Oké, hier is het filmpje dan van Hippie’s meest stoere actie ooit. Nou heb ik voor de beelden van zijn stoerste actie ooit eerst een stukje film geplaatst waarin ik iets meer vertel over de achtergrond. Het filmpje duurt in totaal ongeveer 5 minuten. Ik hoop dat je het helemaal wil kijken (ik vond het lastig genoeg om zo in mijn woonkamer te vertellen voor de camera LOL).
Ook kun je op mijn YouTube kanaal in vlog #12 zien hoe ik een eerdere training aanpakte en hoeveel spanning hij toen nog had. Tot voor kort wilde Hip het liefst de stallenhal uit racen, laat staan van de wasplaats. In de huidige vlog zie je hoe Hip ZELF kiest om zijn angst op te lossen en ik geef hem alle ruimte. En inmiddels… wil hij er niet eens meer vanaf ?.
Soms moet je geen plan hebben, maar ‘gewoon’ in de wereld van je paard stappen. Wij mensen lopen nog al eens met een vol hoofd rond en komen met een hoofdje vol plannen aan bij ons paard, maar wat als je eens geen plan hebt en kijkt wat er ontstaat. Vanuit die ruimte en vrijheid ontstaan prachtige dingen die vervolgens ook een mooie plek binnen de ‘training’ van je paard krijgen. Vertrouw er maar eens op dat je paard precies laat zien en mee gaat in wat hij op dat moment nodig heeft en leuk vindt.
Zo kwam ik dus gisteren bij Hip aan, zonder plannen, zonder ideeën, zonder doelen. Ik had vooral zin om hem te zien en lekker met hem door de buitenbak te wandelen. Ik pakte niks anders dan zijn halster en touw en een paar wortels. Terwijl ik langs de bak liep, pakte ik spontaan 4 springbalken en legde die neer. Het leek me lekker voor Hip om met het wandelen ook wat andere spieren te gebruiken. Wel allemaal heel ontspannen en het kwam ook spontaan in me op.
Wat een hele eenvoudige ontspannen wandelsessie moest worden, veranderde in een super leuk #lolmetjeknol uur. De wandeling werd een grondwerk sessie (my way, dus geen zwaaiende touwen) en Hip die de balken voorheen super spannend vond, draafde uiteindelijk over de vier balken in vrijheid samen met mij! Wat een fun! Terwijl Hip onderhand in slaap viel van de wandeling, werd hij juist super enthousiast en blij van het draven over de balken. Dat hij daarmee ook nog zijn lijf gebruikte en zichzelf steeds moediger over de balken bewoog, maakte deze sessie plotseling super waardevol. En ook voor onze band is samen fun hebben natuurlijk super goed!
Ook na de sessie gebeurde er iets heel moois. Ik zette Hip terug bij zijn vrienden in de paddock en bleef nog een tijdje bij hem. We groomden elkaar en daarna stapte hij naar voren zodat ik die grote paardenbillen van hem kon groomen. Toen ik helemaal stil werd van binnen, voelde ik dat ik 100% opgenomen werd in de energie van de kudde. Ik werd een met de kalmte en stilte die er in de kudde heerste op dat moment. Kort daarna voelde ik, vanuit die kalme afstemming en eenwording met de paarden, een verandering in de atmosfeer. Het was heel subtiel en ik kon me voorstellen dat dit precies zo door de paarden wordt gevoeld. Er kwam regen aan. En terwijl ik dat voel stapt Hip naar de hooiruif om met een droog hoofdje te knabbelen en loop ik door de regen voldaan de paddock uit nagenietend van die heerlijke verbondenheid met de paarden en van de fun die Hip en ik hebben beleefd <3
In deze vlog zie je hoe Hip was voor hij de ontspanning vond aan de longe en hoe hij erna is geworden! Ook leg ik uit wat ik ervoor gedaan heb om dit voor elkaar te krijgen en waarom. Het verschil is zo mooi en zo groot, en het is elke week weer mooier!
Deze vlog is een vervolg op vlog #6 waarin Hip voor het eerst de ontspanning en meer balans vond aan de enkele longe. In deze nieuwe vlog zie je dat Hip al wat constanter is in het vinden van de ontspanning en de balans en ik zie hem nog iedere week verbeteren.
Nog altijd doen we ook werk aan de hand om Hip recht te richten en dus meer balans en spieren te laten krijgen. Het werken aan de hand en het longeren zoals ik dit heb geleerd bij Stal Mireille versterken elkaar alleen maar.
Inmiddels krijgt Hip mooi trilbillen en hoor ik van iedereen hoe mooi hij in korte tijd geworden is. Zelf vind ik al zijn lijnen zachter en krijgt hij spieren waar hij ze eerst niet had.
Wat ik trouwens prachtig vind aan die lichamelijke balans is dat het samenhangt met mentale balans. Hip was totaal niet in balans lichamelijk en mentaal ook niet echt. Hij kon best een behoorlijke heetkoker zijn, vooral als hij iets eng of moeilijk vond. Ik ging er wel ALTIJD van uit dat hij eerlijk was. Gemeen is hij namelijk nooit geweest. Daarom ben ik blijven zoeken en vertrouwen.
Toen hij meer balans kreeg door het werken aan de hand en met targettraining leerde dat het de bedoeling is dat hij zijn hoofd laat zakken in onder andere de draf, heeft hij deze twee dingen gecombineerd aan de longe. De angst was weg en opeens was de ontspanning er.
Ik merk dat Hip het werk daardoor nog leuker is gaan vinden. En ook ontwikkelt hij iedere week. Inmiddels loopt hij nog mooier en actiever aan de longe, maar ja daar geef ik dan binnenkort maar weer een mooie update van 🙂
Veel kijkplezier!
Hartelijke groet,
Merel Burggraaf
Paardengedragsdeskundige / NAC Equine Behaviourist Level I
Paardenmedium
Paardenportretten
Jarenlang was ik paardengek, maar na het verlies van mijn eerste zielspaard ‘Eros’ had ik de paardenwereld ver achter me gelaten. Eros liet me echter niet met rust en ik besloot na jaren weer wat met paarden te gaan doen. Dit begon met de paardenportretten die ik teken voor mensen. Op een gegeven moment bedacht ik me dat op een steenworp van onze toenmalige woning een trainings- en pensionstalling was en nam contact op. Ik kon direct starten als groom. De paarden die getraind moesten worden, poetste en zadelde ik. En al snel trainde ik de paarden aan de longe, ook de jonge en ‘lastige’ sportpaarden. Het viel de eigenaresse op dat ik goed met sensitieve paarden kon omgaan. Dit maakte dat ik mijn handigheid met paarden snel terug kreeg, maar ik was daar met nog een reden, en dat was achteraf gezien de belangrijkste.
Ik was absoluut niet van plan om een paard te kopen. Mijn nieuwe begin in de paardenwereld was nog kersvers. Er was echter nog iemand met een grote behoefde aan een nieuw begin. Binnen heel korte tijd sprong met veel bombarie een gehavend en ‘staatsgevaarlijk’ verklaard dressuurpaard mijn leven binnen. Vanaf het moment dat ik de grote nog haast zwarte schimmel zag, wist ik dat we samen een verhaal zouden hebben. En dat terwijl hij op dat moment midden in een hevig gevecht met zijn trainster was. Sensitief oké, maar dit zag er wel heel extreem uit. Enkele maanden na deze ontmoeting, nam het leven van deze ruin gelukkig een andere wending. Hij werd, door een wonder van het lot, mijn paard.
Dit paard, ondanks de stempels die hij kreeg opgedrukt, voelde vanaf het begin heel vertrouwd voor me. Hij heeft ervoor gezorgd dat ik inmiddels weer midden in de paardenwereld sta. Ik heb in korte tijd ontzettend veel geleerd en heb dit aangevuld met opleidingen, clinics en lessen. In verschillende blogposts zal ik je meenemen op onze reis, hoe we beide steeds meer leren en hoe een gehavend paard steeds meer heel wordt.