Oké, hier is het filmpje dan van Hippie’s meest stoere actie ooit. Nou heb ik voor de beelden van zijn stoerste actie ooit eerst een stukje film geplaatst waarin ik iets meer vertel over de achtergrond. Het filmpje duurt in totaal ongeveer 5 minuten. Ik hoop dat je het helemaal wil kijken (ik vond het lastig genoeg om zo in mijn woonkamer te vertellen voor de camera LOL).
Ook kun je op mijn YouTube kanaal in vlog #12 zien hoe ik een eerdere training aanpakte en hoeveel spanning hij toen nog had. Tot voor kort wilde Hip het liefst de stallenhal uit racen, laat staan van de wasplaats. In de huidige vlog zie je hoe Hip ZELF kiest om zijn angst op te lossen en ik geef hem alle ruimte. En inmiddels… wil hij er niet eens meer vanaf ?.
Wanneer we een paard kopen, hopen we allemaal dat we een band met het dier krijgen. De een heeft misschien wat meer tijd nodig dan de ander, maar als we goed zijn voor ons paard dan ontstaat die band vaak wel. Sterker nog het paard wordt onderdeel van het systeem waarin je je bevindt. Dit thema is de afgelopen twee weken in verschillende readings en healings nogal actueel, dus wil ik er graag wat over delen met je. Eén van de readings was trouwens met een hond. En hoewel een hond en een paard enorm verschillen hebben ze een ding zeker gemeen en dat is dat ze met hun mens een diepe band aangaan.
De afgelopen weken kom ik telkens, hoewel het compleet verschillende situaties betreft, dezelfde dynamiek tegen. We gaan een band aan met ons paard (of hond dus), we doen er leuke dingen mee, we geven ze de best mogelijke zorg en als het een paard is met een verleden, dan helpen we hem ook nog om weer helemaal op de rit te komen. Onze focus is gericht op ONZE liefde voor het paard, ONZE mogelijkheden om hem te helpen en te verzorgen en ONZE band met hem. Het paard staat in het centrum van onze aandacht en liefde <3 En dat is prachtig! Waar veel mensen zich niet zo van bewust zijn, is dat er vanuit al dit moois een bepaald systeem ontstaat. Zeker met paarden zijn mensen zich er minder van bewust omdat een paard nu eenmaal niet bij je thuis op de bank ligt 😉
Het Systeem
Jij bent onderdeel van een systeem dat je met bijvoorbeeld je partner en/of gezinsleden hebt gevormd en waar ieder zijn of haar rol heeft en waarin je ook elkaar aanvoelt of in ieder geval een bepaalde wisselwerking hebt met elkaar. Dit spreidt zich natuurlijk ook verder uit naar bijvoorbeeld je ouders en broers of zussen. De dieren waarmee je een band opbouwt worden ook onderdeel van het systeem. Zeker een kuddedier als een paard of een roedeldier als een hond gaan, met een beetje prettige voorwaarden, moeiteloos een band met je aan en worden een schakel in het systeem. Gaat alles goed, dan is dit prima. De paarden (en hond) die ik in de afgelopen weken heb gesproken, hebben weer gezorgd voor een mooi stukje bewustwording, en wel de volgende.
Wat Gebeurt Er Nu?
Een paard mag dan iets verder van huis staan, wat jij voor hem voelt, voelt hij voor jou. En ja ook op afstand 🙂 En dan gebeurt er iets dat jij helemaal niet wil. Je paard voelt niet alleen feilloos aan wat jij voelt, maar ook wat er speelt en waar je last van hebt. Ga je door een moeilijke tijd heen, dan treedt het systeem in werking. En in dit geval zijn de rollen omgekeerd. Het paard gaat meevoelen, je emoties overnemen of mee helpen dragen. Wat jij merkt is dat je paard zich niet goed voelt, hij is zichzelf niet, eet bijvoorbeeld niet of presteert niet wat hij normaal kan. En omdat je niet in de gaten hebt dat het paard voor JOU zorgt en iets te veel met je meeleeft, ga jij je ook nog zorgen maken om hem en je voelde je al zo rot. Mmm… eerder schreef ik dus over ONZE liefde en zorg voor het paard, maar omgekeerd werkt het dus net zo. Alleen het probleem is dat er in dit geval niemand bij gebaat is. Integendeel.
Soms heeft je paard ergens last van en dan zorg je ervoor dat hij weer op de rit komt. Als het goed is, doe je dit niet door zijn pijn over te nemen, maar door hem te voorzien van de juiste behandeling, voeding of training. Jij bent verantwoordelijk voor je dier <3
Soms heb jij ergens last van en dan zorg jij ervoor dat je weer op de rit komt. Het is niet de bedoeling dat het paard jouw pijn overneemt. Hij is niet verantwoordelijk voor jou, maar wel ontzettend loyaal aan je 🙂 en doet dit dus ongevraagd.
De Oplossing
De oplossing is het paard te vertellen wat er speelt én te vertellen dat hij dit niet hoeft op te lossen of over te nemen en dat het genoeg is je momenten met hem juist plezier geven. Lukt het je niet zelf of twijfel je of je boodschap goed is aangekomen? Dan kan ik helpen door met je paard te communiceren en hem bewust te maken van het systeem. Zodra het paard begrijpt dat zijn goed bedoelde hulp niet helpt, zal het paard weer normaal gaan functioneren. En dan is dat in ieder geval een zorg minder!
Zo langzaam als we in het begin gingen, zo snel gaan we nu. Met sprongen vooruit en dat voelt heerlijk. Niet omdat ik haast heb want ik heb wel bewezen geduldig te zijn met Hip, maar omdat dit betekent dat Hip tegenwoordig super goed in zijn paardenvelletje zit. Letterlijk en figuurlijk. Hip ziet er goed uit! En hij voelt zich goed. Dat merk ik aan hoeveel hij speelt, de rustige lieve blik in zijn ogen en hoe graag hij van alles onderzoekt en wil leren.
Dat laatste is iets waarvan hij me duidelijk maakte daar veel behoefte aan te hebben. Het is ook heel fijn dat hij alles wil weten, uitvinden en onderzoeken want daar wordt hij moedig van. Hip was altijd super bang voor alles. Het helpt ook niet mee als je zoveel nare dingen hebt meegemaakt. Ik deed wel van alles met Hip en gebruik clicker-training om zijn gedrag te revalideren, maar met sommige dingen wachtte ik ook. Inmiddels is Hip wel echt een stukje verder en heeft hij zelf ook duidelijk aangegeven meer te willen gaan leren. Hier besteden we nu dus zo’n beetje iedere dag tijd aan en met resultaat.
This slideshow requires JavaScript.
De grote stallenhal, waar ook alle poetsplaatsen zijn, vond hij nog steeds doodeng. Zijn stal is in een ander gebouw, dus om hier te wennen moet hij het hebben van de kortere momenten. In het begin was het geen doen, dus poetste ik hem in de longeerkraal. Een prima oplossing, maar inmiddels heeft hij mentaal een mooie sprong gemaakt en wilde ik hem afgelopen week laten wennen aan de grote hal. Het grappige is dat hij ook al zelf die kant op liep in plaats van naar de longeerkraal. Het volgende heb ik gedaan. Ik heb mijn stationary target gebruikt om hem duidelijk te maken waar hij hoort te staan. Met clicker-training beloonde ik de rust tijdens het staan en het aanraken van de stationary target. Wilde hij even rondlopen door de hal om alles te besnuffelen, aan te raken en te zien? Dan liet ik dat toe. Het is logisch dat hij wil weten waar hij is en wat hier allemaal staat. Gunstig, zo ziet hij zelf dat er geen sabeltandtijger achter de hooibaal ligt 😉 en ook houdt hij zo zelf de controle in plaats van dat ik alles voor hem bepaal. Hij liep daarna iedere keer weer makkelijker mee terug naar de stationary target. Zodra hij de hal goed kent, zal zijn behoefte om rond te lopen verdwijnen.
Sociaal contact heb ik ook weer gebruikt om Hippach te helpen. Had hij een schrikmoment? Dan gingen we samen even de hal uit en mocht hij tot bedaren komen bij de merries waar hij zo verliefd op is. Een ander belangrijk aspect van leren waarvan ik gebruik kon maken, is observational learning. Ik heb een aantal keer Hip gepoetst door dit naast zijn beste maatjes te doen. Hip kon zo leren dat het volkomen oké is om op die plek stil te staan en gepoetst te worden. We zijn nu slechts één week verder en vandaag stond ik alleen met Hip in de stallenhal. Ik kon hem heerlijk poetsen, zowel voor als na de training. Een nieuw jong paard op stal dat zelf nog erg onrustig is bij het poetsen kwam even later ook binnen. Ik heb Hip toen weer mee naar buiten genomen zodat het leren van anderen zuiver blijft en zijn moed niet ongedaan gemaakt wordt. Ik vind het belangrijk om de juiste omstandigheden te creëren en Hip te laten voelen dat hij van mij op aan kan. Wanneer zijn rust in de stallenhal goed is bekrachtigd, kan ik gerust binnen blijven als er een onrustig paard binnen komt of als er iets anders gebeurt. In deze kwetsbare fase kies ik voor rust en dat geeft hem een veilig gevoel.
Een nieuw jaar is altijd aanleiding, voor mij althans, om het afgelopen jaar te evalueren en vooral te voelen waar ik behoefte aan heb, wat ik wil ontwikkelen en waar ik mijn energie in wil steken. Een mooie ontwikkeling die zich op dit moment ontvouwt in mijn persoonlijke leven, maakt ook dat ik hierin nog meer keuzevrijheid heb. De rust en ontspanning maken mij helemaal vrij om te doen waar ik blij van word. Eigenlijk is het heel grappig, nog steeds overkomt het me dat ik helemaal denk te weten hoe mijn leven in elkaar zit en dan ontdek ik altijd weer een laagje dat kan worden afgepeld. En met ieder afgepeld laagje kom ik dichter bij de essentie. En waarschijnlijk gaat dit mijn hele leven zo door 😉
Vanuit deze voelende ‘staat van zijn’ die past bij januari heb ik ook op diep niveau contact gemaakt met mijn lieve paard Hippach. Hippach zit vol wijsheid, boodschappen en kracht en ik heb besloten om me 300% op hem te richten. Dat deed ik al wel, maar nu heb ik besloten me volledig door hem te laten leiden. Hippach is altijd erg duidelijk en eerlijk in zijn communicatie en ik ben goed in staat om dit op te pikken. Dat is natuurlijk ook wat ik doe tijdens een reading voor je paard. Wanneer ik vertrouw op zijn oordeel en eerlijkheid en ik me door hem laat leiden, merk ik dat ik tot goede oplossingen kom als we iets lastigs tegen komen en merk ik dat ik veel van hem leer. Het is echt zo dat paarden vaak beter weten wat ze nodig hebben dan wij… Ja, laat dit maar even bezinken 🙂 En wat ook waar is, is dat hoe meer we naar onze paarden (en honden ook) luisteren, hoe meer zij zich gehoord voelen, hoe duidelijker ze gaan communiceren.
Voorbeeld
Ik heb hier een heel concreet voorbeeld van dat ik graag met je deel. Weet je nog dat ik een vlog had gemaakt waarin ik laat zien dat Hippach zijn hoofdstel haat? En hoe ik dit met clicker-training heb ‘verbeterd’? Dit heeft nog een interessant staartje gekregen. Met clicker-training kreeg ik het inderdaad voor elkaar, binnen no-time, dat Hip zijn hoofdstel, of eigenlijk kaptoom, weer aan wilde zonder dat ik daarvoor trucjes moest uithalen. Ik kon hem dan ook weer ‘prima’ longeren met de kaptoom. Het viel me echter op dat Hip iedere keer toch weer een hekel kreeg aan dat ding en ook wel eens heftig met zijn hoofd schudde of opeens liet zien dat hij pijn bij zijn oren had. Ik besloot daarom naar hem te luisteren en hem de kaptoom niet meer aan te trekken.
Ik wilde natuurlijk wel blijven longeren en heb hem daarom een aantal keer in vrijheid gelongeerd. Ik merkte dat er een bepaalde spanning in zijn lijf verdwenen was, maar nu kon ik hem niet altijd helemaal helpen om de balans te vinden. Hij kwam wel een heel eind, maar ik wil het echt heel goed doen, zoals ik geleerd heb bij Stal Mireille. Ik koos er daarom voor om Hip, tijdelijk, met zijn halster te longeren. Het resultaat was fantastisch! Nu was er niets meer waar Hip pijn van kreeg, zijn lijf was vrij van spanning, en daardoor liep hij uit zichzelf al veel makkelijker en langer in balans. En hij had maar hele kleine aanwijzingen van me nodig die ik kon geven via het halster. Op eens liep hij vele malen beter dan ik hem ooit heb zien lopen aan de longe, helemaal pijn- en spanningsvrij.
Had ik eerder écht geluisterd, dan had het hele traject van in balans lopen aan de enkele longe nog veel sneller gegaan. Nu heb ik zelfs binnen heel korte tijd voor elkaar dat Hip ook in de galop zijn rug ontspant en zijn hoofd omlaag brengt. En dan mooi met het neusje naar voren in plaats van opgekruld met zijn hoofd achter de verticale lijn omdat hij toch spanning had.
Waarom heb ik dit niet eerder door gehad? Dit is het punt waarop ik hoop dat ook jij er iets van leert. Ik had in mijn hoofd nog steeds het oude plaatje van Hip, de Hip met last van zijn rug en bekken. Dit plaatje klopte echter al niet meer en zat het ontvankelijk zijn voor nieuwe informatie in de weg. Omdat ik dacht te weten dat het aan zijn rug/bekken lag, zocht ik het probleem niet in het hoofdstel. Net als wanneer ik met een onbekend paard contact heb, moet ik ook voor Hip helemaal ‘leeg’ blijven. Wanneer ik niks invul, maar puur luister, dan geeft hij me hele heldere antwoorden. En daarom luister ik vanaf nu 300% naar Hip. Ik heb zo’n vermoeden dat hij me dit jaar heel veel gaat leren.
De foto’s die je hier ziet zijn van mijn vorige reis naar Florida, waar ik naar toe ging om healings en readings te doen voor de paarden en ezels daar. Super speciaal dat ik al een aantal keer daarheen ben gevraagd om met paarden aan de slag te gaan. Nu word ik net zo blij van paarden helpen die in Nederland staan natuurlijk 🙂 want ieder paard is er weer een die geholpen is, waar ze ook zijn, maar de grenzen over gaan om paarden te helpen past heerlijk bij mijn behoefte aan avontuur!
Nu heb ik vorige week onder andere een reading en healing op afstand gedaan voor een paard in België. Wederom wist ik vooraf niets van het paard. Ik kreeg alleen de vraag of ik contact wilde maken en ik kreeg twee foto’s. Ik was natuurlijk niet verbaasd, maar wel blij verrast dat de eerste zin van haar reactie was: ‘Alles wat je over hem verteld hebt, klopt gewoon!’ Waarna ze meer aanvullingen deed. En vervolgens kreeg ik gisteren een berichtje dat het gedrag van haar paard al volkomen veranderd is en ze zelfs weer een heerlijke ontspannen buitenrit heeft kunnen maken terwijl dit eerst onmogelijk was. Daar doe ik het voor!
En dit mooie resultaat krijgt gelijk een vervolg. Eind deze week reis ik af naar België om met een aantal paarden te communiceren en healing te geven, waaronder nogmaals het getalenteerde dressuurpaard van deze vrouw. Niet zo ver als Florida, maar wel weer heel fijn, leuk en bijzonder.
Wil jij ook graag een reading of healing voor je paard? Neem dan gerust contact op met me.
Uit een hele serie intense en bijzondere readings die ik onlangs heb gedaan voor verschillende paarden, wil ik er graag weer eens eentje uitlichten. Ik ontving een e-mail van een dame die zich zorgen maakte over haar verzorgpaard en verder liet ze gelukkig nog niets los. Dat wil ik ook nooit. Ik wil zo min mogelijk weten zodat ik zuiver kan werken. En zodat degene die het paard kent de informatie die ik doorgeef kan checken. Zo ook deze keer. Ik kreeg een foto en daar ging ik mee aan de slag.
Ik kon voelen dat haar zorgen terecht waren. Het paard liet me direct voelen hoe slecht hij zich voelt. Zowel emotioneel/mentaal als fysiek was het een hoopje ellende. Ik voelde een zware druk op zijn boeg en longen. Dit hangt samen met zijn verdrietige en depressieve gevoelens. Ik kon het paard ook zien in deze reading op afstand. Ik kon de band (of het gebrek eraan) voelen die hij heeft met de mensen om zich heen en met de plaats waar hij nu staat. Ik voelde ook de penibele situatie waarin hij nu verkeert en de ingewikkeldheid in de situatie tussen de mensen en het paard. Er is meer aan de hand en dat werd later helemaal duidelijk toen ik de verzorgster sprak ná de reading. Ik kan dat hier niet uit de doeken doen, dat is ook niet het doel van deze blogpost. Ik vroeg het paard wat hij graag nog meer wilde delen en hij liet me direct zijn maag/buikgebied voelen. Ik voelde duidelijk veel buikpijn en ook maagzweren. Dit was helemaal niet oké. Zo ben ik nog een tijdje door gegaan met zijn lijf navoelen en communiceren met hem.
Het verslag heb ik direct daarna naar de verzorgster gemaild. Uiteraard heb ik in mijn verslag doorverwezen naar de veearts. Dit paard heeft snel goede hulp nodig. Natuurlijk heb ik het paard ook healing gegeven. De verzorgster herkende erg veel van de informatie die ik doorgaf en gaf aan dat ze vlak voor de reading ook haren voor onderzoek had opgestuurd om te laten nagaan wat er met het paard aan de hand is. Gisteren, een week na de reading, ontving ik het bericht dat ze de uitslag van de meting had ontvangen. De bevindingen kwamen 100% overeen met wat ik heb doorgegeven. Zo’n check, check, double check is natuurlijk super interessant om mee te maken. Dit is niet de eerste keer dat ik dit meemaak hoor, maar toch is het iedere keer weer super fijn, vooral voor de mensen die zo blind moeten vertrouwen op mij en mijn gave 🙂
De volgende stappen worden nu genomen door de mensen en hopelijk wordt alles goed opgelost voor het paard. Natuurlijk hoop ik dat ik binnenkort weer eens berichtje ontvang over hoe het met hem gaat want ook voor dit paard is mijn hart weer helemaal open gegaan <3
En zoals ook weer in dit geval, maakt het niet uit waar je paard staat zelfs al is het aan de andere kant van Nederland of, zoals met de paarden uit de Verenigde Staten, aan de andere kant van de oceaan. Dit soort contact maak ik met gemak op afstand!
Hartelijke groet,
Merel Burggraaf
Medium voor paarden
Soms loopt een training heel anders dan je plant, althans het begin ervan in dit geval. Hip was zo enthousiast om na mijn vakantie weer aan de slag te gaan met clicker-training dat hij geen enkele vraag afwachtte, maar gewoon al zijn kunstjes liet zien. En dan met name zijn nieuwste kunstje ‘lachen’. Wat ik ook vroeg, Hip antwoordde met ‘lachen’.
Ik heb hem toen zogenaamd zijn nek omgedraaid en een keer raden hoe hij daar op reageerde… ?.
Hartelijke groet,
Merel Burggraaf
Ps. Wil jij ook graag nieuw gedrag aanleren of ander gedrag aanleren? Wil je een ‘probleem’ oplossen? Neem gerust contact op met me!
Oeps… onlangs besefte ik plotseling dat ik al een tijd lang over Hippie’s aversie voor het hoofdstel ben heen gewalst 🙁 Waar ik juist vanaf het begin alles prettig voor hem probeer te maken, heb ik onbewust een ‘dagelijks onhandigheidje’ gewoon opzij gezet. Achteraf gezien snap ik daar niks van. Bij alles wat ik doe, streef ik er juist naar om dat heel bewust te doen. Bij alles wat ik besluit, vraag ik me af of het goed is voor Hip, of het bij ons past en of ik het zo wel wil (zelfs als het ‘normaal’ is in de paardenwereld). En toch was er iets ingeslopen dat tegen de manier waarop ik met paarden wil omgaan indruist.
Zo enthousiast als Hip zijn hoofd zelf in het halster steekt, zo onwelwillend is hij met het aandoen van zijn hoofdstel, of eigenlijk gebruik ik een kaptoom. Ik kan niet goed verklaren op welk moment dit is begonnen. Hij heeft als jong paard natuurlijk heel nare ervaringen gehad en daar hoort het hoofdstel ook bij. Toen ik Hip kreeg, had hij veel grotere problemen dan ‘de kaptoom’, dus het was in die tijd geen directe prioriteit. Ook begon ik toen pas met clickertraining en met positieve gedragstraining. Er is in het begin zoveel geweest om op te focussen, dat ik vooral koos voor de belangrijkste dingen. Zijn voeding, zijn rug weer pijnvrij krijgen en zorgen dat zijn gedrag minder heftig werd. Hip was al niet makkelijk met het hoofdstel/de kaptoom aandoen, maar er waren dus belangrijkere dingen op dat moment. Ik vond mijn weg om het toch bij hem aan te krijgen en het werd gewoon. De kaptoom die ik destijds had gekocht vond ik heel slecht zitten en het feit dat er metaal in de neusriem zat vond ik veel te hard. Natuurlijk bepaalt mijn hand hoe hard het inwerkt, maar dat gaat niet op als een vierjarig paard schrikt en zich losrukt. Dan doet het absoluut pijn. Waar een ander paard misschien de pijn gaat vermijden, ging Hip daar juist heel heftig tegen in. Die kaptoom heb ik daarom vervangen door een hele fijne met een neusriem van heel prettig zacht leer. Pijn is geen onderdeel van mijn training en als Hip zichzelf pijn deed, was het ook niet zijn schuld. Hij trekt immers niet zelf een kaptoom aan…
Drie jaren verstreken en het werd een gewoonte om Hip de kaptoom aan te trekken terwijl hij zijn halster nog aan had. Ik kon hem dan tegenhouden als hij er subtiel onderuit probeerde te komen. En dat probeerde hij eigenlijk altijd. Onze verstandhouding is echter zo goed, dat hij zich niet los vocht, maar het vergevingsgezind onderging. Heel nobel van hem, maar dit kan niet de bedoeling zijn.
Ik kwam vorige week terug van vakantie en door die pauze of afstand had ik weer een frisse blik. Ik kwam de weerstand weer tegen bij het aantrekken van de kaptoom en voelde zelf ook weerstand. Zó wil ik dit niet doen. We zijn natuurlijk vaak best druk en hebben plannen of doelen voor ons paard. Als je je zinnen hebt gezet op bijvoorbeeld werk aan de hand of rijden, dan wil je waarschijnlijk niet die tijd besteden aan het oplossen van een ‘gedragsprobleem’. Zeker als je tijdens de training niks meer merkt en het paard met veel zin meedoet.
Tijd voor een stukje EAC gedragsrevalidatie dus 🙂 In mijn analyse kon het niet deze kaptoom zelf zijn, maar is er een emotie met bijbehorend gedrag ontstaan bij het aantrekken van de kaptoom, een geconditioneerde emotionele respons. Ik pakte tijdens een hele fijne clickertraining sessie afgelopen donderdag de kaptoom erbij en liet deze aan Hip zien. Zijn reactie was OVERDUIDELIJK en heb ik gelukkig vast gelegd op video. Zijn enthousiasme sloeg om in weerstand. Hij deed niet meer mee, maar draaide zich om. Ik heb clickertraining ingezet om hem weer positief te laten zijn over de kaptoom en ieder stapje in dit proces begeleid. Een deel hiervan heb ik voor je in deze vlog vastgelegd. In totaal heb ik er afgelopen donderdag en zaterdag 10 minuten aan besteed, 2 x 5 minuten. Met als resultaat dat Hip sinds zaterdag zijn hoofd zelf in de kaptoom doet en ik deze verder kan aantrekken, in vrijheid.
Zo zie je maar weer… met zo’n kleine investering kun je het leven van je paard en de band die je samen hebt een stuk leuker maken <3
Paarden zijn in mijn opinie onder andere cognitieve wezens, dieren die prima zelf kunnen denken. We ontnemen ze dit alleen vaak omdat wij mensen veel voor ze bepalen. Ik vind het ontzettend leuk om mijn paard, maar natuurlijk ook andere paarden, keuzes te laten maken en zichzelf zodanig te laten uiten dat duidelijk wordt waar ze op dat moment behoefte aan hebben. Zoiets kan je enorm verrassen. Ik heb twee mooie toepassingen en voorbeelden voor je 🙂
This slideshow requires JavaScript.
Inmiddels bijna twee jaar terug bedacht ik een keer dat we werk aan de hand zouden gaan doen. Hippie liep echter telkens weg toen ik de teugel wilde vastmaken. Hippie werkt super graag, dus dit had zeker betekenis. ‘Gewoon’ iets niet willen is er niet bij. Er is altijd een reden. We waren al in de rijbak en ik besloot de hele kaptoom af te doen., vrijheid dus. Hippie’s houding veranderde direct. We stonden naast elkaar en ik voelde dat hij wilde rennen. Ik rende voor hem uit en puur vanuit gevoel ontstond er een hele dans. We hadden samen zoveel fun! Een paar foto’s van dit moment zie je hierboven. Ik vind zoiets een cadeautje natuurlijk, maar er is nog een toepassing waarbij ik het zelf denken stimuleer.
This slideshow requires JavaScript.
Vandaag kwam de Osteopaat voor Hippie. Vooraf ging ik Hip poetsen en vaak doe ik dat in de longeerkraal in vrijheid. Vandaag stond er een auto met trailer vlak naast de longeerkraal en waren ze ook volop bezig met trailertraining. Zoiets kan Hippie nog best wat spannend vinden, dus heb ik een target meegenomen, in dit geval een pion. Ik poetste Hip en hij kon in alle rust wennen aan de geluiden, de trailer enz. Zijn halstertouw had ik over zijn hals gehangen en de target stond voor hem op de grond. Hip heeft geleerd om zijn hoofd omlaag te brengen als hij iets spannend vindt, een belangrijk onderdeel van mijn gedragsrevalidatie. En ook heeft hij geleerd om de target voor hem aan te raken als het even ‘iets teveel’ wordt. Terwijl ik hem poetste, zag ik heel mooi hoe hij hiervan gebruik maakte. En omdat hij het op zo’n moment zelf oplost, had ik zelfs tijd om er foto’s van te maken zoals je ziet.
Als paarden iets spannend vinden, dan doen ze meestal hun hoofd omhoog. Ze zijn in een staat van verhoogde alertheid en kunnen dan snel vluchten. Een paard is op zo’n moment ‘slecht bereikbaar’. Sommige trainers gaan een paard dan aan het werk zetten. Ik ben daar echter geen voorstander van. Het paard leert het spannende dan namelijk niet echt oplossen en dan blijven die momenten spannend en de manier van reageren op iets spannends blijft dan ook hetzelfde. Ook is activiteit zoals draven en galopperen verwant aan vluchten. Bij activiteit wordt bijvoorbeeld ook adrenaline aangemaakt.
Ik train bewust kalmte met bijvoorbeeld zo’n target omdat een paard dan kan blijven nadenken, het kan oplossen en het ook kan verwerken. Alle vier de voeten blijven netjes op de grond (met een doel!) en kalmerende hormonen worden gestimuleerd. Doe je dit vervolgens bij allerlei situaties, dan ga je deze manier van kalm maken ‘generaliseren’. Het paard leert dat hij dit zelf ook kan toepassen. De target blijft niet nodig natuurlijk omdat ik daar ook een woord aan koppel.
Het principe van de target nog op een andere manier in beeld zien? Kijk dan deze vlog! En lijkt dit in het begin saai? Bedenk dan dat saai de voorkeur heeft boven gevaarlijk, dat er hele mooie dingen uit ontstaan (zoals de danssessie met Hip) en dat je je weer kunt gaan focussen op de dingen die je echt graag met je paard wil doen omdat hij dan tenminste lekker kalm is.
Hulp nodig? Neem gerust contact met me op!
Hartelijke groet,
Merel Burggraaf
Equine Behaviour Consultant EAC Gedragsrevalidatie, voor een blijvend herstel van de klik met je paard.
Hip en ik zijn goed op weg met onze ‘serieuze’ trainingsdoelen, maar gewoon iets leuks leren voor de FUN hoort er absoluut ook bij. En dat kan ik dan altijd weer inzetten op momenten dat Hip iets leert dat hij moeilijk vindt, voor de afwisseling en om ervoor te zorgen dat zijn mindset positief blijft. Laat maar komen die gelukshormonen 🙂
Hulp nodig bij het aanleren of omvormen van gedrag? Of wil je je paard weer zien lachen na een reading waarin hij zijn hart kan luchten? Neem gerust contact op met me.
Hartelijke groet,
Merel, en een glimlach van Hippie
En lijkt dit in het begin saai? Bedenk dan dat saai de voorkeur heeft boven gevaarlijk, dat er hele mooie dingen uit ontstaan (zoals de danssessie met Hip) en dat je je weer kunt gaan focussen op de dingen die je echt graag met je paard wil doen omdat hij dan tenminste lekker kalm is.