Over het algemeen praat ik met paarden, maar ook met honden en deze keer heb ik een bijzonder intens, maar mooi, gesprek gehad met een Beagle. Het maakte weer helemaal duidelijk dat wij mensen enorm veel verantwoordelijkheid hebben wanneer we een dier ‘hebben’ en dat een dier zo enorm afhankelijk is van ons. Het gesprek met deze hond bevestigde me wederom hoe belangrijk het is om met een dier in gesprek te gaan en te overleggen wat je met hem of haar van plan bent. Meestal gebeurt dit niet, met als gevolg dat een dier niet weet wat hem of haar overkomt en met trauma als gevolg. Wat was deze kleine wijze hond overkomen?
Zoals bij de paarden wilde ik ook in dit geval geen informatie hebben vooraf. Het hondje kwam direct goed door. Hij voelde in de war en overrompeld. Hij was even helemaal de weg kwijt, intens verdrietig en ik voelde chaos in zijn hoofdje. Hij vertelde dat hij zijn castratie niet had zien aankomen en begon te huilen. Het had hem overrompeld. Hij had op dat moment ook nog niet ervaren wat het is om een mannetje te zijn. De castratie gebeurde toen hij 9 of 10 maanden oud was. Hij wist ineens niet meer goed hoe hij met andere honden om moest gaan en was erg onzeker geworden. Niet alleen door het gebrek aan het gevoel een mannetje te zijn, maar ook omdat hij had ervaren dat hem ineens uit het niets iets kon overkomen dat hem traumatiseerde. De onverwachtheid van de castratie borduurde voort op het trauma van de onverwachte scheiding van zijn moeder en de andere pups. Je kunt je voorstellen dat deze hond niet meer kon inschatten wanneer er weer uit onverwachte hoek een gigantische klap zat aan te komen. Zelfs al zou er nooit meer iets gebeuren, dan nog nam hij deze angst en het gevoel compleet overrompeld te worden overal mee. Hij vertelde verder dat dit hem het gevoel gaf dat hij geen invloed had op zijn eigen leven.
Ik heb niet alleen naar de Beagle geluisterd, maar ook met hem gepraat en ondertussen healing gegeven. Hij liet heel veel los, huilde en sprak. Ik voelde de emotionele veranderingen en hielp hem zijn trauma’s los te laten. Na het gesprek zei hij ‘Ik ben vergevingsgezind.‘ Hij liet me zien dat het klaar was en dat hij met zijn bal ging spelen. Ook heb ik zijn mens alles laten weten en wat tips gegeven. De volgende ochtend al heb ik een mailtje ontvangen waar ik heel blij van werd. Het hondje was weer vrolijk en vrij in het bos. Hij speelde met zijn bal én hij plaste voor het eerst weer als een mannetje! Zijn mens was diep geroerd, heeft hem stevig geknuffeld en verteld dat ze van hem houdt.
Ik hoop dat je door dit verhaal erachter komt dat dieren een net zo rijk gevoelsleven hebben als mensen en dat het belangrijk is dat ze mee kunnen beslissen over hun lijf en over hun leven. Dieren hebben net zoveel recht als mensen op een keuze en op zijn minst om vooraf geïnformeerd te worden over wat voor plannen er zijn. Dit kan van alles zijn, een castratie, een nieuwe baas, een nieuw dier erbij in huis, … etc. Natuurlijk heeft, helaas, niet iedereen dezelfde gave als ik, maar weet dan in ieder geval dat dit tot de mogelijkheden behoort en schakel gerust hulp in! Het is echt heel mooi om te zorgen dat je weet wat je dier wil en hem of haar te helpen helemaal zichzelf te zijn. Je krijgt dan net zo’n fijne, blije, vrije hond als mijn hond Olaf (zie foto’s).
Hartelijke groet,
Merel Burggraaf
