Author: Merel Burggraaf EAC

Equine Healer holding the best vision possible for horse worldwide by positive methods such as healing and behaviour modification. Equine artist making your beloved horse come to live by drawing.
Posted on

Hoe Houding Gedrag Beïnvloedt

Equine Awareness Centre Merel Burggraaf paardengedrag gedragsdeskundige paarden clickertraining positieve bekrachtiging R+ angst angstagressie vaststaan
Puppy-paard Hip leerde in het begin vooral dat hij niets meer te vrezen had en hoe hij zichzelf kon kalmeren <3

Toen ik Hippach kocht, wist ik dat hij last had van angstagressie. Ik kende hem immers al goed voor ik hem kocht. Hij werd als drie jarige van de wei geplukt en ‘moest het gaan doen’. Hij moest vast staan op de poetsplaats en hij moest maar binnen no time snappen dat een hoofdstel, een bit, een zadel, iemand op zijn rug en de hoefsmid heel gewoon zijn. Hij moest zijn bloedlijnen gaan waarmaken. Zijn bloedlijnen bepalen echter ook dat bij hem de angst meer aan de oppervlakte zit dan bij veel andere paarden. Met hem was meer geduld en een andere benadering veel beter geweest, maar helaas werd door zijn trainster, naast de gebruikelijke haast, gebruik gemaakt van technieken die meer kwaad dan goed hebben gedaan.

Als Hip zo afschuwelijk werd aangepakt en probeerde te vluchten, dan kreeg hij er nog erger van langs. Niet heel gek dat hij in dat geval agressief reageerde. Dat zou ik zelf ook doen. Helaas werkt dit in de hand dat de angstagressie een geconditioneerde emotionele respons wordt. Het vastzetten bijvoorbeeld werd direct aanleiding voor Hip om compleet over de emmer te gaan. Een poetsplaats ook. De combinatie van die twee samengestelde stimuli en je had een feest te pakken.

Equine Awareness CentreMerel Burggraaf paardengedragsdeskundige paardengedrag deskundige medium paard paarden equine behaviourist.jpg
Het prille begin, Hip wordt hier begeleid bij het vast staan en mag alles zien wat er aan ZIJN lichaam gebeurt. Met het hoofd zo laag, kan hij mooi blijven denken én blijven leren uiteraard. De volgende stap werd de hoefsmid (lees daarover meer in een van de eerdere blogposts)!

Hoewel het heel spannend klinkt om een paard met angstagressie te kopen (en dat is het ook), wist ik vanaf het begin dat wij het samen zouden kunnen gaan oplossen. Ik kon immers op een prachtige manier contact met hem maken en ik wist dat dit het begin zou zijn van zoveel meer. Het was voor mij de aanleiding om een op de wetenschap gebaseerde opleiding te volgen om Equine Behaviourist te worden, oftewel Gedragsdeskundige voor Paarden. 

Natuurlijk heb ik Hip eerst laten bijkomen toen hij bij mij kwam. Toch ben ik ook vrijwel meteen met clickertraining begonnen. Clickertraining, oftwel R+ (positieve bekrachtiging), heeft als groot voordeel dat je er geconditioneerde angsten mee kunt oplossen en dat het 100% welzijnsproof is! Deze methode is nooit aversief, maar juist altijd gericht op het welzijn, positiviteit en kalmte. Het verandert letterlijk de hersenpaden, het zenuwstelsel en het soort hormonen dat wordt afscheiden (van adrenaline bijvoorbeeld naar dopamine). In dit kader heb ik Hip bewust eerst geleerd om zijn hoofd omlaag te brengen. Wanneer het hoofd omlaag is, dan worden er hormonen aangemaakt die bij kalmte horen. Denk maar aan hoe kalm een paard is, als hij graast. En het tegenovergestelde, een paard dat stress heeft doet vaak zijn hoofd helemaal omhoog. Later bleek dat het aanleren van de lage hoofdhouding een super keuze was. Het werd regelmatig een redding en ook de basis voor het aanleren van nieuwe dingen of het omvormen van angst naar vertrouwen.

Al vrij in het begin, Hip was pas 4 toen hij bij mij kwam, raakte Hip in paniek op de poetsplaats. Ik vroeg hem zijn hoofd omlaag te doen, zonder dwang, maar juist met een target, waardoor hij op dat moment net genoeg kalmeerde om weer contact met hem te krijgen en in rust van de poetsplaats af te lopen. Wat was dat een overwinning voor ons allebei. Zeker in het begin waren er wel eens cruciale momenten. Het mooie is, dat oude hersenpaden die niet meer gebruikt worden (angst/paniek) uiteindelijk verdwijnen en dat nieuwe hersenpaden (hoofd omlaag bij stress om kalmte te krijgen) steeds sterker worden. Nu is het zelfs zo dat Hip er zelf voor kiest om zijn hoofd omlaag te brengen wanneer hij iets spannend vindt. Zo kan hij blijven nadenken en normaal blijven functioneren.

Houding beïnvloedt dus gedrag en verandert letterlijk de hersenen. Hiermee kun je een paard dus blijvend helpen. Het is dan natuurlijk wel belangrijk om dit in alle rust aan het paard te leren en niet het paard te dwingen het hoofd naar beneden te brengen. Dit heeft namelijk een heel ander effect.

Equine Awareness Centre Merel Burggraaf paardengedrag gedragsdeskundige voor paarden paardnemedium
Hier is Hip anderhalf jaar bij me. Je ziet hier een open en vrij paard. Clickertraining is één van de belangrijkste aspecten die hieraan hebben bijgedragen <3

Zo zet ik de houding op allerlei manieren in bij het trainen van paarden. Kalmte vind ik belangrijk omdat je dan kunt blijven communiceren met elkaar. En er zijn ook andere mooie koppelingen te maken. Zo kun je een paard dat stress of angst heeft beter laten stil staan en het hoofd omlaag vragen dan hem er ‘doorheen rijden’. De draf en galop zijn namelijk gekoppeld aan het overlevingsmechanisme vluchten en ook aan vechten. Je kunt je voorstellen dat kalmte simuleren met de houding, een paard ook werkelijk kalmer maakt. Het brein weet namelijk het verschil niet tussen een gesimuleerde houding en een echte houding. Het paard gaat er zelf ook steeds vaker bewust voor kiezen om de kalme houding aan te nemen. Je geeft hem tools om het op te lossen. Goed aangeleerde houdingen, die ook passen bij het moment en de mindset, zijn een super tool.

Heb jij een paard met angst? Of wil jij je paard gewoon fijne dingen leren op een positieve manier? Neem dan gerust contact met me op.

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf
NAC Equine Behaviourist Level 1

Posted on

Vlog #2 Achteruit Inparkeren van Hippie

Dit filmpje vind ik zó leuk! Ik had de dag ervoor Hippach verhuisd naar een andere plek, een paddock paradise. Toen ik de volgende dag weer kwam, wilde ik hem laten wennen aan een onbekende ruimte.

Was hij eerst nog een regelrechte Pietje Paniek wat hem gevaarlijk maakte als je niet weet wat je doet, nu is hij een HELD. Hippie showt dit graag met deze nieuwe vlog! Ik durf te wedden dat je je moeilijk kunt voorstellen dat het ooit heel anders is geweest. Ben jij ook zo trots op Hip?

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf

Posted on

Vlog #1 Target Training bij dressuur

En daar gaan we dan 🙂 De eerste vlog staat op mijn nieuwe YouTube kanaal. Wat ontzettend leuk om ook op deze manier allerlei paardenkennis met je te delen.

In deze vlog meer informatie over hoe ik target training inzet bij Hippach om hem te helpen een andere houding te vinden in de draf, zonder dominantie, druk en dwang. In vrijheid en met beloning!

Oh ja, onder het filmpje heb ik nog wat meer informatie gedeeld over clicker- en target training, maar ook waar ik die ontzettend leuke turkoois target stick heb gekocht! Het oog wil ook wat.

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf

Posted on

Toni Chocolonely en een Bijzondere Reading

Equine Awareness Centre Merel Burggraaf healing reading Toni Chocolonely sportpaard druk dwang dominantie maagzweren paard paarden paardenhealing 8
Toni, het sportpaard dat opeens ernstig van gedrag veranderde.

Onlangs werd ik benaderd door de eigenaresse van Toni. Haar paard was plotseling veranderd van een lieverd naar een paard dat geen aanraking meer wilde en tot overmaat van ramp opeens een flinke beet had gegeven. De blauwe plek op haar arm loog er niet om. Ook haar vertrouwen kreeg een deuk. Sanne, de eigenaresse, heeft gelijk de veearts ingeschakeld voor onderzoek. Dit onderzoek stond vandaag gepland. Een gedragsverandering zoals deze kan heel gemakkelijk ontstaan door pijn en de veearts erbij halen is een eerste vereiste. Ze wilde ook graag van een andere kant laten kijken naar haar paard en sprak een reading en healing met mij af.

De Reading & Healing van Toni
Zodra ik in de buurt kwam van het paard merkte ik op dat ik maagzweren voel. De veearts kan hem verder gaan onderzoeken en behandelen. Ik voelde ook dat het paard meer te vertellen had. Ik werk het liefst in vrijheid zodat het paard kan doen waar hij zin in heeft. Ik krijg dan ook het meest eerlijke gedrag te zien. Het eerste wat er gebeurde is dat hij aan de andere kant van de longeerkraal ging staan, met zijn billen naar ons toe. De oren naar achteren en de uitdrukking op zijn gezicht was er een van gespannen irritatie.

Ik besloot om samen met Sanne te blijven staan. Healings en readings kan ik immers ook doen met een oceaan ertussen. Ik maakte contact met hem en kreeg weer het bewijs van hoe nobel en groots paarden zijn. Hij begon niet met zijn probleem, maar met wat zijn leven bij Sanne voor hem betekent. ‘Zij heeft me voor haar plezier’ hoorde ik, waarbij een golf van rust en vreugde door me heen stroomde, komende van het paard. Vervolgens vertelde hij me het koosnaampje dat ze voor hem heeft. ‘Ze noemt me Toni Chocolonely, dat vind ik heel leuk.’  Op dit moment krijg ik een gevoel alsof ik in de lach schiet. Sanne was blij verrast.
Ik vertel hem dat hij meer mag vertellen als hij dat wil en dat ik er ben om hem te helpen. Hij vertelde me namelijk wel de leuke dingen, maar verder voelde hij nog erg gesloten en afstandelijk. Even loop ik naar een andere kant in de longeerkraal, nog steeds op grote afstand. Ik zie dat Toni signalen afgeeft die aangeven dat hij dit niet prettig vindt. En terwijl ik hem vraag of hij dit goed vindt, hoor ik hem weer. ‘Ga maar bij haar staan, dan hoef ik maar op een plek te letten.’ Prima, ik ben bij Sanne gaan staan en ben verder gegaan met de reading. Hij vertelde me dat hij het vreselijk vond op ‘de vorige plek’, voor hij bij Sanne kwam. Ook voelde ik dat hij van hand tot hand was gegaan. Vervolgens liet hij me beelden zien van hoe hij getraind was. Dit ging er hard aan toe, onder veel druk en met harde hand. Hij vertelde me dat hij een attribuut was en er geen oog was voor wie hij in wezen is. Hij liet me zien dat hij getraind werd door een man en dat deze man vervelend en hard met hem omging. Telkens weer wees hij op de druk. ‘Ook als ik iets niet wilde, bang was of iets niet kon, moest ik.’ Dan laat Toni me beelden zien waarbij hij werd gereden met allerlei hulpteugels, kort en strak in de hals en met veel pijn en druk in de mond. Zijn leven bestond uit niet veel meer dan dit. Ik zag ook een beeld waarbij hij aan het springen was. Ik deelde tijdens de reading alle info met de eigenaresse.

Intussen voelde ik veel releases en voelde ik ongemak in het buikgebied, het si-gebied en de hals. Ik voelde spanning in de hals en de atlas. De hals voelde hard. Dit was nog steeds allemaal op afstand. Telkens nadat ik informatie had doorgegeven aan Sanne en als ik grote releases voelde, dan ontspande het paard. Hij zuchtte, gaapte, likte en kauwde, zijn blik werd zacht en zijn orenspel werd heel anders. Zijn oren gingen naar voren. Soms keek hij heel open om naar ons. En op een gegeven moment liet hij zijn oren heel ontspannen naar voren en opzij hangen, de ogen ontspannen en zacht en dan weer gesloten en ook zijn mond werd zacht.

Nu kwam het moment dat ik bij hem kon gaan hurken en healing kon geven aan zijn hals en buikgebied, nog steeds zonder aanraking. Sanne was bij me. De healing en reading voor dit moment was klaar. Toni had veel laten zien en verteld. Ook duwde hij dankbaar zijn neus tegen me aan.

Nu begon Sanne te vertellen. Ze heeft hem iets langer dan een jaar en heeft veel info opgespoord over hem. Ze had ook foto’s. Foto’s en filmpjes van een harde manier van rijden, met hulpteugels, hard in de hand, getraind door een man, o.a. voor springen. Alles wat ik had gezien klopte, ondanks dat ik niks wist. Ook is Toni behandeld door de veearts voor klachten in de hals. Het verbaast me niet na alle readings die ik al heb gedaan, maar het is leuk dat dit weer een keer volop bevestigd is.

Ik heb Sanne een groot compliment gegeven. Ze geeft dit paard een heel goed leven. Zo goed dat het nu ineens zo ontspannen wordt dat de lichamelijke ongemakken die destijds zijn veroorzaakt zich nu uitten. Het is niet veel anders dan bij mensen namelijk. Als mensen heel hard hebben gewerkt en stress hebben ervaren en vervolgens op vakantie gaan, dan zie je vaak dat er opeens alles uit komt. Dit zie je nu bij Toni. Stresshormonen hebben de pijn en het ongemak jaren onderdrukt.
Daarnaast heb ik benadrukt dat het erg helend is voor het paard dat hij na zo’n beet een healing krijgt en alle hulp die hij nodig heeft. Op ‘de vorige plek’ zou hij vermoedelijk een hele andere reactie hebben gekregen wat de reden is dat hij altijd alles binnenhield en als een robot het werk uitvoerde. In de veiligheid die Sanne hem biedt, zal hij zich steeds meer kunnen gaan openen.

Zo’n enorme gedragsverandering is haast altijd het gevolg van pijn en ongemak. Een paard heeft er dan niets aan als het gestraft wordt of als het als ‘stout’ wordt gezien. Kijk daar als eigenaar alsjeblieft altijd doorheen. Paarden zijn goudeerlijk. Wij zijn het aan hen verplicht te luisteren en te zoeken naar de oorzaak.

Omdat ik ben opgeleid als gedragsdeskundige voor paarden (met een wetenschappelijke basis) kan ik de informatie die binnen komt tijdens een healing en reading met betrekking tot gedrag, problemen en boodschappen nog beter interpreteren en overbrengen op jou als eigenaar. Ook kan ik altijd ondersteunen in overleg met de veearts.

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf

 

Posted on

De Gulden Middenweg

This slideshow requires JavaScript.

Normaal gesproken ben ik geen fan van de gulden middenweg, zeker niet als het op mijn dieren aankomt. Onlangs echter heb ik een keuze moeten maken die puur op papier de gulden middenweg leek, maar later toch echt de beste keuze bleek.

Om verschillende redenen vond ik dat Hippach er slecht bij stond op de pensionstal waar we in de zomer van 2017 naar toe zijn verhuisd. Ik vond dat de staleigenaren niet goed met hem omgingen. Ook was er geen overleg mogelijk om bepaalde omstandigheden voor Hippach te verbeteren. Dit ging zover dat ik merkte dat hij niet meer gelukkig was en ook kreeg hij klachten aan zijn gezondheid. Zijn weide lag laag en was daarom extreem nat. Daardoor kreeg hij een ontsteking aan zijn achterbeen. In deze droge zomer werd zijn weiland weer goed en heb ik hem daar laten bekomen. Intussen zocht ik naar een nieuwe plek en die vond ik.

Halverwege oktober heb ik mijn paard kunnen verhuizen naar de lang door mij begeerde paddock paradise. Wat ideaal leek, bleek later flink tegen te vallen. Een paddock paradise (PP) wordt vaak als een meer natuurlijke oplossing gezien voor het houden van paarden. Waar veel mensen echter aan voorbij gaan, is dat dit niet altijd zonder meer waar is.

Een van de vaak genoemde voordelen is het leven in kuddeverband, maar in de natuur werkt dit compleet anders. Het belangrijkste verschil is dat paarden in een familiegroep leven en niet een, oneerbiedig gezegd, bij elkaar geraapt clubje veelal ongesocialiseerde paarden. Onderling is dit vragen om problemen. Het kan natuurlijk goed gaan en het kan soms een tijdje nodig hebben, maar in ons geval ging het niet goed. Ondanks het feit dat Hippach heel rustig aan werd geïntroduceerd en ik daarbij allerlei voorzorgsmaatregelen had genomen zodat hij eerst een tijdje kennis kon maken, stond hij binnen de kortste keren buiten de paddock paradise omdat een van de ruinen hem met grof geweld het terrein af had gejaagd. Deze ruin had zich over een veulen ontfermd en bevocht fel iedere concurrentie. Hip gaf alle signalen om conflict te voorkomen en er was meer dan voldoende ruimte om conflict te vermijden, maar de ruin hield niet op. De eigenaresse van de ruin gaf helaas niet thuis en ik wilde Hip niet meer blootstellen aan dit soort risico’s. Na een grondige analyse van de situatie op basis van het zichtbare paardengedrag en de omstandigheden, ben ik zo snel mogelijk gaan nadenken over een andere plek. Intussen stond Hip apart met een Shet, gelukkig.

Zoals met alles in mijn leven volg ik ook bij Hippach altijd mijn intuïtie. Ik moet eerlijk bekennen dat ik deze keer niet goed had geluisterd. In de week vooraf aan de verhuizing voelde ik heel sterk dat ik de verhuizing niet moest doorzetten. Echter een pp leek zo ideaal… De positieve kant is natuurlijk dat ik mijn roze bril heb afgezet met betrekking tot paddock paradises. Ook dit is namelijk niet natuurlijk en niet in alle gevallen de beste optie. Het belangrijkste dat je voor je paard kunt doen, is een afweging maken van alle omstandigheden waar het betreffende paard (en ook jij als eigenaar mee te maken krijgt).

Met deze nieuwe inzichten ben ik opnieuw gaan kijken wat Hip nodig heeft. En vond al snel een plek met de volgende super plusplunten 🙂
– in de zomer 24/7 buiten;
– in de winter alleen ‘s avonds en ‘s nachts binnen in grote stallen van zo’n 3,5 x 5 meter;
– de stal heeft een luik naar buiten toe en Hip kan neuzen met zijn buurman;
– in plaats van alleen maar draaien, kan Hip nu zelfs lopen en liggen in zijn stal;
– buiten staan de paarden in kleine kuddes;
– er werd goed afgestemd welk groepje bij Hip past;
– absoluut onbeperkt ruwvoer (ook op stal), hier wordt de belofte waar gemaakt;
– de eigenaren wonen er en zijn goed bereikbaar, hebben veel oog voor het welzijn van paarden en denken mee in mogelijkheden;
– al bovengenoemde factoren zijn van essentieel belang, maar wat voor Hippach een wel heel grote helende factor is, is dat hij in de kudde is geplaatst bij zijn voormalige beste vriend. Paarden maken vriendschappen voor het leven en hebben in natuurlijke kuddes altijd één boezemvriend, de pair-bond genaamd. Zodra ze elkaar zagen, zaten ze weer als klitteband aan elkaar vast. Dit maakte voor Hippach de verhuizing wel heel makkelijk. Nu kan hij weer spelen, groomen en eten zij-aan-zij met zijn favoriete kleine paardje.

Het was een hectische tijd, maar eind goed al goed. Het is de moeite waard om kritisch te blijven in wat je wil voor je paard en daarbij 100% het belang van je paard voor ogen te houden. Zou ik nog steeds liever willen dat Hip nooit op stal hoeft? Ja in zekere zin wel ja, maar dat ik Hip het contact met zijn beste maatje van twee jaar geleden heb kunnen terug geven, is onbetaalbaar voor hem.

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf

Posted on

Plezier voor je Paard

Op de wei
Knappe lieve Hippach genietend op de weide.

In mijn vorige blog, die deels ging over verveling bij paarden, heb ik beloofd een stukje te schrijven over ‘enrichment of the environment’ oftewel het verrijken van de leefomgeving van een paard. En hoewel we vaak wat beperkt zijn qua mogelijkheden op pensionstallen, zijn er zeker mogelijkheden als je je creativiteit gebruikt.

In mijn visie heb ik het liefste een paard 24 uur per dag buiten in een kudde en dan in een omgeving waar ze kunnen onderzoeken bijvoorbeeld. De kans op verveling is dan kleiner. In Nederland is dit niet altijd voor iedereen weg gelegd. Je hebt je paardje en dan zoek je een plek voor je maatje dat op een goed bereikbare afstand ligt. En dan kies je uit de best mogelijke opties, zoals zoveel mogelijk weidegang, goed hooi, ruimte lichte stallen enzovoorts. Binnen de omgeving die jij vervolgens hebt kunnen kiezen voor je paard of pony, kun je vervolgens met wat kleine aanpassingen en ideeën de leefomgeving net iets interessanter maken voor een paard. En dat is waarmee ik je wil helpen in deze blogpost.

Mijn advies is om zoveel mogelijk te kijken naar de natuur van het paard, dus naar zijn natuurlijke gedrag. Er zijn veel mensen die een jolly ball in de stal van het paard hangen om verveling tegen te gaan. Die jolly ball is na een paar keer snuffelen al helemaal niet meer interessant voor het paard. Ook hier zie je dat, met alle goede bedoelingen en liefde van de eigenaren, er wordt uitgegaan van de mens die balspelletjes heeft uitgevonden. Voor een paard echter betekent zo’n ding helemaal niets. Waar kun je dan bijvoorbeeld wel aan denken?

paard voedsel bast equine awareness centre Merel Burggraaf paard paarden enrichment of the environment verrijking van de leefomgeving
Paarden zijn in de natuur 18 uur per dag bezig met eten zoeken, zo ook bast en wortels of knollen.

Een paard graast en zoekt zo’n 18 uur per dag naar eten, ook wel ‘browsing’ genoemd. Dat is 18 uur vrije beweging, veelal met het hoofd naar beneden, en lekker in de onderzoekmodus. In die tijd groomen ze elkaar ook, spelen ze en houden ze de wacht. En dan nu in de prakijk 🙂
Op de weide kun je:
– bomen plaatsen (bijvoorbeeld Wilg en Populier) of je kunt takken neerleggen van deze boomsoorten. Paarden strippen daar de bast af en eten dat op. Ook eten ze de blaadjes.
– voedsel verstoppen zoals wortels, pastinaken, appels e.d. Als ze zoiets vinden, hebben ze echt even een ‘jackpot’ moment.
– paardengras met een speciaal kruidenmengsel zaaien zodat ze kunnen kiezen wat ze eten.
In de stal kun je:
– op de grond voeren, zodat ze moeten zoeken (hangt af van hoe schoon je paard is).
– wortels, pastinaak, appel e.d. verstoppen in het hooi en tussen het stro. De staltijd wordt op die manier wat interessanter voor je paard.
– een flinke Wilgentak met blad aan de stalwand bevestigen zodat je paard deze kan kaalplukken. Dit mag best wat hoger worden gehangen. In de natuur eet een paard ook van bomen. Ze trekken daar wat van af en eten het dan met de hals weer lager op. Een leuke aanvulling is trouwens dat er een onderzoek is gedaan door Sharon May Davis naar het ontbrekende ‘nugal ligament lamellae’ in de hals van moderne sportpaarden. Paarden missen daardoor stevigheid, kracht en balans in de nek. Die kracht is echter van essentieel belang voor het rijden. Door het paard iets aan te bieden dat hoog hangt trainen ze nekspieren die dit gebrek kunnen opvangen.
– een hooinet is nog steeds niet een geweldige optie omdat het voor paarden vaak frustrerend is. Wat een betere optie is, is een slowfeeder. Eentje die goed door een wetenschappelijk onderzoek naar frustratie bij paarden kwam, is de Pacefeeder. Google maar, ze zijn goed verkrijgbaar en kunnen makkelijk in de hoek van een stal worden geplaatst. Ze zijn ook veel veiliger dan een hooinet.
– brokjes voeren in een mengsel van gehakseld kruidenhooi. Zo doen ze langer met hun voer wat natuurlijk is en ook verveling tegen gaat.

Pacefeeder slowfeeder equine awareness centre Merel Burggraaf paard paarden enrichment of the environment verrijking van de leefomgeving
Een goede slowfeeder.

Er is altijd meer te verzinnen, maar dit is vast een goed begin en op de meeste plaatsen wel uit te voeren. Als je een beetje moeite neemt, dan kun je de leefomgeving van je paard dus best verbeteren. Ik ben heel benieuwd wat voor ideeën jij nog hebt!

Mijn lieve vriend Hippach gaat deze maand verhuizen naar een paddock paradise. Ik ben heel gelukkig dat ik een plek heb gevonden waar hij 24 uur per dag buiten zal staan (met de beschikking over een schuilstal natuurlijk) in een kudde en in een omgeving waar hij uitgenodigd wordt om te bewegen. Ik hou je op de hoogte!

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf

Posted on

Het Menselijke Paard – Dorst naar Aandacht?

 

Equine Awareness Centre Merel Burggraaf Hippach drinken water paard paarden drinkmondje gedragstraining
Hippach’s liefste drinkmondje!

Ik heb laatst een paard ontmoet dat zeer menselijke trekjes had. Hij stelde zich aan als hij zijn water dronk. Ik zal het even uitleggen. Dit paard staat in zijn eentje op een wei, naast andere weilanden met paarden die ook alleen staan, en op zijn wei staat een emmer met water. Althans dat hoort er in te zitten. Soms zit er geen water in. Een paard is een heel onderzoekend dier en op die wei heeft hij weinig meer dan zijn emmer. Hij heeft op enig moment ontdekt dat hij die emmer om kan gooien.

De dag dat ik bij dit paard was, was het erg warm weer. Het paard liep langs het draad en telkens naar de emmer, die op zijn kop lag en dus leeg was. Mijn man en ik hebben dit grote dier daarom een emmer water aangeboden die hij direct opdronk. En aangezien de emmer meteen leeg werd gedronken, hebben we hem een tweede emmer aangeboden. Die emmer ging bijna helemaal leeg. Het water dat over was hebben wij in zijn eigen emmer gedaan en er nog een extra bij gedaan. Hij hoefde op dit moment niet meer, maar kwam nog even bij ons staan, aan ons ruiken en zo. Het dier had kunnen drinken dus wij hadden voor dat moment gedaan wat we konden.

Toevallig ontmoetten wij de dag er op de eigenaar. Ik wil trouwens even aangeven dat ik de beide eigenaars graag mag. Ik vroeg wie er tijdens de vakantie voor het water van het paard had gezorgd en dat de emmer lang leeg was. Dat wij, toen wij dit zagen, het paard gelijk water hadden gegeven. Hierop kreeg ik een reactie die mij, en mijn man die niet uit de paardenwereld komt, zeer verbaasde. De eigenaar gaf aan dat het paard best een tijd zonder water kan, dat hij vaak zijn emmer omgooit en dat het paard dan pech heeft. Vervolgens melde hij dat het paard, wanneer het water krijgt aangeboden, gaat drinken om aandacht te krijgen, uit aanstellerij.
Equine Awareness Centre horse water Merel Burggraaf paard paarden gedragstraining gedragsdeskundige Fergus
Het toekennen van menselijk gedrag aan een paard noem je antropomorfisme en dit is een perfect voorbeeld. Mensen doen dit om gedrag van een paard te verklaren, maar beseffen niet dat ze dichter bij de waarheid komen als ze zich in het wezen paard verdiepen. Wat je ook vaak ziet, is dat mensen het paard ergens verantwoordelijk voor maken of erger nog de schuld van geven. Op dat moment wordt het paard de kwaaie pier en krijgt hij zijn verdiende loon. Dit neemt direct de verantwoordelijkheid weg bij de eigenaar. Als het paard geen water heeft dan is het zijn eigen schuld. Hij heeft het over zichzelf afgeroepen dat hij geen water heeft. En hij heeft het niet echt nodig want hij drinkt om zich aan te stellen en aandacht te krijgen. Terwijl als de eigenaar de verantwoordelijkheid weer zou nemen, dan zorgt hij dat de emmer in de weide in 1 of 2 grote autobanden wordt gezet zodat de emmer niet kan worden omgegooid of misschien pas als deze leeg is en dan is het niet erg. De tweede verantwoordelijkheid is iets vaker naar de wei lopen om het water te controleren en aan te vullen of te verversen.

Paarden zijn geen mensen, maar maken wel op een manier contact met ons dat wij er emoties bij voelen en ook is er in wetenschappelijk onderzoek aangetoond dat mensen en paarden samen via een uniek systeem van aanraking een diepe relatie aangaan, het ‘embodied language system’ (belichaamd taalsysteem) (Game, Ann: Sage Journals volume 7 issue 4, pages 1-12, Dec 1, 2001). Aangezien paarden nog steeds geen mensen zijn, is het toekennen van menselijk gedrag aan paarden, zoals je in dit voorbeeld ziet, voor paarden vaak heel nadelig. Wat kun je beter wel doen? Kijken naar de feiten. Is de emmer leeg? Gauw vullen. En wordt de emmer regelmatig omgegooid? Zet deze dan in banden zodat het dier langer kan beschikken over water. En kijk ook verder… het omgooien komt mogelijk voort uit verveling omdat er verder weinig te doen is op het kleine stukje wei waar dit paard staat. Je kunt verveling tegengaan door ‘enrichment of the environment’, dus het verrijken van de omgeving. Een concept waar mijn volgende blog over zal gaan.

Geniet van je paard! Equine Awareness Centre horse water Merel Burggraaf paard paarden gedragstraining gedragsdeskundige
Hartelijke groet,
Merel Burggraaf
NAC Qualified Equine Behaviourist
Equine Healer / Equine Artist

 

Posted on

Healing van een Amerikaanse Merrie II

Equine Awareness Centre Merel Burggraaf equine healing paarden paard healing
Update met betrekking tot de healing/reading van het overzeese paard, een prachtige Paint merrie. Gisterenavond kreeg ik bericht (er is nogal een tijdverschil natuurlijk) dat de merrie zich veel beter voelde. De 3 weken voorafgaand aan de healing en reading was ze heel onhebbelijk tijdens het poetsen, de oren naar achteren, bijten, schoppen. Allemaal uitingen dat het paard zich niet goed voelde en door de eigenaresse heel goed opgepakt.
De merrie liet me zien dat ze iemand miste en keek daarbij grenzen over (ik zie dat beeld dan). Toen ik dat de eigenaresse vertelde, liet ze weten dat de broer van haar merrie naar een andere staat is verhuisd. Ze stonden al jaren niet op dezelfde stal, maar toch voelde ze had hij is weg gegaan. Ik had haar op de chat toen ik nog in verbinding was met de merrie en heb haar dus gelijk verder op dit gemis kunnen behandelen.
Na één sessie was er de volgende ochtend direct veel resultaat te bemerken. De merrie was compleet ontspannen tijdens het poetsen, voor iedereen veel fijner 

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf

Posted on

Healing van een Amerikaanse Merrie I

Equine Awareness Centre Merel Burggraaf paard paarden horse equine horses healing art

Twee dagen geleden weer een bijzondere healing en reading gedaan voor een paard aan de andere kant van de oceaan. Op afstand dus (op deze foto zie je mij een healing geven aan Hippie toen hij pas 10 dagen bij mij was).
Er was me niets verteld over de situatie met het overzeese paard, maar alleen om hulp gevraagd. Hoe vaak ik ook healings en readings heb gedaan, toch blijft het iedere keer spannend of ik wel voel wat degene die mijn hulp inroept wil weten. Maar ook deze keer was het helemaal raak.
Vanavond werd weer heel duidelijk hoe sterk de banden zijn die paarden onderling hebben. Zo sterk dat zij het precies kunnen aanvoelen of een paard waarmee ze binding hebben nog wel of niet in de buurt is, zelfs al stonden ze al jaren niet meer op dezelfde stal. Het maatje van dit paard is naar een andere staat verhuisd en ze voelt er verdriet over. Ze liet me zien dat ze hem zoekt.
Ook de lichamelijke ongemakken die ik voelde bleken te kloppen. Gelukkig was hier de veearts al bij geweest en loopt de behandeling nog.
Na deze reading/healing is door de eigenaar een en ander bevestigd en duidelijk geworden. Een tweede sessie volgt.

Healings en readings doe ik natuurlijk niet alleen voor paarden overzee, maar ook ‘gewoon’ in Nederland (fysiek of op afstand). Neem daarvoor gerust contact op.

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf

Posted on

De Hoefsmid, doodeng of super safe?

Equine Awareness Centre Merel Burggraaf succes paardentraining hoefsmid clicker training paard paarden Hippie Boy
Van angst naar nieuwsgierigheid.

Toen Hippie Boy net bij mij kwam, kende hij eigenlijk nog niets en dat wat hij wel kende was gevuld met angst. Vanuit die angst kon hij dan behoorlijk heftig reageren. Natuurlijk heb ik hem eerst de rust gegeven die hij nodig had om weer bij te komen. Echter met een paard weet je ook dat het al snel tijd is voor de hoefsmid. En ook voetjes geven kende hij als 4 jarige nauwelijks…

Ik merkte al heel snel bij Hippie dat hij eigenlijk alles heel graag voor je doet, als hij zich maar veilig voelt. Daar waar hij het stempel kreeg ‘staatsgevaarlijk’ te zijn, had hij eigenlijk alleen uit angst gereageerd. Wanneer een paard uit angst reageert, kiest hij uit de ‘4F’s’ (onder andere ‘fight’ en ‘flight’). Hippie had hierin een vast patroon ontwikkeld. Bij paniek wil hij vluchten. Wordt hij tegengehouden (of denkt hij dat), dan steigert hij van je af om zich los te werken om vervolgens weg te vluchten. Met dat patroon ben ik dus aan de slag gegaan.

In de eerste periode heb ik Hippie Boy geleerd om kalm te reageren door kalmerende oefeningen te doen met hem en door alleen nog maar te werken met positieve bekrachtiging. Hij leerde daardoor steeds weer dat hij niets fout kon doen en dat hij niets te vrezen had. Ook wist hij hierdoor steeds beter hoe hij zichzelf kon kalmeren als hij iets spannend vond. Vervolgens ben ik hem gaan leren om voetjes te geven.

Met de positieve insteek van de training heeft hij heel snel geleerd om, aan de voorkant, zijn voetjes te geven. Ik kon daar ook al heel snel leren om zijn benen naar voren te strekken, allemaal met het oog op de hoefsmid. Mijn gevoel dat Hip heel graag meewerkt, werd telkens weer bevestigd. Hij vond het leuk, werd steeds nieuwsgieriger en open en had altijd de oortjes naar voren. Bij de achterbenen merkte ik dat hij veel moeite had met zijn balans. Het aanleren was hier veel moeilijker. En dan moet je oppassen dat je wel blijft voelen wat de reden is dat het paard ‘weigert’ zijn achterbenen te geven. Ook bij mij stonden er mensen met goedbedoeld advies aan de kant, advies dat goed weerspiegelt hoe er over het algemeen met paarden wordt omgegaan. Hip werd bestempeld als ‘puber’ en een praam om zijn neus zou hem wel leren…

Uiteraard ging dat advies het ene oor in en het andere oor weer net zo hard uit. Dit paard wil alles voor je doen, als hij het kan. En dit kon hij gewoonweg nog niet. Na enkele maanden van dressuurmatig (aan de hand) trainen en behandelingen door de Osteopaat, is ook dit vrij snel stukken beter gegaan. De hoefsmid was nog even een ander verhaal, met name omdat degene bij wie hij in training was, voor Hip bij mij kwam, had verteld dat hij een ‘akkefietje met de hoefsmid’ had gehad. Ik kende die hoefsmid ook en een akkefietje met hem betekent schoppen en slaan. Dat is bij Hip natuurlijk niet anders geweest.

Op de achtergrond had ik inmiddels een hele deskundige en prettige hoefsmid voor Hippie Boy geregeld, een van de weinige vrouwelijke hoefsmeden die dit land rijk is. Hip had inmiddels al heel wat stappen vooruit gemaakt en stond naar mijn zin te hoog op zijn hoefjes, dus hebben we de stap gezet. De hoefsmid kwam. Spannend natuurlijk, maar gelukkig stond zij volledig open voor het verhaal en mijn inzichten.

Geur werkt heel direct op het limbische brein en roept op die manier razendsnel associaties en bijbehorende emoties op. De geur van hoefsmid is voor een paard dan ook gelijk heel herkenbaar. Als ze voorheen uit angst hebben gereageerd, zullen ze dat gelijk weer doen. Onze hoefsmid maakte in alle rust kennis met Hip en op een plek waar hij zich het veiligst voelt, begon zij aan een van de voorhoeven. Ik voelde aan Hip dat hij enorm probeerde te vertrouwen, maar ook dat de spanning van binnen aan het opbouwen was. Al vrij snel kwam het moment van vluchten, waarbij Hip zich al steigerend omdraaide en zich los rukte, om vervolgens terug te vliegen naar de paddock.

Ik deed dat wat de meesten in de paardenwereld je niet adviseren… Ik liet hem gaan en deed dat bewust. Dit zou het moment zijn waarop Hippie Boy zou leren dat er niet meer gestraft werd. Ik liet hem gaan en al bokkend rende hij naar zijn kudde. In alle rust ben ik vanuit een andere richting naar hem toe gelopen. Op een afstandje bleef ik stil staan waarop Hip direct naar me toe kwam en bij mijn schouder bleef staan. Ik kon hem vervolgens mee terug leiden naar de hoefsmid en daar hebben we, met dank aan onze rust, beide voorhoeven kunnen bekappen. Hippie Boy werd hiervoor beloond natuurlijk. Ook mocht hij nogmaals uitgebreid aan het schort van de hoefsmid snuffelen en kreeg hij ook van haar beloningen. Deze ervaring wordt, met behulp van beloningen en geur, in het zenuwstelsel opgeslagen waardoor het iedere keer makkelijker wordt.

Equine Awareness Centre Merel Burggraaf succes paardentraining hoefsmid clicker training paard paarden Hippie Boy 2
Snuffelen aan het schort van de hoefsmid betekent deze positieve ervaring diep opslaan in het limbische brein.

De keer erop kon de hoefsmid ook de achterhoeven bekappen en al vrij vlug daarna is het gelukt om iedere hoef op het paaltje te zetten en in alle rust te bekappen. Hip vindt het nu gewoon leuk als ze komt!

Equine Awareness Centre Merel Burggraaf succes paardentraining hoefsmid clicker training paard paarden Hippie Boy 3
Belonen, en wel op het juiste moment!

Hopelijk inspireert dit verhaal je om naar alles te kijken wanneer je een paard iets nieuws aanleert en het erop lijkt dat hij ‘weigert’ of zich als ‘puber’ gedraagt. Bij dit traject had ik natuurlijk te maken met diepe angst, een lichaam dat het gevraagde nog niet kon uitvoeren en een zeer sensibel paard (van Jazz) dat zich heeft aangeleerd te vluchten zodra hij het spannend vindt. Dit traject heeft enkele maanden geduurd waarbij ik healing en gedragstraining, dressuur oefeningen en Osteopathie heb ingezet om Hip op een kalme manier alsnog te leren zijn voetjes te geven en dat de hoefsmid niet eng is. Een grote uitdaging, zeker als je ook nog bedenkt dat het vastpakken van de benen vanuit de evolutie door een paard volledig geassocieerd wordt met gepakt worden door een roofdier. Een paard moet zichzelf dus op veel vlakken overwinnen in deze situatie. Door deze aanpak is het echter geen moment onveilig geweest.

Met Hip is het gelukt. Het lukt met jouw paard vast ook! Heb je hulp nodig? Neem dan gerust contact met me op.

Hartelijke groet,
Merel Burggraaf