Je maakt wat mee als je met paarden werkt. Ik hoop dat, als jij een paard hebt, je er niet mee te maken krijgt, maar de meeste paardeneigenaren hebben het wel een keer mee gemaakt. Je komt bij je paard aan en hij heeft een wond. Niet fijn. Vanochtend kwam ik bij een klant voor gedragstraining toen we erachter kwamen dat haar paard een wond had. Vooral omdat er ook een stuk van de hoefwand af was, werd besloten de paardenarts te bellen.
De eigenaresse is geen paniekvogel, het paard was rustig en ik was er toch en besloot mee te wachten op de paardenarts. Het kon wel eens een uur gaan duren. Wat ik echter zo waardevol vind van gedragstraining met de clicker is natuurlijk de positieve en creatieve benadering. Toen ik die wereld in dook, is mijn benadering van lastige situaties in het dagelijkse leven ook positiever en creatiever geworden. Ik besloot daarom toch voor te stellen, als afleiding van het geheel, om tijdens het wachten de training door te laten gaan. Het paard stond rustig hooi te eten en er was geen acute situatie. De eigenaresse kon ook wel even wat afleiding gebruiken. En er is meer dan genoeg wat je stilstaand kunt trainen.
Mijn manier van trainen maakt positief, creatief en vindingrijk en dus paste ik dat ook hier toe. Ik besloot eerst even samen met de eigenaresse over het paard te praten. Waar loopt ze tegenaan met de merrie? Waar wil ze graag aan werken? Wat gaat goed, wat gaat minder? Ik kende deze merrie in ieder geval al van de reading die ik op afstand had gedaan (en in het echt bleek ze nog veel leuker!), dus vanuit hier konden we makkelijk een bruggetje maken. Ik wilde vervolgens de eigenaresse nog even haar rust gunnen en stelde voor dat ik alvast eens zou kijken hoe de merrie op de clicker reageert.
Normaal gesproken zou je een paardeneigenaar helemaal niet willen lastig vallen met ‘zullen we toch kijken of we kunnen trainen?’ na zo’n ontdekking! En in dit geval bleek het de juiste keuze. Zowel de eigenaresse als de merrie hadden even afleiding. Sterker nog, de merrie begon het aanleren van de click heel leuk te vinden en de eigenaresse had zelfs even tijd om met de pensioneigenaar te kijken wat de oorzaak kan zijn geweest in de stal. We zijn zelfs zo ver gekomen dat ook de eigenaresse even met de clicker aan de slag kon en we samen de merrie alvast konden laten kennismaken met de target. Hoe leuk is dat?
Het uur wachten op de paardenarts dat anders koud en saai was geweest, vloog hierdoor voorbij. En op het moment dat we klaar waren met de training en het paard opeens meer met haar been bezig was, verscheen de paardenarts. Ik kon nog blijven, dus dat deed ik. Ik hielp graag mee want als een paard met een wond onderzocht en behandeld moet worden, dan zijn een paar extra handen en ogen vaak best welkom.
Er is goede hoop dat de merrie goed herstelt en gelukkig is er genoeg dat we wél kunnen trainen, dus we kijken ondanks dit ongeluk al uit naar de volgende keer. Dát vind ik nou zo mooi aan mijn werk: ik kijk naar wat wél kan in plaats van wat niet kan.
Hartelijke groet,
Merel Burggraaf
De afgelopen weken heb ik vooral laten zien hoe het met mijn lieve Hippie Boy gaat. Ik ben ook zo trots op hem! Maar ik ben natuurlijk niet alleen met Hippie bezig. Integendeel, ik doe zoveel readings en healings voor paarden, dat het me leuk leek om een blogpost te schrijven met wat van de hoogtepunten en wat er zoal voorbij komt. Geen enkel paard is hetzelfde en geen reading is hetzelfde. En hoewel ik ontzettend veel readings heb gedaan, blijf ik me verbazen over wat er voorbij komt!
Ook Hippie ontvangt regelmatig healings, mijn grote vriend!