Soms moet je geen plan hebben, maar ‘gewoon’ in de wereld van je paard stappen. Wij mensen lopen nog al eens met een vol hoofd rond en komen met een hoofdje vol plannen aan bij ons paard, maar wat als je eens geen plan hebt en kijkt wat er ontstaat. Vanuit die ruimte en vrijheid ontstaan prachtige dingen die vervolgens ook een mooie plek binnen de ‘training’ van je paard krijgen. Vertrouw er maar eens op dat je paard precies laat zien en mee gaat in wat hij op dat moment nodig heeft en leuk vindt.
Zo kwam ik dus gisteren bij Hip aan, zonder plannen, zonder ideeën, zonder doelen. Ik had vooral zin om hem te zien en lekker met hem door de buitenbak te wandelen. Ik pakte niks anders dan zijn halster en touw en een paar wortels. Terwijl ik langs de bak liep, pakte ik spontaan 4 springbalken en legde die neer. Het leek me lekker voor Hip om met het wandelen ook wat andere spieren te gebruiken. Wel allemaal heel ontspannen en het kwam ook spontaan in me op.
Wat een hele eenvoudige ontspannen wandelsessie moest worden, veranderde in een super leuk #lolmetjeknol uur. De wandeling werd een grondwerk sessie (my way, dus geen zwaaiende touwen) en Hip die de balken voorheen super spannend vond, draafde uiteindelijk over de vier balken in vrijheid samen met mij! Wat een fun! Terwijl Hip onderhand in slaap viel van de wandeling, werd hij juist super enthousiast en blij van het draven over de balken. Dat hij daarmee ook nog zijn lijf gebruikte en zichzelf steeds moediger over de balken bewoog, maakte deze sessie plotseling super waardevol. En ook voor onze band is samen fun hebben natuurlijk super goed!
Ook na de sessie gebeurde er iets heel moois. Ik zette Hip terug bij zijn vrienden in de paddock en bleef nog een tijdje bij hem. We groomden elkaar en daarna stapte hij naar voren zodat ik die grote paardenbillen van hem kon groomen. Toen ik helemaal stil werd van binnen, voelde ik dat ik 100% opgenomen werd in de energie van de kudde. Ik werd een met de kalmte en stilte die er in de kudde heerste op dat moment. Kort daarna voelde ik, vanuit die kalme afstemming en eenwording met de paarden, een verandering in de atmosfeer. Het was heel subtiel en ik kon me voorstellen dat dit precies zo door de paarden wordt gevoeld. Er kwam regen aan. En terwijl ik dat voel stapt Hip naar de hooiruif om met een droog hoofdje te knabbelen en loop ik door de regen voldaan de paddock uit nagenietend van die heerlijke verbondenheid met de paarden en van de fun die Hip en ik hebben beleefd <3
Merel