De foto’s die je hier ziet zijn van mijn vorige reis naar Florida, waar ik naar toe ging om healings en readings te doen voor de paarden en ezels daar. Super speciaal dat ik al een aantal keer daarheen ben gevraagd om met paarden aan de slag te gaan. Nu word ik net zo blij van paarden helpen die in Nederland staan natuurlijk 🙂 want ieder paard is er weer een die geholpen is, waar ze ook zijn, maar de grenzen over gaan om paarden te helpen past heerlijk bij mijn behoefte aan avontuur!
Nu heb ik vorige week onder andere een reading en healing op afstand gedaan voor een paard in België. Wederom wist ik vooraf niets van het paard. Ik kreeg alleen de vraag of ik contact wilde maken en ik kreeg twee foto’s. Ik was natuurlijk niet verbaasd, maar wel blij verrast dat de eerste zin van haar reactie was: ‘Alles wat je over hem verteld hebt, klopt gewoon!’ Waarna ze meer aanvullingen deed. En vervolgens kreeg ik gisteren een berichtje dat het gedrag van haar paard al volkomen veranderd is en ze zelfs weer een heerlijke ontspannen buitenrit heeft kunnen maken terwijl dit eerst onmogelijk was. Daar doe ik het voor!
En dit mooie resultaat krijgt gelijk een vervolg. Eind deze week reis ik af naar België om met een aantal paarden te communiceren en healing te geven, waaronder nogmaals het getalenteerde dressuurpaard van deze vrouw. Niet zo ver als Florida, maar wel weer heel fijn, leuk en bijzonder.
Wil jij ook graag een reading of healing voor je paard? Neem dan gerust contact op met me.
Soms loopt een training heel anders dan je plant, althans het begin ervan in dit geval. Hip was zo enthousiast om na mijn vakantie weer aan de slag te gaan met clicker-training dat hij geen enkele vraag afwachtte, maar gewoon al zijn kunstjes liet zien. En dan met name zijn nieuwste kunstje ‘lachen’. Wat ik ook vroeg, Hip antwoordde met ‘lachen’.
Ik heb hem toen zogenaamd zijn nek omgedraaid en een keer raden hoe hij daar op reageerde… ?.
Hartelijke groet,
Merel Burggraaf
Ps. Wil jij ook graag nieuw gedrag aanleren of ander gedrag aanleren? Wil je een ‘probleem’ oplossen? Neem gerust contact op met me!
Oeps… onlangs besefte ik plotseling dat ik al een tijd lang over Hippie’s aversie voor het hoofdstel ben heen gewalst 🙁 Waar ik juist vanaf het begin alles prettig voor hem probeer te maken, heb ik onbewust een ‘dagelijks onhandigheidje’ gewoon opzij gezet. Achteraf gezien snap ik daar niks van. Bij alles wat ik doe, streef ik er juist naar om dat heel bewust te doen. Bij alles wat ik besluit, vraag ik me af of het goed is voor Hip, of het bij ons past en of ik het zo wel wil (zelfs als het ‘normaal’ is in de paardenwereld). En toch was er iets ingeslopen dat tegen de manier waarop ik met paarden wil omgaan indruist.
Zo enthousiast als Hip zijn hoofd zelf in het halster steekt, zo onwelwillend is hij met het aandoen van zijn hoofdstel, of eigenlijk gebruik ik een kaptoom. Ik kan niet goed verklaren op welk moment dit is begonnen. Hij heeft als jong paard natuurlijk heel nare ervaringen gehad en daar hoort het hoofdstel ook bij. Toen ik Hip kreeg, had hij veel grotere problemen dan ‘de kaptoom’, dus het was in die tijd geen directe prioriteit. Ook begon ik toen pas met clickertraining en met positieve gedragstraining. Er is in het begin zoveel geweest om op te focussen, dat ik vooral koos voor de belangrijkste dingen. Zijn voeding, zijn rug weer pijnvrij krijgen en zorgen dat zijn gedrag minder heftig werd. Hip was al niet makkelijk met het hoofdstel/de kaptoom aandoen, maar er waren dus belangrijkere dingen op dat moment. Ik vond mijn weg om het toch bij hem aan te krijgen en het werd gewoon. De kaptoom die ik destijds had gekocht vond ik heel slecht zitten en het feit dat er metaal in de neusriem zat vond ik veel te hard. Natuurlijk bepaalt mijn hand hoe hard het inwerkt, maar dat gaat niet op als een vierjarig paard schrikt en zich losrukt. Dan doet het absoluut pijn. Waar een ander paard misschien de pijn gaat vermijden, ging Hip daar juist heel heftig tegen in. Die kaptoom heb ik daarom vervangen door een hele fijne met een neusriem van heel prettig zacht leer. Pijn is geen onderdeel van mijn training en als Hip zichzelf pijn deed, was het ook niet zijn schuld. Hij trekt immers niet zelf een kaptoom aan…
Drie jaren verstreken en het werd een gewoonte om Hip de kaptoom aan te trekken terwijl hij zijn halster nog aan had. Ik kon hem dan tegenhouden als hij er subtiel onderuit probeerde te komen. En dat probeerde hij eigenlijk altijd. Onze verstandhouding is echter zo goed, dat hij zich niet los vocht, maar het vergevingsgezind onderging. Heel nobel van hem, maar dit kan niet de bedoeling zijn.
Ik kwam vorige week terug van vakantie en door die pauze of afstand had ik weer een frisse blik. Ik kwam de weerstand weer tegen bij het aantrekken van de kaptoom en voelde zelf ook weerstand. Zó wil ik dit niet doen. We zijn natuurlijk vaak best druk en hebben plannen of doelen voor ons paard. Als je je zinnen hebt gezet op bijvoorbeeld werk aan de hand of rijden, dan wil je waarschijnlijk niet die tijd besteden aan het oplossen van een ‘gedragsprobleem’. Zeker als je tijdens de training niks meer merkt en het paard met veel zin meedoet.
Tijd voor een stukje EAC gedragsrevalidatie dus 🙂 In mijn analyse kon het niet deze kaptoom zelf zijn, maar is er een emotie met bijbehorend gedrag ontstaan bij het aantrekken van de kaptoom, een geconditioneerde emotionele respons. Ik pakte tijdens een hele fijne clickertraining sessie afgelopen donderdag de kaptoom erbij en liet deze aan Hip zien. Zijn reactie was OVERDUIDELIJK en heb ik gelukkig vast gelegd op video. Zijn enthousiasme sloeg om in weerstand. Hij deed niet meer mee, maar draaide zich om. Ik heb clickertraining ingezet om hem weer positief te laten zijn over de kaptoom en ieder stapje in dit proces begeleid. Een deel hiervan heb ik voor je in deze vlog vastgelegd. In totaal heb ik er afgelopen donderdag en zaterdag 10 minuten aan besteed, 2 x 5 minuten. Met als resultaat dat Hip sinds zaterdag zijn hoofd zelf in de kaptoom doet en ik deze verder kan aantrekken, in vrijheid.
Zo zie je maar weer… met zo’n kleine investering kun je het leven van je paard en de band die je samen hebt een stuk leuker maken <3
Zie in dit leuke filmpje hoe snel ik Hip heb geleerd om van hoofd tot hoefjes te douchen. Het was super snel geregeld en dat terwijl hij het geluid van de waterslang met het stromende water wel echt spannend vond!
Soms denken mensen dat clickertraining minder snel is dan andere manieren van trainen. Dat is dus absoluut niet waar. Dit heeft me 2 x 10 minuten gekost en dat terwijl Hip echt bekend stond als Piet Paniek. Het is gewoon een hele positieve en eerlijke manier van trainen waarbij je het proces blijft begeleiden zonder dwang en druk. Lukt er iets nog niet? Dan kijk je welk tussenstapje er nodig is. Dit is eerlijk omdat het paard zo geen negatieve ervaring krijgt en mag blijven aangeven wat hij spannend vindt en wat hij oké vindt. Je begeleidt je paard en kijkt naar wat hij nodig heeft.
Hippie showt graag even zijn favoriete nieuwe kriebelplek! En dan die blik als we elkaar even aankijken <3 Moet kunnen zo voor het longeren, even een moment voor VRIENDSCHAP!!
Pak de popcorn 🙂 ! In deze nieuwe vlog laat ik een hele trainingsessie zien, de sessie zelf duurde slechts een kwartier. Hip zijn start als drie jarige werd, voor hij van mij was, een nogal heftige toestand. En nu krijgt Hip een heel andere ervaring. Tijdens de sessie ontstaan hele mooie momenten en alle spanning rondom het zadel wordt uiteindelijk helemaal los gelaten.
Met clickertraining en targettraining zie je natuurlijk niet gauw heftige beelden (we zijn immers uit op plezierige ervaringen), maar laat ik dan in ieder geval schetsen dat Hip absoluut niet zadelmak was te noemen, dat hij vooral veel stress heeft gekend en zelfs met ruiter en al over de bakrand is gesprongen als 3-jarige. Redenen genoeg om, nu hij meer balans heeft gevonden en veel kalmer is, een mooie nieuwe start te maken met het zadel 🙂
Op YouTube onder de video heb ik meer interessante info gezet voor je en… abonneer je op mijn kanaal om helemaal op de hoogte te blijven!
Soms moet je geen plan hebben, maar ‘gewoon’ in de wereld van je paard stappen. Wij mensen lopen nog al eens met een vol hoofd rond en komen met een hoofdje vol plannen aan bij ons paard, maar wat als je eens geen plan hebt en kijkt wat er ontstaat. Vanuit die ruimte en vrijheid ontstaan prachtige dingen die vervolgens ook een mooie plek binnen de ‘training’ van je paard krijgen. Vertrouw er maar eens op dat je paard precies laat zien en mee gaat in wat hij op dat moment nodig heeft en leuk vindt.
Zo kwam ik dus gisteren bij Hip aan, zonder plannen, zonder ideeën, zonder doelen. Ik had vooral zin om hem te zien en lekker met hem door de buitenbak te wandelen. Ik pakte niks anders dan zijn halster en touw en een paar wortels. Terwijl ik langs de bak liep, pakte ik spontaan 4 springbalken en legde die neer. Het leek me lekker voor Hip om met het wandelen ook wat andere spieren te gebruiken. Wel allemaal heel ontspannen en het kwam ook spontaan in me op.
Wat een hele eenvoudige ontspannen wandelsessie moest worden, veranderde in een super leuk #lolmetjeknol uur. De wandeling werd een grondwerk sessie (my way, dus geen zwaaiende touwen) en Hip die de balken voorheen super spannend vond, draafde uiteindelijk over de vier balken in vrijheid samen met mij! Wat een fun! Terwijl Hip onderhand in slaap viel van de wandeling, werd hij juist super enthousiast en blij van het draven over de balken. Dat hij daarmee ook nog zijn lijf gebruikte en zichzelf steeds moediger over de balken bewoog, maakte deze sessie plotseling super waardevol. En ook voor onze band is samen fun hebben natuurlijk super goed!
Ook na de sessie gebeurde er iets heel moois. Ik zette Hip terug bij zijn vrienden in de paddock en bleef nog een tijdje bij hem. We groomden elkaar en daarna stapte hij naar voren zodat ik die grote paardenbillen van hem kon groomen. Toen ik helemaal stil werd van binnen, voelde ik dat ik 100% opgenomen werd in de energie van de kudde. Ik werd een met de kalmte en stilte die er in de kudde heerste op dat moment. Kort daarna voelde ik, vanuit die kalme afstemming en eenwording met de paarden, een verandering in de atmosfeer. Het was heel subtiel en ik kon me voorstellen dat dit precies zo door de paarden wordt gevoeld. Er kwam regen aan. En terwijl ik dat voel stapt Hip naar de hooiruif om met een droog hoofdje te knabbelen en loop ik door de regen voldaan de paddock uit nagenietend van die heerlijke verbondenheid met de paarden en van de fun die Hip en ik hebben beleefd <3
In deze vlog zie je hoe Hip was voor hij de ontspanning vond aan de longe en hoe hij erna is geworden! Ook leg ik uit wat ik ervoor gedaan heb om dit voor elkaar te krijgen en waarom. Het verschil is zo mooi en zo groot, en het is elke week weer mooier!
Deze vlog is een vervolg op vlog #6 waarin Hip voor het eerst de ontspanning en meer balans vond aan de enkele longe. In deze nieuwe vlog zie je dat Hip al wat constanter is in het vinden van de ontspanning en de balans en ik zie hem nog iedere week verbeteren.
Nog altijd doen we ook werk aan de hand om Hip recht te richten en dus meer balans en spieren te laten krijgen. Het werken aan de hand en het longeren zoals ik dit heb geleerd bij Stal Mireille versterken elkaar alleen maar.
Inmiddels krijgt Hip mooi trilbillen en hoor ik van iedereen hoe mooi hij in korte tijd geworden is. Zelf vind ik al zijn lijnen zachter en krijgt hij spieren waar hij ze eerst niet had.
Wat ik trouwens prachtig vind aan die lichamelijke balans is dat het samenhangt met mentale balans. Hip was totaal niet in balans lichamelijk en mentaal ook niet echt. Hij kon best een behoorlijke heetkoker zijn, vooral als hij iets eng of moeilijk vond. Ik ging er wel ALTIJD van uit dat hij eerlijk was. Gemeen is hij namelijk nooit geweest. Daarom ben ik blijven zoeken en vertrouwen.
Toen hij meer balans kreeg door het werken aan de hand en met targettraining leerde dat het de bedoeling is dat hij zijn hoofd laat zakken in onder andere de draf, heeft hij deze twee dingen gecombineerd aan de longe. De angst was weg en opeens was de ontspanning er.
Ik merk dat Hip het werk daardoor nog leuker is gaan vinden. En ook ontwikkelt hij iedere week. Inmiddels loopt hij nog mooier en actiever aan de longe, maar ja daar geef ik dan binnenkort maar weer een mooie update van 🙂
Veel kijkplezier!
Hartelijke groet,
Merel Burggraaf
Paardengedragsdeskundige / NAC Equine Behaviourist Level I
Paardenmedium
Paardenportretten
Beelden zeggen meer dan 1000 woorden, dus begin ik graag met een, helaas vrij schokkend, beeld van hoe slecht Hip het had voor hij bij mij kwam (en ook wat plaatjes die hoop geven). En tegelijk wil ik hiermee zijn stem zijn en laten zien hoe je een compleet afgesloten paard dat zichtbaar pijn lijdt, volledig kunt omvormen naar een open en blij paard. Het geval van Hip staat zeker niet op zichzelf. In min of meerdere mate kom ik dit dagelijks tegen, onder andere in readings en healings die ik doe voor paarden of wanneer ik zie dat paard en eigenaar proberen toenadering te zoeken tot elkaar en daar niet helemaal in slagen. Er is echter een mooi lichtje aan de horizon dat voor iedereen bereikbaar is 🙂
Waarom Sluit een Paard zich af?
Laat ik beginnen met dat ik zeker weet dat de meeste paardeneigenaren het allerbeste willen voor hun paard. Wat het lastig maakt is ten eerste de historie van het paard. Zodra een veulen geboren wordt, maakt het van alles mee en al die ervaringen vormen het paard en zijn brein. Op dat brein kom ik later terug omdat hier ook je oplossing ligt. Het tweede waar wij allemaal als paardeneigenaar mee te maken krijgen, is de misinformatie over paarden die de paardenwereld doordrenkt en zonder pardon voor waar wordt aangenomen. Geloof me, ook ik ben hier vol in meegegaan! Jij als paardeneigenaar hoeft het dus helemaal niet zo slecht bedoeld te hebben, maar het paard beleeft de trainingsmethoden, communicatie of andere vormen van management wél als pijnlijk of negatief. Het paard raakt gefrustreerd en sluit zichzelf op enig moment af.
Je Hart en de Wetenschap
Toen Hip arriveerde had ik geen idee hoe alles zou gaan lopen. Een getraumatiseerd jong paard kopen is een risico natuurlijk. Mijn oplossing was om mijn hart wagenwijd open te houden en me bij alles af te vragen wat het beste is voor paarden en in het bijzonder Hip. Alles wat voorbij kwam, info op internet, adviezen van stalgenoten en pensioneigenaren, ideeën van trainers, alles werd door mij kritisch nagevoeld en beoordeeld en dus niet zomaar uitgevoerd. Soms merkte ik dat mijn ego last had van het opzij zetten van bijvoorbeeld bepaalde trainingsmethoden. Ze leken me zo gaaf en ze lijken zo goed te werken… De eerste periode dat ik Hip had, heb ik hem vooral bij laten komen, zelf healings gegeven, goede voeding gegeven en door onder ander een Osteopaat laten behandelen. In die periode heb ik me georiënteerd op wat de wetenschap zegt over het paardenbrein en begon ik mijn opleiding als Equine Behaviourist, oftewel Paardengedragsdeskundige. Zo kwam ik uit bij hele mooie manieren om Hip weer blij en open te laten worden.
Het Paardenbrein
Kort door de bocht kun je zeggen dat het brein de omgeving waarneemt en dat het op basis daarvan hormonen afscheidt (of laat afscheiden door bepaalde hormoonklieren) en die hormonen bepalen vervolgens het gedrag dat het paard laat zien. Een situatie die stress oplevert heeft andere hormonen en gedrag tot gevolg, dan een situatie die plezierig is.
Een paard kan kalm lijken als gevolg van je gekozen trainingsmethode en ook kan er dus veel verschil zijn met hoe je paard zich voorheen gedroeg. Daardoor lijkt de methode enorm goed te werken. In feite als je wil dat je paard zich ‘gedraagt’ en kalm is, dan werkt de methode en is je doel bereikt. Maar als je gaat kijken wat er ín het paard gebeurt, dan wordt het een welzijnskwestie en een vraagstuk over geluk. Kalmte en gehoorzaamheid wordt heel vaak verward met ‘conditioned suppression’, letterlijk vertaald als ‘geconditioneerde (oftewel getrainde) onderdrukking‘. Dit betekent dat het paard bepaald gedrag niet meer laat zien, maar niet omdat hij of zij zelf de keuze heeft gemaakt en de stress die het paard van binnen wél voelt wordt ook niet getoond. De misvatting wordt versterkt door het feit dat deze paarden een ‘goede band’ lijken te hebben met hun eigenaar. Ze volgen de eigenaar overal, blijven dichtbij of keren zich naar hun mens in de round pen. Wat je hier werkelijk ziet is ‘frozen watchfulness’. Het paard is continu bezig met zijn eigenaar in de gaten houden, een vorm van hyper vigilance (vergrootte waakzaamheid). Hoe kun je dit veranderen naar een echte band?
Wat een verschil!
Met Plezier de Hormonen en de Band Positief Beïnvloeden
Ik kan nog heel diep ingaan op wat er ín het paard gebeurt tijdens trainingsmethoden die het paard als negatief ervaart en je met termen als HPA-as, catecholamine cascade en neurotransmitters om de oren slaan. Wat ik echter belangrijker vind, is dat je hopelijk een idee hebt dat iedere trainingsmethode en omgang met je paard bepaalde gevolgen heeft. Het brein is ‘plastisch’, dat wil zeggen dat het vormbaar en veranderbaar is. En op die kneedbaarheid of plasticiteit zet ik altijd in als ik paarden train en help om gedrag ten goede te veranderen.
Alles wat plezierig is heeft een positieve uitwerking op het brein. Zelfs na een jarenlange training of omgang die onplezierig is geweest, kun je het brein en dus het geluk van je paard veranderen. De breinpaden die ontstaan zijn in de voormalige manier van trainen die doven uit als ze niet meer worden gebruikt. En de nieuwe breinpaden (met bijbehorende hormonen) die ontstaan door de positieve manier van trainen en benaderen worden met iedere herhaling ervan sterker. Chronische stress verdwijnt en plezier en geluk komen ervoor in de plaats. Ook heeft dit een positieve invloed op de gezondheid want stresshormonen hebben een slechte invloed op het immuunsysteem. Paarden met stress hebben een verminderde weerstand.
Ik werk vanuit het RAIT principe van Karen Pryor, bekend van het trainen van Dolfijnen:
R = Reinforce Wanted Behaviour oftewel bekrachtig/beloon het gedrag dat je wenst.
A = Avoid Unwanted Behaviour, maak de kans klein dat je paard een ‘fout’ kan maken.
I = Ignore Unwanted Behaviour, negeer ongewenst gedrag indien dit verantwoord is.
T = Train Wanted Behaviour, train concreet het gedrag dat je wenst.
Een van de belangrijkste of meest opvallende aspecten van mijn manier van trainen is belonen (hoewel ik nog veel meer doe dan dat). Het paard belonen heeft hetzelfde effect als wanneer jij voor je werk betaald krijgt, van een vriend een cadeautje krijgt of een compliment krijgt. Je wordt er blij van en je hebt al zin in de volgende keer. In het brein worden de hormonen dopamine en serotonine aangemaakt, gelukshormonen. Clickertraining, targettraining en een paard keuzevrijheid geven wanneer dit mogelijk is zijn allemaal erg bevorderlijk voor het welzijn en de band met je paard. En dan heb je ook nog manieren om de lichaamshouding van je paard zodanig te veranderen dat je hiermee ook nog het brein positief beïnvloed. Hierover schreef ik eerder deze blogpost! Er is dus genoeg wat jij kunt doen om je paard blij te maken en een echte vriendschap met je paard te vormen. Het paard zal eindelijk écht gaan openen en reken maar dat je het verschil zult merken 🙂 net zoals je paard dat zal merken.
Heb je graag hulp bij deze verandering? Benader me gerust voor informatie of een afspraak.
Hartelijke goet,
Merel Burggraaf
NAC Equine Behaviourist Level I
Paardengedragsdeskundige – Healer en Medium voor Paarden – Paardenportretten
Soms moet je geen plan hebben, maar ‘gewoon’ in de wereld van je paard stappen. Wij mensen lopen nog al eens met een vol hoofd rond en komen met een hoofdje vol plannen aan bij ons paard, maar wat als je eens geen plan hebt en kijkt wat er ontstaat. Vanuit die ruimte en vrijheid ontstaan prachtige dingen die vervolgens ook een mooie plek binnen de ‘training’ van je paard krijgen. Vertrouw er maar eens op dat je paard precies laat zien en mee gaat in wat hij op dat moment nodig heeft en leuk vindt.
