echter niet en prompt kreeg Hip het stempel ‘dominant’. Iets wat absoluut niet waar is en iets waar ik allergisch voor ben omdat dit gebaseerd is op misvattingen. Daar zal ik in komende blogs verder over uitweiden, maar ik garandeer je dat deze blog al laat zien wat voor enorm risico dit label is. De les liep niet naar tevredenheid en ik kon even niet meer helder denken op dat moment. Hip is ALTIJD eerlijk, werkt heel graag voor me, maar kreeg nu weer een label opgeplakt. Ik weet dat mensen geneigd zijn een paard een label te geven als ze lastig gedrag niet krijgen opgelost. Met mijn kennis echter moest het gecompliceerder zijn dan dit. Hip is altijd eerlijk.

Door een gelukkige samenloop van omstandigheden kwam vijf dagen later ‘toevallig’ een holistisch paardenarts van de bekende praktijk Den Hoek in de Bilt. Deze zeer deskundige paardenarts heeft een heel pakket aan vaardigheden, zoals chiropractie, acupunctuur, de lecher antenne en nog meer. Zij heeft twee uur de tijd genomen om Hip helemaal door te lichten en direct te behandelen. Een prachtig en interessant proces om met mijn paard door te maken. Hip was zichtbaar dankbaar. En waar ik veel opluchting door voelde was dat ze direct heel helder was over het feit dat Hip rugpijn had en niet goed in zijn vel zat (verzwakt immuunsysteem, pijnlijke maag/darmontstekingen, oud trauma e.d.). Eindelijk was bevestigd dat hij geschreeuwd had en met een hele goede reden. Hip is altijd eerlijk.

Dat Hip van ‘bijna klaar om te gaan rijden’ naar ‘tijdelijk ontrainbaar’ ging in zo’n kort tijdsbestek en met zulke goede begeleiding verbaasde me enorm. Ik besloot onze chiropractor te bellen die ons eerder begeleid had en vertelde haar wat er in de tussentijd gebeurd was, wie ik erbij had gehaald en wat de bevindingen waren. Dat is heel waardevol om te doen. Als je zo’n goed team om je paard heen hebt, is het wijs om ze er allemaal bij te betrekken. Ik kreeg door dit gesprek helderheid over de puzzel. Van de zomer kon opeens Hip’s borstbeen worden behandeld. Dit was in de vier jaar daarvoor nog nooit aan bod gekomen. Voor Hip van mij werd, was hier flink trauma ontstaan. We waren dus ineens bij een diepere laag aangekomen. Door die diepere laag te behandelen, kreeg Hip de kans die laag op te lossen. Alleen dit gaat wel gepaard met het doormaken en oplossen van de emotionele pijn en het trauma dat daar bij hoorde. Er werden dus klachten zichtbaar die eerder niet zo heftig aan de oppervlakte waren gekomen. Hierdoor zie ik het ook niet zozeer als een terugval, maar eerder als een gunstig teken dat we de kans krijgen nog meer op te lossen 🙂

Inmiddels krijgt Hip sinds september dus begeleiding hierbij. En ik heb volop positieve gedragstraining, dus clickertraining, ingezet om de stress om te keren en zijn immuunsysteem een boost te geven met happy hormones! Mijn lieve Hip gaat de goede kant op. Afgelopen week is de paardenarts van praktijk Den Hoek weer geweest. Hippie zit weer in de lift. En nu is het zaak om goed naar Hip te blijven luisteren en dat doe ik niet alleen met mijn oren, maar vooral met mijn hart.

STEL dat ik hem was gaan trainen met het doel Hip minder dominant te laten zijn. Dat had kant nog wal geraakt. En Hip zijn welzijn, gezondheid en geluk zouden hierdoor enorm in het gedrang zijn gekomen. Blijf alsjeblieft altijd goed luisteren, voelen en zoeken. Paarden zijn altijd eerlijk.

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf

Hier had ik Hip nog maar kort. Ik geef hem hier healing en daar kon hij ook geen genoeg van krijgen zoals je ziet. Paarden zijn zeer gevoelige wezens. Ga goed en respectvol met ze om. Het gevoelsleven van een paard is net zo rijk als dat van een mens.
Posted on

Een Gebroken Ziel & Paardenliefde

Mijn leven is bij momenten een behoorlijke strijd geweest. Van een full on paardenmeisje met een ‘lievelingspaard’ waarmee ik wedstrijden reed en waarmee ik al kon communiceren, ging ik door omstandigheden en trauma naar een compleet paardloos leven. Kort gezegd verloor ik nogal wat stukjes van mezelf in een periode dat het juist zo belangrijk is om jezelf verder te gaan ontwikkelen. Toen ik vervolgens ook mijn lievelingspaard verloor, kreeg ik de genadeklap en zei ik de paardenwereld gedag. Van dromen over een carrière in de paardenwereld naar totaal zielloos en ongelukkig op de bank voor de televisie. Ik had wel herinneringen aan hoe het voelde om echt van paarden te houden, maar ik kon het niet meer werkelijk voelen.

Ik had de paardenwereld en mijn liefde voor paarden ver weg gestopt zodat ik de pijn niet meer zou voelen. Echter er was één ding dat ik niet kon wegduwen, hoe hard ik het ook probeerde, en dat was het contact dat ik had met mijn vroegere lievelingspaard. Zijn naam was Eros. Hij bleef zelfs na zijn dood contact met me maken. Hij verscheen bijvoorbeeld in dromen en werd daarin steeds duidelijker dat ik terug moest naar de paarden. Op het moment dat ik me volledig op wielrennen had gestort, vertelde hij me in een droom dat ik mijn fiets op stal moest zetten en liet hij me vervolgens een sportstal zien waar ik heen moest. Er werd gesprongen en ik kon daar werken. Eros voelde wanhopig en bijna streng. Hoe ik ook probeerde mijn hart dicht te houden, Eros kwam steeds weer om me te herinneren aan mijn taak en me de weg te wijzen.

Op een dag besloot ik te luisteren. Ik besefte plotseling dat ik maar 500 meter woonde van een sportstal die nog niet zo lang bestond. Ik had geen idee waar ik moest beginnen, maar besloot dat ik wel kon vragen of ze misschien iemand konden gebruiken die mee hielp. Na een gesprek op de stal spraken we af dat ik daar zou gaan helpen met het groomen van de sportpaarden die er getraind werden. Een prachtige manier om weer rustig aan wat stappen te zetten in de paardenwereld. Ik begon ook paarden te trainen aan de longe en ik kreeg een grote eventingmerrie tot mijn beschikking om te rijden. Later kwam daar nog een Arabische merrie bij. Ik was er gelukkig weer ingerold. En ja, springen stond centraal op deze stal, precies zoals Eros me in de droom had laten zien. En dat was niet het enige.

Vlak nadat ik begonnen was met het werken op deze sportstal en ik meer en meer vertrouwd raakte met alle paarden en steeds meer taken op me nam, ontmoette ik Hippie Boy <3 Een grote schimmel die het heel moeilijk had en die van iedereen bang was door de vreselijke dingen die hij meemaakte, maar die met mij direct een diepe band aan ging. Niemand kon wat met hem en dat werd van kwaad tot erger. Ook dit paard communiceerde direct met me. Zijn ogen volgden me altijd overal vanachter de tralies van zijn stal. Mijn hart opende zich steeds meer en toen hoorde ik op een dag Hippie zeggen: ‘Ik ben jouw paard.’ Ik had geen idee hoe, maar ik geloofde hem. Vanuit mijn hart besloot ik Hippie te helpen waar ik maar kon en precies zoals hij had gezegd werd hij binnen enkele maanden als door een wonder mijn paard.

Inmiddels heb ik Hippie 4,5 jaar en is het openen van mijn hart nog een heel project geweest. Ik was zover van mezelf verwijderd dat ik nog heel lang niet kon voelen dat Hip echt mijn paard was. Ik kon het niet geloven zelfs toen ik al een aantal jaar voor hem zorgde. Trauma kan een mens heel ver bij zichzelf vandaan halen, maar één ding heb ik zeker van de paarden geleerd. Door je hart, heel moedig, toch steeds weer een beetje meer te openen, kun je zelfs de diepste wonden helen en vanuit je hart absoluut weer een diepe verbinding aangaan met je paard. En dit heeft voor Hippie ook betekent dat hij zelf meer en meer kan helen van zijn trauma. Vanuit die hartverbinding werk ik met alle paarden en hun eigenaren en door die hartverbinding is mijn ziel gelukkig weer wakker geworden en heb ik mezelf weer helemaal terug gevonden.

En zo zie je dat je grootste wond ook je grootste zegen kan zijn want vanuit deze ervaring heb ik mijn werk met de paarden opgebouwd met de volgende missie:
***
Met mijn gave om met paarden (en andere dieren) te communiceren en vanuit mijn kennis van paardengedrag en positieve gedragstraining inspireer ik mensen om vanuit hun hart verbinding te maken met hun paard (of ander dier) en om van daaruit zowel de relatie als het gedrag te herstellen.
***

Hoe meer ik mijn hart en ziel heb geheeld, hoe minder ik boodschappen van Eros heb gekregen. Ik vermoed dat hij eindelijk gerustgesteld is en geniet van het gras op de eeuwige weide en hopelijk is hij ook een beetje trots op me <3

Hartelijk groet,
Merel Burggraaf


Posted on

Hondje Maakt Duidelijk Wat Wij Mensen Doen

This slideshow requires JavaScript.

Over het algemeen praat ik met paarden, maar ook met honden en deze keer heb ik een bijzonder intens, maar mooi, gesprek gehad met een Beagle. Het maakte weer helemaal duidelijk dat wij mensen enorm veel verantwoordelijkheid hebben wanneer we een dier ‘hebben’ en dat een dier zo enorm afhankelijk is van ons. Het gesprek met deze hond bevestigde me wederom hoe belangrijk het is om met een dier in gesprek te gaan en te overleggen wat je met hem of haar van plan bent. Meestal gebeurt dit niet, met als gevolg dat een dier niet weet wat hem of haar overkomt en met trauma als gevolg. Wat was deze kleine wijze hond overkomen?

Zoals bij de paarden wilde ik ook in dit geval geen informatie hebben vooraf. Het hondje kwam direct goed door. Hij voelde in de war en overrompeld. Hij was even helemaal de weg kwijt, intens verdrietig en ik voelde chaos in zijn hoofdje. Hij vertelde dat hij zijn castratie niet had zien aankomen en begon te huilen. Het had hem overrompeld. Hij had op dat moment ook nog niet ervaren wat het is om een mannetje te zijn. De castratie gebeurde toen hij 9 of 10 maanden oud was. Hij wist ineens niet meer goed hoe hij met andere honden om moest gaan en was erg onzeker geworden. Niet alleen door het gebrek aan het gevoel een mannetje te zijn, maar ook omdat hij had ervaren dat hem ineens uit het niets iets kon overkomen dat hem traumatiseerde. De onverwachtheid van de castratie borduurde voort op het trauma van de onverwachte scheiding van zijn moeder en de andere pups. Je kunt je voorstellen dat deze hond niet meer kon inschatten wanneer er weer uit onverwachte hoek een gigantische klap zat aan te komen. Zelfs al zou er nooit meer iets gebeuren, dan nog nam hij deze angst en het gevoel compleet overrompeld te worden overal mee. Hij vertelde verder dat dit hem het gevoel gaf dat hij geen invloed had op zijn eigen leven.

Ik heb niet alleen naar de Beagle geluisterd, maar ook met hem gepraat en ondertussen healing gegeven. Hij liet heel veel los, huilde en sprak. Ik voelde de emotionele veranderingen en hielp hem zijn trauma’s los te laten. Na het gesprek zei hij ‘Ik ben vergevingsgezind.‘ Hij liet me zien dat het klaar was en dat hij met zijn bal ging spelen. Ook heb ik zijn mens alles laten weten en wat tips gegeven. De volgende ochtend al heb ik een mailtje ontvangen waar ik heel blij van werd. Het hondje was weer vrolijk en vrij in het bos. Hij speelde met zijn bal én hij plaste voor het eerst weer als een mannetje! Zijn mens was diep geroerd, heeft hem stevig geknuffeld en verteld dat ze van hem houdt.

Ik hoop dat je door dit verhaal erachter komt dat dieren een net zo rijk gevoelsleven hebben als mensen en dat het belangrijk is dat ze mee kunnen beslissen over hun lijf en over hun leven. Dieren hebben net zoveel recht als mensen op een keuze en op zijn minst om vooraf geïnformeerd te worden over wat voor plannen er zijn. Dit kan van alles zijn, een castratie, een nieuwe baas, een nieuw dier erbij in huis, … etc. Natuurlijk heeft, helaas, niet iedereen dezelfde gave als ik, maar weet dan in ieder geval dat dit tot de mogelijkheden behoort en schakel gerust hulp in! Het is echt heel mooi om te zorgen dat je weet wat je dier wil en hem of haar te helpen helemaal zichzelf te zijn. Je krijgt dan net zo’n fijne, blije, vrije hond als mijn hond Olaf (zie foto’s).

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf